The maze runner imagine/preference

Newt #3 Imagine

(Y/N) P.O.V
Chuck en ik liepen door het bos. 'Dus toen moest ik huilen.' 'Ahw.' Chuck vertelde zijn ervaring toen hij uit de box kwam. Dit verhaal heb ik al 10x gehoord. Maar dat boeit me niet. Chuck is de enigste waar ik mee kan praten. De andere luisteren nog niet eens. Of ze gaan we gewoon door waarmee ze bezig zijn. Behalve Chuck. We gingen op een boomstam zitten. 'Chuck?' 'ja.' 'waarom doen de andere zo gemeen tegen mij. Ik bedoel ze doen net als of ik niet besta.' Hij haalde zijn schouders op. 'Ach ja weetje je heb mij toch?' Ik knikte. 'Kom dan gaan we eten. Het is volgens mij bijna etenstijd.' We stonden op en liepen terug. Chuck had gelijk. Iedereen stond in de rij. Chuck en ik sloten achteraan in de rij. Frypan zei tegen iedereen wat. Ook tegen Chuck maar tegen mij zei hij niks. Hij keek me nog niet eens aan. Hij gaf me wel wat eten. Gelukkig maar. Laats kreeg ik niks. Hij liep gewoon weg. Ik zei nog wat maar hij liep gewoon door. Niemand keek me aan. Alleen Chuck. Hij haf de helft van zijn eten. 'Dankje.' ik liep gauw door naar Chuck. We zaten weer aan de kleine kapotte houte tafel. Iedereen was druk aan het praten maar niemand keek naar Chuck en mij.

*na het eten*
Ik had een taak samen met Chuck de afwas. Iedereen gooide de houte bordjes op de tafel. Sommige liepen me omver. 'Au. Kijk eens uit.' ze liepen gewoon door. Chuck en ik stonden alleen bij die tafel. Frypan kwam naar ons toe gelopen. 'Hier heb je de zeep.' Hij gaf het aan Chuck. Chuck knikte. Frypan liep weg. Een zucht verliet mijn mond. 'Wat is er?' ik schudde mijn hoofd. Hij haalde zijn schouders op. 'Ik ga effe wat water halen. Ik ben zo terug.' Chuck pakte een emmer en hij liep weg. Met een zucht ging ik op een stoel zitten. Iedereen haat mij behalve Chuck. Niemand hielp mij uit die box. Alleen Chuck. Eerst was het. Het is een meisje. Wow enzo maar 5 min later. Zei niemand meer iets. Ze lieten mij achter. Behalve Chuck. Hij hielp mij. Bij de hoeve stond newt. Hij stond te praten met alby. Newt was razend. Toen keken ze me aan. Gauw keek ik weg. Chuck kwam er aangelopen. 'Hey. ben er weer.' 'ik zie het.' hij gooide de helft van het water in de bak. 'Dit gaat lang duren.' Ik knikte

*die avond*

Chuck en ik zitten verder op. Het vreugdevuur was aan. Iedereen was blij. Chuck had drinken voor ons gehaald. We zeiden niks. 'Weetje Chuck. Ik ga dit niet lang meer volhouden.' 'Hoe bedoel je?' in zijn stem klonk angst. 'Ik kan dit niet Chuck. Iedereen doet net als of ik er niet ben. Alleen jij.' 'Maar...' 'niet dat jij irritant bent ofso. Maar het zou fijn zijn als ze ten minste iets zeiden tegen me. Weetje hoe erg het is als je iets aan hun vraagt en ze lopen gewoon door.' 'Ik weet het. Maar je moet volhouden.' Ik gooide een steentje weg. Ik stond op. 'Wat ga je doen?' gelijk stond hij op. 'Ik ben er klaar mee.' 'wat?' Ik liep met grote passen naar de andere toe. Ik liep naar de ring toe waar gally stond. Ik kan dit. Iedereen deed net als of ik niet bestond. Ze keken me niet eens aan. 'Oke nu ben ik het zat.' iedereen ging door met praten. Gally keek op zich heen maar mij keek hij niet aan. 'Oke. Jullie negeren mij. Maar als nog ga ik vertellen wat ik van jullie vind.' niemand keek me aan. Alleen Chuck. Hij stook zijn duimen omhoog. 'Ik weet dat jullie me niet mogen. Maar kom op je hoef me toch niet om te lopen. Geen eten te geven of mij te negeren. Ik weet niet waarom jullie zo tegen mij doen. Maar ik ben er helemaal klaar mee. Het lijkt er dus op dat niemand me mag. Behalve Chuck. Hij is er ten minste voor me. Niemand van jullie zegt iets of kijkt me aan. Dus ik weet voldoende. Ik ben hier blijkbaar niet welkom. Hoe snel ik hier ben gekomen zo snel ga ik hier ook weg.' Chuck zijn gezicht veranderde. Ik liep die kring uit. Niemand zei wat. Iedereen ging gewoon door. '(Y/N)!' iedereen keek Chuck. Chuck rende naar me toe. 'Plz blijf.' Ik schudde mijn hoofd. Tranen rende over zijn gezicht. 'Ik kan het niet Chuck. Ze doen niks. Kijk ze gaan gewoon door met lol hebben.' Chuck keek me aan. 'Oke. Maar ik ga je dan wel wat spullen geven om ten minste kans te maken bij die grievers.' 'Dankje Chuck.'

*in de ochtend.*

Chuck had gister avond spullen ingepakt voor me. We liepen rustig naar de Labyrint muren toe. 'Ze gaan zo open.' Ik knikte. De muren schoven open.

Newt P.O.V
'Newt je moet haar laten gaan.' 'Ik kan het niet.' 'Je moet. Je weet toch dat ik haar gezien heb in de verandering. Ze is slecht.' 'ZE IS NET ALS ONS HAAR GEHEUGEN KWIJT!' 'newt.' 'NEE ALBY ROT OP.' ik rende naar Chuck toe. 'Chuck!' ze draaide zich om. 'Newt wat is er?'

(Y/N) P.O.V
Ugh ik wilde net gaan komt hij aan. Hij keek naar Chuck. Chuck knikte. Wow wat gebeurde daar nu. Chuck draaide naar me toe. 'Ik ga effe. Ben zo terug.' 'Chuck nee plz wacht.' 'sorry. Maar dit moet effe.' Chuck liep weg. In de verte keek iedereen ons aan. Newt keek me aan. 'Hey.' Ik knikte. 'Je gaat dus echt.' 'ja. Maar ja wat boeit jou dat.' 'veel.' hij kwam dichterbij. 'Sorry.' Wow nu snap ik het helemaal niet meer. 'Ik snap dat je nu weg wilt. Maar plz blijf hier. Ik... nou ja wij hebben je nodig' ' als speeltje.' 'nee. Als familie.' Zijn ogen werden rood. 'Newt...' 'ik snap het. En ik laat je ook gaan als dat moet. Maar een ding moet ik je vertellen. Toen ik jou zag. Wist ik gelijk dat ik met jou verder wilde leven. Maar alby zei ineens dat hij jou heeft gezien in de verandering. Je hoorde bij die slechte mensen. We moesten dit allemaal van alby. Iedereen mag jou. Maar we hadden geen keus. Als jij bezig was keek ik stiekem naar je. Overal waar jij was was ik ook. Gewoon om toch bij je te zijn.' mijn ogen werden vochtig. 'Meen je die?' 'ja ik meen dit.' ik begon hem te knuffelen. 'Sorry.' hij hield le goed vast. 'Echt waar. Het spijt me.' ik trok me terug. 'Is al goed newt.' hij glimlachte. Hij leunde voorzichtig naar me toe.

Hey. Sorry als deze slecht is. Ik ben namelijk verkouden en heb hoofdpijn. Maar ik dacht ik moet effe een newt imagine schrijven. :)