Bir Kırık Gençlik Hikayesi (EySer 💔)

33.Bölüm - Çapkın

Eylül herşeyi duymuştu, üzgündü ve utanmıştı...
Hemen dışarı attı kendini...
Serkan hala ordaydı.

Serkan : Eylül? Nooldu?

Eylül : eşyalarım var... eşyalarımı almam lazım

O an Serkanı bile duymamıştı.
Suna hanıma görünmeden hemen odasına çıktı, eşyalarını topladı ve aşağı indi. Elinde bavullarla aşağı inen Eylülü görünce Serkan şaşırdı.

Serkan : nooluyo Eylül?

Eylül : gitmem lazım...

Serkan : nereye gideceksin?

Eylül : bilmiyorum, tek bildiğim, daha fazla burada duramam...

Serkan öylece bakar Eylüle... noolmuştu acaba?

Eylül : Songüle de gidemem şimdi... of Büşrayla Metin de var... annen bakabilir mi acaba bu gecelik?

Serkan : bakar herhalde.

Eylül : tamam... gidelim mi? Nazan hanıma sorayım. Olmadı alırım onları da..

Serkan : tamam

Birlikte giderler

Serkan : Eylül birşey söylicem ama...

Eylül : söyle

Serkan : şey.... benim evim var biliyosun... gel, beraber kalalım. Yani beraber dediysem... ben kanepede uyurum

Eylül : yok ben rahatsız etmeyeyim

Serkan : nerde olduğunu bilmezsem, böyle süründüğünü görürsem, işte asıl o zaman rahatsız olurum Eylül...

Eylül : emin misin?

Serkan: tabii ki, hatta Metin ve Büşrayı da al.

Eylül: sığar mıyız ki?

Serkan : sığarız merak etme

Eylül : teşekkür ederim Serkan

Serkan : rica ederim. Aslında daha önce söyleyecektim ama yanlış anlarsın diye demedim...
Hadi gel eşyalarını bırakalım, sonra Büşrayla Metini alırız...

Eylülle Serkan, Serkanın evine giderler.

Eylül : evin çok güzelmiş

Serkan : teşekkür ederim. Yavaş yavaş yerleşiyorum işte...

O sırada kapı çalar. Serkanın ev sahibi gelmişti.

Ev sahibi : Serkan, dün kirayı bugün vereceğini söylemiştin

Serkan : evet evet bi dakika

Serkan hemen parayı uzatır

Ev sahibi : ne zaman gelsem, güzel güzel kızlar.... Çapkın mısın sen birazcık  (gülerek)

Eylül bozulur...

Serkan : hayır..hayır tabii ki... yani ben...