Bir Kırık Gençlik Hikayesi (EySer 💔)

102.Bölüm - Bebekler

Caner : Eylül.. Cemree

Eylül : Caner nooldu?

Caner : ikizler geliyo, ben kimi arayacağımı bilemedim...

Eylül hemen kalkar hazırlanmaya başlar...

Serkan : kötü birşey mi? Nooldu eylül?

Eylül : Cemrenin sancıları başlamış

Serkan : ne?!

Eylül : hadi hastaneye hastaneyee... bi dakika sen hastaneden yeni çıktın. Sen yat dinlen, sabah gelirsin

Serkan : hayır ben de gelicem tabii ki

Eylül o an herşeyi unutur ve Songülü arar. Songül de gece yarısı arayan Eylülü görünce panikler. Korkmuştu...

Songül : Eylül, kardeşim.. kötü birşey mi var?

Eylül durumu anlatır ve hepsi hastanede buluşur. Eylülle Serkan hastaneye gelirler. Lavinya Serkanın kucağında uyuyordu hala... Onlar geldiğinde Caner volta atıyordu...

Caner : Eylül.. Serkan...

Serkan : Kardeşim nasıl Caner?

Caner : bilmiyorum içeri aldılar...

Eylül : erken değil mi?

Caner : evet.. doktor sezeryan daha iyi olur demişti ama bizimkiler bekleyemedi galibaa

Songülle Güney de koşarak gelir. Songül koşarak Eylüle sarılır...

Songül : Kardeşim, Cemre nasıl?

Eylül : bilmiyoruz, bekliyoruz

İkisi de ne yaptıklarını farkedip ayrılırlar. Sessizliği Songül bozar...

Songül : Eylül ben özür dilerim, davranışlarım için... şikayetçi olmamalıydım, sonuçta Serkan da benim kardeşim...Serkan senden de özür dilerim

Serkan: problem değil Songül

Eylül : canım arkadaşım... ben de senden özür dilerim

Songül : o neden?

Eylül : üstüne çok geldim. Haklıydın aslında.. sonuçta kocanın başına geldi bu. Belki ben senin yerinde olsam, ben de öyle yapardım..

Songül : yapmazdın kardeşim... asla yapmazdın...

Doktor çıkar odadan...

Serkan & Caner : nasıl?

Doktor : üçü de gayet iyi. Yalancı sancı, daha doğuma var

6 ay sonra

Serkan telefon sesine uyanır... konuşmaya başlayınca Eylül de uyanmaya başlar ama gözünü açmıyordu

Serkan : ne var bu saatte?

Güney : ne demek ne var lan? Oğlum doğuyo

Serkan : hee tamam. Ben de önemli birşey sandım. İyi geceler...

Serkan uyumaya devam edecekti, Eylül mırıldanır... ikisinin de gözleri kapalıydı...

Eylül : kimmiş?

Serkan : Güney

Eylül : niye arıyormuş?

Serkan : oğlu doğuyormuş

Eylül : hımm

İkisine de aynı anda dank eder, birden doğrulurlar...

Serkan & Eylül : ne?!

onlar hastaneye geldiğinde Kader hariç herkes ordaydı.

Eylül : Kader nerde?

Mert : hocasından izin alıp doğuma girdi

Güney : oğlum telefonu neden yüzüme kapadın?

Serkan : uyuyoduk abicim, idrak edebilmemiz zaman aldı

Cemre gülmeye başlar...

Serkan : gülmesene Cemre...

Cemre : tamam tamam gülmüyorum... aklıma Beren ile Kerem'in doğumu geldi

Flashback / 5,5 ay öncesi

Cemre o gece sancılanınca Caner onu yeniden hastaneye götürür. Bu sefer doğum gerçekten başlamıştı. Caner Serkanı arasa da ne gelen vardı ne giden... yeniden arar, telefonu Eylül açar...

Caner : nerde kaldınız abi?

Eylül : nooldu Caner?

Caner : hastanedeyiz, doğum başladı. Serkana söyledim ama...

telefonu kapadıktan sonra Eylül Serkana döner...

Eylül : hadi kalk kalk hastaneye, Caner aradı

Serkan : biliyorum, boşver yine yalancı sancı falandır, zamanı varmış biliyorsun. Hadi biz uyuyalım

Eylül : doğum başlamış Serkan. Hatta yeğenlerin doğmuş olabilir, sen hala burda uyuyorsun...

Serkan : Ne?! Hadi gidelim

Serkan apar topar hazırlanır, Eylül de öyle. Hastaneye geldiklerinde Caner gerginken birden gülmeye başlar...

Serkan : kafayı mı yedin kardeşim? niye gülüyorsun?

Onu gören herkes gülmeye başlar...

Songül : aynaya baktın mı Serkan?

Serkan baştan aşağı kendine bakar. Yanındaki Eylül de göz gezdirir, o da gülmeye başlar...Uyku mahmurluğuyla Serkan Eylülün t-shirtlerinden birini giymişti, çiçekli bir t-shirttü. ayakkabıları da farklıydı üstelik... Pijama altını çıkartmayı da unutmuştu..

Serkan : offf, Eylül neden söylemiyorsun?

Eylül : ben de farketmedim canım...

Güney : açmış seni kardeşim

Serkan : dalga geçme Güney, seni de görücez kardeşim, bak Songülün doğuma da az kaldı..

Doğumdan sonra herkes Cemreyi ziyarete gider. Cemre, Serkanı görünce gülmeye başlar...

Serkan : Cemre gülme lütfen?

Cemre : bu ne hal Serkan?

Serkan : şu anı hafızandan siler misin güzel kardeşim? Böyle hatırlanmak istemiyorum..

Songül : ben senin daha beter halini de gördüm kardeşim...

Serkan : aman songül sakın...

Eylül : ne? bi dakika ben bunu nasıl bilmiyorum

Serkan : Songül yapma noolur, yeterince rezil oldum zaten

Songül : tamam tamam anlatmıyorum... bir dahakine artık...

Flashback sonu

Serkan : ha ha ha çok komik Cemre...

Cemre : kızma Serkancım, bence doğumdan doğuma alışıyorsun...

Güney : of kaç saat oldu neden çıkmıyorlar?

Serkan : sakin ol kardeşim...

O sırada Kader çıkar içeriden... herkes başına toplanınca kanlı eldivenleriyle dur işareti yapar onlara... Güney'in gözleri faltaşı gibi açılmıştı...

Güney : Kader bu ne hal?

Kader nefes nefeseydi... birşey söyleyemez.

Güney : susmasana... birşey söyle Kader, ne olur