Bir Kırık Gençlik Hikayesi (EySer 💔)

72.Bölüm - Mahkeme

1 hafta Sonra

Serkan aklını başına toplamıştı, yaptığı hatanın farkına varmıştı. Elinde bir buket çiçekle eve gelir. Eylülden özür dileyecekti, kararlıydı, onu bu kararından vazgeçirecekti...

Serkan : Günaydın Eylül

Eylül : sabah sabah naapıyosun burda?

Serkan :seni görmeye geldim.

Eylül : tamam gördün gidebilirsin.

Serkan : Eylül, biraz konuşalım.

Elindeki çiçekleri Eylüle verir. Eylül de bakmadan hemen koltuğa bırakır...

Serkan : bak Eylül, ben özür dilerim. Çok sinirliydim. Güney'e beni eve getirmemesini söyledim ama zorla getirdi. Sinirle ne söylediğimi ben de bilmiyorum. Ben sensiz yapamam Eylül...

Eylül : Serkan git, noolur rahat bırak beni

Serkan : bitanem noolur yapma... bak ikimiz de iyi değildik, birbirimize kızdık, bağırdık çağırdık ama ben hala sana aşık olan Serkanım, sen de bana aşık olan Eylül... noolur bunu yapmayalım birbirimize. Hem düşünmemiz gereken bir de bebeğimiz var....

Eylül : Serkan git.

Serkan : tamam, gidiyorum. Madem istediğin bu, giderim. Uzaklara, beni bir daha göremeyeceğin bir yere. Sen ağlarken, ben ardıma bakmadan gittim. Şimdi canımı acıtma sırası sende. Beni, aşık olduğum kadından, o saçındaki anne kokusuyla ayırıyorsun. Beni hem kızımızdan, hem kendinden ayırıyorsun. Hiç bir hatanın bedeli bu kadar ağır olmamıştı...

Eylül, Serkana bakmadan oturuyordu. Serkan, Eylülün ona karşı aşılmaz duvarlar ördüğünü görünce çaresizce gider...

Songül ve kızlar onu bu kararından vazgeçirmeye çalışıyordu. Ama Eylül kesinlikle kararından vazgeçicek gibi durmuyordu...

Serkan o gün Songüllere gider ve durumu konuşurlar...

Serkan : kesinlikle kararlı, dinlemiyor bile

Songül : biz de ikna etmeye çalıştık ama ikna olmuyor bir türlü...

Serkan: haklı, neler dedim....

Güney : ne dedin ki oğlum?

Serkan : Canerle olabileceklerini ima ettim

Güney : oha

Songül: yani Serkan... Eylül haksız değil..

Serkan: biliyorum Songül, biliyorum...

Güney : noolcak şimdi abi?

Serkan : boşanıcaz...

Güney : nasıl olcak o? Kafayı mı yediniz oğlum siz?

Serkan : o böyle istiyor naapıyım Güney? Konuştum özür diledim, gözlerinin içine baktım, yapma bitanem dedim, dinlemedi, suratıma bile bakmıyor. O kararını çoktan vermiş. Bana da zorluk çıkarmamak düşüyor...

Güney : siz kafayı yemişsiniz. Boşu boşuna ayrılacaksınız. Üstelik doğmamış çocuğunuza bu hayatı yaşatacaksınız.

Serkan : benim kızım babasız büyümeyecek, ben hep onun yanında olucam, yokluğumu hissetmeyecek. Tabi Eylül izin verirse, verir dimi?

Songül : verir herhalde kardeşim. Merhametlidir o, ayırmaz onu senden

Serkan : içime bir kurt düştü şimdi

Güney: boşanmamanın yollarını arayacağına, boşandıktan sonraki zamanı düşünüyorsun abicim. Bak 3 haftan var. Ne yap ne et Eylüle affettir kendini...

Serkan : sanmıyorum Güney, ama uğraşıcam...

3 hafta sonra / mahkemeden bir gün önce

Serkan son kez çalar Eylülün kapısını... ümitle...

Eylül : Serkan?

Serkan : Eylül konuşalım mı?

Eylül : son seferinde yeterince konuşmadık mı Serkan?

Serkan : Eylül ben boşanmak istemiyorum

Eylül : bunu konuşmak istemiyorum. Yarın boşanıyoruz işte, mahkeme var.

Serkan : Eylül noolur. Bak çok acele karar veriyorsun.

Eylül: bunu evliliğimizi yeniden gözden geçirmek istediğini söylemeden önce düşünecektin.

Serkan : sinirliydim. Ama sakinleştim, düşündüm, hata yaptığımın farkına vardım. Aslı bile beni haklı bulmuştu, ben düşününce kendimin haklı olduğuna karar verdim...

Eylül : ne? Aslı mı? Şu iş yerinden arkadaşın Aslı mı? Sen bizim aile meselelerimizi millete mi anlatıyorsun? Bana karışma diyip Aslı'ya mı anlatıyorsun? Yoksa bunları anlatacak kadar samimi mi oldunuz? Bu yüzden miydi boşanmak istemen?

Serkan : konuyu değiştirme Eylül. Öyle birşey yok.

Eylül : ben burda kaç gündür acı çekiyim, günlerdir üzüntüden, sıkıntıdan ağrılar çekiyim, sen başkalarıyla gününü gün et... bravo Serkan

Serkan : ne ? İyi misin sen?

Eylül : defol git Serkan. Yüzünü bile görmek istemiyorum

Mahkeme günü

Eylül mahkemeye gitmeyecekti, çünkü giderse Serkanla yeniden yüzleşmek zorunda kalacaktı. Songül onun için bütün işlemleri halledicekti... Kızlar bu durumdan habersiz,mahkemeye giderler

Serkan, Eylülü göremeyince ümitsizliğe kapılmıştı, Eylül tamamen vazgeçmişti...

Serkan mecbur kabul eder, birkaç dakika içinde tek celsede boşanmışlardı. Kızlar da Serkan da mahkemeden çıkarken bu şokun etkisindeydi...