Bonding
Inilalayan ako ni Syrene at Chrystal na makaupo sa gilid nang malawak na basketball court. Sumunod lang naman samin ang iba pang kasama nila. Alam kong naghihintay sila nang paliwanag ko but I don't think I can give it. I still need some minutes.
Napalingon ako sa isang babae na umupo sa tabi ko at pinunasan ulit ang sugat ko sa siko. Maingat niya itong nilalagyan nang betadine. Halos mapangiwi ako kanina nang lagyan nila ito nang alcohol.
Nag-angat siya nang tingin at matamis na ngumiti. I wonder what's her name.
"What's your name, ate?" Biglaang tanong niya na ikinagulat ko.
"I'm Chaera, ikaw?" Nagpout ang lips niya.
"Ashley Corene, you can call me Ash. I'm in Grade 7, youngest sister of Kuya Ali and Kuya Dos." Tumango-tango ako.
Pinagmasdan kong muli ang aking mga kasama. Nag-uusap nang masinsinan ang mga lalaki. If I'm right, the tallest one named Ali. Ang lalaking medyo nakataas ang buhok at may piercing sa taas nang tenga ay si Dos. Ang may pagka mohawk naman ay 'yong pinakamaliit sa kanila, si Zid na kapatid ni Zia. Ang kaninang may nilalaro sa kanyang dila ay si Kiro na kapatid ni Syrene at nung batang lalaki na hindi ko alam ang pangalan. Sabay-sabay silang napatingin sa'kin. Napayuko agad ako.
I need to explain everything, they are waiting for it.
Ang paglapit ulit ni Chrystal ang nagpapitlag sa'kin. Hinaplos niya ang buhok ko. "T-Thank you. Though, I'm really against of what you did still... t-thank you. B-But I can't, I mean I don't know if I can watch a dying person because of m-me. You shouldn't, you don't need to do that." Hinawakan niya ang kamay ko. Her hand was so tender and soft. Umiyak siya nang umiyak, hirap na hirap siyang binigkas sakin ang mga salitang 'yon.
Napalingon ako kay Chrime, nakatingin siya sa kapatid niya na parang hindi na alam ang gagawin.
Huminga ako nang malalim at umiling. "If that's will happen again. I'm still gonna do it." Usal ko sa mahinang boses lamang. Unti-unting lumapit sa akin ang lahat at sumalampak sa sahig nang court. Hinihintay talaga nila ang explanation ko. Pinakiramdaman ko ang aking sarili at tinantiya kong kaya ko na ba?
"Don't. Force. Yourself." Malamig ang boses ni Chrime ang aming narinig. Why is he like this?
Umiling ulit ako at bumaling kay Chrystal na yakap ngayon ni Syrene. "D-Did you saw what happened to your skateboard?" Tumango siya habang humihikbi. Hindi ko alam kung paano siya papatigilin, mas nahihirapan pa siya kesa sa'kin. "K-kung hindi kita itinulak nang malakas." Hindi ko maipagpatuloy dahil hindi ko lubos maisip ang pwedeng mangyari sa kanya.
"N-No one deserves to die." Chrystal continue to cried.
Napabuntong-hininga ulit ako. I can do this!
"Y-You need to think of this, y-yes I might breakdown that time because of my heart attack but I'll just end up at the hospital bed. I'm not going to die easily, nang agad-agad. P-pero ikaw, I can't imagine it. Kung mangyayari 'yon, manghihina lang ako dahil iisipin kong palagi ang pagkapahamak nang isang tao sa harapan ko, not doing anything. Do you understand it?" Napatitig siya sa'kin.
Napakaganda nang mata niya lalo na sa malapitan, kahit pulang-pula na ang mga ito sa kakaiyak. She was really traumatized.
"What was really happened, exactly?" Rinig kong tanong nung Kiro sa seryosong tono. Napalingon ako sa kanya.
"How did you end up here?" Tanong naman ni Ali.
"That's right, no one's allowed to walk around near our house." Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Syrene. Mga bahay ba nila 'yon? Holy!!
