Bir Kırık Gençlik Hikayesi (EySer 💔)

27.Bölüm - Nöbet

Serkan : korkma, ben burdayım, yanındayım...

Eylül : yarım kalan işini bitirecek Serkan, yakalandı diye çok öfkelidir zaten...

Serkan : şişşşt, tamam, sakin ol...

Eylül : Metini de alacak, ya Büşraya da zarar verirse? Serkan ben naapıcam?

Serkan : ben burdayım, dışarıda da polisler var... kimse size zarar veremez tamam mı?

Eylül : tamam... e sen gidince noolucak?

Serkan : biraz uyumaya çalış olur mu? Bak ben burdayım, hiç biryere gitmiyorum

Eylül : tamam

Eylül ağlayarak uykuya dalar, Serkan da üstünü örtüp nöbet tutar başında. Eylül arada Kemali sayıklar...

Eylül sabaha karşı uyanır, karşısında Serkanı görür, kitap okuyordu...

Serkan : Günaydın, daha iyi misin?

Eylül : evet... sen tüm gece burda mıydın?

Serkan : evet başındaydım

Eylül : hiç uyumadın mı?

Serkan : hayır, her ihtimale karşı uyanık kaldım.

Eylül : teşekkür ederim

Serkan : ne demek

Eylül kalkar ve hazırlanır..

Eylül: kahvaltı ister misin?

Serkan : olur

Eylül : tamam, Büşra ile Metini uyandırıp hazırlıcam

Eylül kahvaltıyı hazırlayıp Serkana haber vermeye gider ama Serkan uyumuştu. Üstünü örter ve öylece bakar...

Eylül : bana bu kadar yakınken, nasıl bi o kadar uzak olabiliyorsun? Seni sevmeme rağmen neden bir türlü seni affedemiyorum?

O sırada kapı çalar, kuvvetli bi şekilde.... Eylül açmaya korkar... Delikten bakar ama kim olduğunu göremez. Serkanı uyandırır...

Eylül : Serkan... kapı...

Serkan : Ne? Tamam sen çekil ben bakarım...

Ev sahibi : merhaba delikanlı, kızımız evde mi?

Serkan : siz kimsiniz?

Ev sahibi : ev sahibiyim ben... kirayı almaya geldim

Eylül : Niyazi amca, ödücem noolur biraz daha bekle, maaşımı alıcam haftaya

Ev sahibi : kızım bak annen geçen 2 ayı da ödemedi, sen de ödeyemiyorsun, sana söyledim 2 hafta önce, ödeyemezsen çıkartırım dedim...

Eylül : noolur bak 1 hafta, bi hafta bekle

Ev sahibi : 3 ayı da vereceksen tamam beklerim, ama veremiyorsan üzgünüm ama toplanmaya başlasan iyi olur..

Serkan : tamam amca ödücez

Ev sahibi gider, Eylül ağlamaya başlar...

Eylül: bir de bu eksikti... evsiz kaldım...

Serkan : tamam Eylül tamam, bulucaz bi yolunu