Bir Kırık Gençlik Hikayesi (EySer 💔)

45.Bölüm - Emanet

Caner : oğlum sen naapıyosun? Eylülü yeniden üzesin diye mi sana emanet ettim ben?

Serkan sessiz kalmıştı. Caner dayanamayıp bir yumruk daha indirdi. Serkan hiç direnmiyordu... Uyuşmuş gibiydi, Canerin yumruğuna, silkelemesine, sarsmasına hiçbir tepki vermiyordu.

Caner : konuşsana!

Serkan: Eylül sana yeniden geldiğinde... onu sakın yalnız bırakma tamam mı?

Caner : ne demek bu? Bıraktın mı cidden kızı?

Serkan : haketmiyorum onu. İğrenç bi insanım ben. Sen iyi birisin, Eylülü seviyorsun....

Caner : ha- hayır ben Eylülü sevmiyorum, bak eğer benim yüzümdense...

Serkan : hayır değil. Ve seviyorsun... ben anlarım... ben de seviyorum çünkü

Caner : madem seviyosun niye bırakıyorsun?

Serkan : dedim ya haketmiyorum. Böyle olması gerekiyor. Dediğim gibi, lütfen onu yalnız bırakma. Başına birşey gelirse...

Caner : tamam, o pisliği diyorsun. Kızı bırakmasaydın sen koruyabilirdin

Serkan sessiz kalır...

Caner : neyse... ama bunun geri dönüşü olmadığını biliyorsun dimi? Yani Eylül artık dönmez...

Serkan : evet biliyorum. Ben de hayatıma bakıcam, belki yeniden aşık olurum.

Caner : ne diyeceğimi bilemiyorum gerçekten. Kızın çevresinde dolaşma bari, bırak...

Serkan : tamam... hadi git yalnız bırakma onu

Caner : seni anlamıyorum gerçekten...

Der ve gider. Çok anlamsızdı. Hem seviyorum diyordu, hem de kızı terkediyordu.. Üstüne üstlük Serkan, Eylülü resmen kendi elleriyle teslim etmişti ona. Canerin aklı almıyordu...

Serkan bunu yapmak zorundaydı. Yoksa Eylülü bir de kardeş acısıyla yıkacaktı, Eylül buna dayanamazdı. Kemal gözünü karartmıştı, tüm kızlara zarar verebilirdi, özellikle Cemre'yi hedef almıştı. Yıllar sonra kavuştuğu kardeşinin acı onu yıkardı, hem onu hem de Eylülü. Eylülle Cemre arasındaki bağın farkındaydı Serkan. Onlar çok yakındı, illişkileri çok farklıydı, gerçek kardeş gibiydiler. Cemrenin acısı en az Büşranınki kadar yıkardı Eylülü. Ve annesinin hapse girişinden sonra Eylül bunu kaldıramazdı. Sevdiği kızdan onun için vazgeçti Serkan... mecburdu.

Eylül işten sonra eve uğrar, kendi ve Büşranın eşyalarını alacaktı. Serkan çıkmıştır diye düşünmüştü, anahtarla girdi içeri. Geçen gece oturup konuştukları kanepeye baktı. Aklına konuşmaları geldi.

Flashback

Eylül : ....Sana bir şans verdim evet, ama ne zaman eskisi gibi güvenebilirim bilmiyorum...

Serkan : ben elimden geleni yapıyorum Eylül. Sen bana güvenmek istemedikçe, benim de bu konu hakkında daha fazla yapabileceğim birşey yok.

Eylül : istiyorum Serkan istiyorum. Sadece bana biraz zaman ver.

Serkan : ne kadar istersen... ben hep buradayım, senin yanındayım ve seni bekleyeceğim Eylül....

Flashback sonu

Serkan ona bekleyeceğini söylemişti... sonra da dün gece dedikleri geldi aklına...