Uzun bir aradan sonra tekrar evime döndüm. Yorgun argın eve geldim. Kahvem bardağımda, gramafonda plağımla uzattım ayaklarımı. Gözlerimi kapattım. Yine geldi aklıma zalim bile demeye kıyamadığım yar. Zaten hiç çıkmıyordu ki kırmak istediğim kafamdan. Eridim, bittim onsuz. Dallarım bir zamanlar meyve verirken, yaprak bile yeşermiyordu artık. O gün beni acımasızca ikinci kez terk etti. Ben ilkinin acısına dayanamazken, beni gözlerinin derin sularında boğmaya niyetliydi. O güzel gözleriyle bir çırpıda nasıl da vazgeçti benden. Nasıl da sildi hiç onu sevdiğimi bilmiyormuş gibi. Ona yandığımı bilmiyormuş gibi. Hiç şiir okumamış gibi katı, hiç şarkı dinlememiş gibi mutsuzdu. Hiç sevilmemiş olabilirdi ama bu sevgiye saygı duymamasını gerektirmiyordu. Aşkıma, sevgime ihanet etmişti. Bugün onsuzluğumun 374. günü. Onu çok özledim. Sesine, gözlerine ihtiyacım var. Gülmesine, gamzelerine ihtiyacım var.
Sabah erkenden kalkıp üzerimi giydim. Arabaya gerek yoktu çünkü küçük bir kasabaydı ve yürümek biraz da olsa iyi geliyordu. İnsanlar çok mutluydu ve etrafta birçok çift vardı ve tatil yapıyorlardı. Aklımdan 'Bizde Dilyar'la böyle olabilirdik.' Diye geçirdim. O sevgime karşılık verseydi, olurdu. Düşünmek istemedikçe Onu, aklıma gözleri geliyordu. Hastanede abimle birlikte çalışıyorduk. Dilyar'dan sonra oralarda kalamazdım ve tayinimi bu küçük Karadeniz kasabasına istemiştim. Hastaneye girdim ve abimin yanına gittim. Neler olup bittiğini konuşurken abim birine seslendi. Dilyar demişti. Dilyar.. Nasıl başkasının adı da Dilyar olabilirdi? Bu ismi bir daha hiç duymayacağımı düşünmüştüm. Abim bana Onun, buraya gelecek yeni sağlık teknisyenlerinden biri olduğunu söyledi. "Merhaba." Dedim ve arkamı döndüm. Elindeki telefona bakıyordu. Oda "Merhaba." Dedi ve kafasını kaldırdı. Olamaz, bu Dilyar'dı. Evet, oydu. Kendisine 'Neden?' diye sormayı bile çok görmüştü izini kaybettirerek. Şimdi ise Allah karşıma getirmişti. Ona sarılmamak için kendimi zor tutmuştum. "Tahir.." dedi ve sesi acı dolu geliyordu. "Sensin, hayattasın. Çok şükür hayattasın." Dedi. Ona kızgınlığım geçmişti ama hala kırgındım. Ne olduğunu anlayamadan yere düştü ve bayıldı. Donup kalmıştım ve hareket bile edemiyordum. O artık buradaydı.En önemlisi gözlerini hergün görebilecektim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sahilde Bir Bank
RomansaDilyar, hayatı boyunca annesi ve teyzesi tarafından sevgi görüp, dışlanmış bir genç kız. Tahir, hayatı boyunca tek bir kadına kendini adamak için beklemiş yetenekli, yakışıklı bir doktor. Geriye dönüp baktığında çokta güzel anısı olmayan bir genç kı...
