The maze runner imagine/preference

Gally #2 imagine

(Y/N) P.O.V
'Gally!' ik rende naar gally toe. 'Wat is er?!' 'ik moet je wat vertellen.' 'wat? Is er iets ernstig?' ik schudde wild mijn hoofd. 'Wat dan?' 'Ik....ik. Hou van je.' 'ik ook van jou. Maar wat wilde je me vertellen?' 'dit.' 'Dit? Niks anders.' Zachtjes schudde ik mijn hoofd. 'Oke.' gally gaf me een kus op mijn hoofd. 'Ik moet weer werken ik zie je straks wel weer oke?' 'oke.' gally liep terug. Zuchtend ging ik tegen de boom aan zitten. Dit houd niet lang vol. Te vaak zo enthousiast doen om zijn aandacht te krijgen. Hij is gewoon te druk. Hij heeft alleen s'avonds tijd. Maar meestal is hij kapot moe. We spreken elkaar heel kort bij het eten. Overdag zien we elkaar wel. Het enigste wat we zeggen is. Hey. Meer niet. 'Hey.' ik keek op. Chuck stond voor me. 'Hey Chuck.' De jongen kwam langs me zitten. 'Zou je me willen helpen?' 'oke. Met wat?' hij liet zijn hand zien. 'Chuck natuurlijk. Kom.' chucks hand zat helemaal onder bloed. 'Waarom ging je niet naar de andere med-jacks?' Hij schudde woest met zijn hoofd. 'Nee. Ik mag deze week niet meer bij ze komen. Ik ben een soort van een vaste klant.' 'Nou ik ben ook een med-Jack en bij mij mag je wel altijd komen.' 'Dankje.' ik knikte. We liepen het gebouwtje in. 'Alweer?' Jeff schudde zijn hoofd. 'Ja alweer.' Chuck ging zitten. 'Het kan pijn doen.' Chuck knikte. Ik maakte de wond schoon. Chucks gezicht betrok. 'Sorry.' hij knikte.

*etenstijd*

Ik zat aan de tafel bij Chuck. Hij zit vaker alleen. Niemand mag hem echt. Chuck bedankte me nog een paar 100 x . 'hey kleine soldaat van me.' Gally plante een kus op mijn wang. 'Hey.' Chuck hield gelijk zijn mond. Iedereen aan de tafel was stil. 'Maar Chuck. Hoe komt het eigenlijk dat je vaak bij de med-jacks zit?' 'nou ik maak iets.' gally begon te lachen. 'Serieus? je maakt iets?' hij knikte. 'Wat dan. Een bed?' 'gally.' ik keek gally aan. Hij haalde zijn schouders op. 'Dat kan toch.' 'Je bent echt gemeen. Weetje dat.' Ik schudde mijn hoofd. 'Vertel maar veder Chuck. Wat maak je.' 'Dit.' hij haalde iets uit zijn broekzak. Een klein houten poppetje. Voorzichtig gaf hij het aan mij. 'Wow. Doe is goed gelukt.' hij knikte trost. Gally keek er lachend bij. 'Dat? Dat kleine stomme dingen?' rustig gaf ik het terug aan Chuck. 'Gally doe nou niet zo.' 'Wat. Dat is toch zo.' ik keek naar Chuck. Zijn ogen vulde zich met water. Zijn lip begon te trillen. 'Ik.... (Y/N)? vind jij het..het stom?' 'nee. Ik vind het leuk.' Chuck keek naar het houten poppetje. 'Hier.' hij stak zijn hand uit. 'Voor jou...... Mijn ouders zouden het zeker ook maar een stom klein dingetje.' hij legde het houte poppetje op de tafel neer en stond op. Enkele tranen liepen over zijn wangen heen. Andere begonnen naar hem te wijzen. En zeiden wat tegen hem. Chuck liep weg. Nou ja rende. Naar de boom doe midden op de Laar stond. Ik pakte het poppetje en stond op. Iedereen was stil en keken mij en gally aan. 'Zie je nou wat je gedaan hebt. Je hebt die jongen pijn gedaan. Dot poppetje wat jij een stom klein ding noemde. Was voor zijn ouders. Iets wat doe jongen mist. Iets wat die jongen nodig heeft. Je pakte net zijn eer af. Laat gewoon die jongen met rust. Het geld niet alleen voor jou gally maar ook voor de rest!' boos liep ik weg. '(Y/N).' ik liep door. Naar de boom toe waar Chuck zat. Hij zat tegen de boom aan. Handen voor zijn gezicht. Huilend. Nou ja jankend. Zijn schouders gingen heftig op en neer. Rustig ging ik lang hem zitten. Ik sloeg een arm hem het gebroken jongetje heen. 'Chuck? ik denk dat je ouders dit geweldig zullen vinden.' Hij keek op tranen vloeide over zijn wangen heen. 'Echt?' 'ja echt.' Een kleine glimlach kwam op zijn gezicht. 'Ik heb een idee Chuck. Wat nou als wij meerdere van die poppetjes gaan maken.' 'Wil je dat echt?' 'ja. Grote en kleine. Dikke en Dunnen.' Hij veegde zijn tranen weg. 'Oke. Ik zoek morgen het hout wel. Dan kunnen we daarna gelijk beginnen oke.' ik knikte. Chuck gaf me een knuffel. 'Dankje.' 'Geen probleem Chuck?'

*de dag erna*

Chuck en ik zitten op de grond. We maken poppetjes. Chuck lacht wat om zijn eigen grapjes. 'Hey.' we keken op. Gally. We knikte. 'Chuck. Sorry dat ik gister zo deed. Ik mocht zo iets niet zeggen. Dat is niet echt aardig.' Hij knikte. 'Dus daarom heb ik dit.' gally liet een groot poppetje zien. Het kwam tot zijn heupen. 'Hebben ik en de bouwers de hele nacht aangewerkt. Hopelijk vind je het leuk.' Chuck keek me blij aan. '(Y/N)! dat is onze mascotte. Dankje gally.' ik keek blij na gally. Eindelijk. Gally keek trost om zich heen. 'Geen probleem.' Gally draaide zich om en liep weg. 'Wow. Gally is ineens heel aardig. Vind je niet.' ik knikte. 'Oke. Als we door werken hebben we er voor morgen 2 af.' 'Oke baas.' Chuck begon weer te lachen.

*s'avonds in bed*
Gally kwam langs me liggen. 'Zie je nu wel dat je aardig kan zijn.' 'Ik deed het alleen voor jou. Anders was je nu nog boos.' 'gally.' 'en voor chucks zelfvertrouwen.' Ik schudde lachend mijn hoofd. 'Weetje daarom hou ik ook van je.' Gally keek me lachend aan. 'En ik ook van jou.' met die woorden zoende hij me.