Bir Kırık Gençlik Hikayesi (EySer 💔)

15. Bölüm - Seçim

Eylül de Cemre de Kemalin elindeydi. Sınanıyorum diye düşündü Serkan...

Eylül, Cemreyi kurtarmaya kararlıydı. Onun bir suçu yoktu...

Cemre de son zamanlarda Eylülün arkasından çevirdiklerinin cezasını mı çekiyordu? O da bunu sorguladı Kemal yanına gelene kadar...

Serkan yurda gelir, kapının önünde Meralle konuşuyordu. Sonra Kader gelir, elinde bir defter vardı ağlıyordu...

Kader defteri Serkana uzatır.

Serkan : bu ne?

Kader : Eylülün defteri, son günlerdir buna birşeyler yazıp duruyor...

Serkan son sayfayı açar...

"Benim en büyük hatam sendin. Senin kadar kimse yaralamadı beni. Ama çok derinmiş bu yara, çok..., çok sızlıyor sen olmayınca...
Herşey biter dedim, bir başlangıcı var her yolun, bir bitimi de vardır, öyleyse Serkan da biter içimde...
Bir ülke sandım aşkımızı, bir deniz.... sınıra varacaktım, senin olmadığın bir yere... ve bir gün yalnızlığa kavuşacaktım.
Halbuki yalnızdım, yerini yadırgayan bir misafir gibi, kayıp ilanlarındaki yüzler gibi yalnızdım, sensizdim..."

Serkan gözleri dolarak okur bu yazıyı... aklına Güney'in Songül için söylediği aklına gelir....

Flashback

Güney : Aşık olduğum kıza verdiğim hasara bak...

Flashback sonu

Serkanın düşüncelerini telefon böler.Kemal arıyordu, bir eli olduğundan hoparlöre almıştı...

Serkan : pislik herif bırak kızları...

Kemal : ben Eylülü bırak diye bir açılış bekledim, sarı

Serkan : sus, Eylülün adını anma !

Eylül : Serkanı karıştırma, geldim işte, bırak Cemreyi...

Kemal Eylüle tokat atar.... Eylülün ahh sesi telefondan duyulmuştu...

Kemal : ayy sevgilisini de korurmuş... kızım sen eninde sonunda benimsin...

Eylül : o benim sevgilim değil, Serkan sen de duydun mu beni? Karışmaaa

Kemal : sevgilin değil mi? Anladın dimi onun seni sevmediğini?? Demiştim sana seni benim kadar kimse sevemez diye gülümmm

Serkan : sus pislik herif, bırak kızları...

Kemal : Eylül geldiğine göre, kızıl kafayı bırakıcam.... ama nereye??? Hihihihihihihih

Serkan : Allahın cezası...

Kemal Cemreyi itekler, Cemre bu arada ağlıyordu, Serkan da herşeyi duyuyordu...

Serkan : rahat bıraksana kızları, çıldırcam...

Kemal : ne o, yoksa yeni sevgilin kızıl kafa mı? Hihihihihi

Serkan : Nerdesin söyle? Erkek erkeğe konuşup halledelim bu işi...

Kemal : ahhh bu zümrüt gözlü yüzünden çolak kaldım... işimi konuşarak halletmem ben. Kaybedecek hiçbirşeyim yok oğlum, duydun mu beni??

Serkan : beni niye aradın o zaman adi herif?

Kemal : Eylülün yine kaçırıldığını duy, delir diye aradım hihihihihih gerçi ayrılmışsınız ama doğru kişiyi kaçırmışım... bu kızıl kafa da işime yaradı galibaaa

Serkan : ne istiyosun? Kızları bırakman için ne istiyosun?

Kemal : bu adam para istemez, bu adamın istediği tek şey yanında, Eylül....

Serkan : Cemreyi bırak o zaman...

Eylül : Ne? (Sessizce, Serkan duymadı...)

Kemal : biraz yalvarman lazım...

Cemre ağlıyordu, Eylüle sarılmıştı...

Serkan : Adi herif....

Kemal : o zaman sen biraz düşün, bu adam meşgul bir insan. Haydi aufwiedersehen...

Ve telefonu Serkanın yüzüne kapatır. Serkansa yurdun önünde voltalar atıyordu...

Eylülün kafasında aynı şey yankılanıp duruyordu "Cemreyi bırak o zaman..."

Cemre başka fırsatı olmadığını düşünüp Eylüle sarılır...

Cemre : Eylül, özür dilerim, ben çok kötü birşey yaptım... senin sevgilin var diye ben de Serkanla olabilirim diye düşündüm. Geçen gün evine gittim hatta... çok özür dilerim Eylül, böyle arkandan iş çeviriyor gibi oldum.... çok kötü hissediyorum kendimi, çok....

Eylül şok üstüne şok yaşıyordu. Cemre onu ezip geçmişti resmen...

Eylül : Caner benim psikoloğum Cemre. Sevgilim değil...bu saatten sonra zaten sevgili olsanız da olmasanız da farketmez, tek istediğim şurdan kurtulmak, yeniden aynı şeyleri yaşamak istemiyorum.

Cemre : Eylül ben özür dilerim.

Eylül : sen de beni affet, bu zamana kadar Serkandan vazgeçtin, ben mutlu olayım diye... burdan çıkıcaksın Cemre. Ben gelemicem muhtemelen. Sadece kızlara söyle, hepsini çok seviyorum...

Cemre : Eylül... çıkıcaz, beraber çıkıcaz...

Serkan yeniden Kemali arar

Serkan : Kemal.... abi..... bak kızları bırak noolur

Kemal : vayy sarı.... aferin... senden beklemezdim ama becerdin....iyi bakalım, gel de seninkini al....yalnız polisi karıştırırsan ikisini de sonsuza kadar göremezsin işte okkadar...

Adresi verir...

1 saat sonra Serkan gelir. Kızlar birbirine sarılmış ağlıyordu...

Serkan : ikisi de gelicek...

Kemal : ben burda niye duruyorum zibidi? Zümrüt gözlümü bırakmam kimselere...

Serkan kızlara bakar....
Eylülü bırakmak zorundaydı... son kez baktı. Dudaklarından özür dilerim çıktı sadece...

Serkan : hadi Cemre gidiyoruz...

Eylül ağlıyordu...

Cemre : hayır Serkan, bırakmam, kardeşimi bırakmam, hayır...

Serkan Cemreyi zorla çekip aldı....

Eylül : kaç kurtar kendini kardeşim, mutlu ol... benim için...

Cemre : hayır Eylül hayır...Serkan bırak

Serkan da ağlıyordu.... bir seçim yapmıştı.... Eylülü değil Cemreyi seçmişti ve Eylül burdan kurtulsa bile onu sonsuza kadar kaybetmişti...