The maze runner imagine/preference

Thomas #4 Imagine

(Y/N) P.O.V
'Thomas is ben serieus. Het doet echt pijn.' 'Sorry. Maar wat kan ik daar aan doen? Je been er af hakken.' 'Thomas! schei uit.' 'Wat dat kan toch.' 'Thomas. Stop ermee nu.' 'met wat. Met een idee te bedenken om je te helpen?' 'Thomas dit noem je niet helpen. Dit noem je. Me bang maken. Ik wil mijn been er niet vanaf.' 'Sorry. Ik wilde alleen maar helpen.' 'Om mijn been er af te hakken?' Thomas stond op. 'Thomas wat ga je doen?' hij liep de deur uit. 'Ja hoor loop maar weer weg. Echt volwassen hoor!' boos keek ik naar mijn been. Heb gister van been verbrand. Kokend heet water viel op mijn been. Het viel ineens van de tafel af. En nu verrek ik van de pijn. Ze hebben het wel gekoeld enzo. Maar het doet nog steeds zoveel pijn. Het stopt maar niet. En het word steeds erger. De deur gingen open. Thomas liep naar binnen toe. Hij had een bordje met eten en een beker met water. 'Hier. Dan voel je je misschien wel wat beter.' 'dankje.' hij zette de spullen op het bed. 'Thomas?' 'ja?' 'sorry.' 'is al goed. Het spijt mij ook.' Thomas gaf me een kus op mijn wang. 'Nou hup ga je eten op eten.' Thomas keek me blij aan. 'I love you (Y/N).' 'Thomas. I love you to.'

*een week later*

Ik lig nog steeds in dit bed. Mijn been hersteld zich snel. Het begint al te vervellen. Jeff zei dat het juist moest vervellen. Dan zou de pijn ook snel weggaan. De pijn wordt steeds minder. En de relatie tussen mij en Thomas wordt ook steeds beter. Hij is elke avond bij me. Tussen door komt hij ook. En als hij het labyrint in is. Zit Chuck de hele tijd bij me. Ook newt en alby komen vaak. Heel soms komt gally effe kijken. Hij heeft wel een goed hart. De deur ging open. 'Hey kneusje van me.' Thomas kwam zweetend naar binnen. 'Hey Thomas.' Thomas ging op een stoel zitten. 'Hoe gaat het?' 'gaat wel.' Hij knikte. 'Ben je al lang alleen?' 'Nee.' 'Oke goedzo.' 'Thomas?' 'Ja (Y/N)?' 'zou je misschien wat water kunnen halen voor me?' 'ja tuurlijk. Ik ben zo terug. Niet weggaan.' 'Thomas.' Hij begon te lachen. Snel liep hij naar buiten toe. Thomas is zo bezorgt. En zo aardig. De deur ging weer open. Thomas kwam naar binnen gelopen. Zijn borst ging snel op en neer. 'Hard gerent?' 'ja..... Voor jou.' hij gaf de beker met water. 'Dankje.' 'geen..... probleem.' zuchtend ging hij zitten. 'Thomas. Je rent volgens mij te veel. Neem een rust.' 'Nee. Het is goed.' 'Thomas?' 'ik wil geen rust nemen. We moeten door zoeken.' 'Thomas......' 'sorry. Maar ik wil ons hier gewoon uithalen.' 'Thomas dat weet ik. Maar je doet te veel dan je lichaam aan kan.' Hij zuchtte. 'Oke ik zal wel eens rust nemen.' 'eens?' 'ja. Eens.' ik zuchtte. 'Oke.' Hij glimlachte. 'Ik hou van je. Dat weet je toch?' Ik knikte. 'Ga maar wat slapen. Je bent moe.' Hij stond op en gaf me een kus op mijn voorhoofd. 'Thomas wil je blijven?' 'ja natuurlijk.' Voorzichtig schoof ik op. Heel voorzichtig kwam hij erbij liggen. 'Truste Thomas.' 'Truste kneusje.'