Curious
"You didn't even bothered to tell me that you have a boyfriend." Si dad na kanina pa ako sinesermunan dahil sa biglaang pagpunta ni Chrime dito.
"Dada, I'm so sorry. Chrime is a good guy. Hindi niyo naman po sinabing bawal akong magboyfriend." Dahilan ko naman.
Umiling siya at sumandal sa kanyang swivel chair. "I know his family. Alam ko ring mabuting tao siya. My point is you are just 17."
Ngumuso ako. "Yes dad, I'm just 17 but I'm turning 18 this January. Hindi po ba dapat sulitin ko na ang natitirang sandali ko. Ang sabi po ng doctor ko ay hanggang 18 na lang ako."
Sumeryoso ang mukha ni dad. Alright? That's below the belt, Chaera!
"That's not going to happen, Chaera. We are just a doctor. Hindi kami Diyos para sabihin kung kelan na lang ang itatagal ng mga tao sa mundo. And your Doctor is not as sure as well. God knows better. We just need to believe in Him."
Napangiti ako sa seryosong pahayag ni dad. How funny it is. He's one of the Doctors pero nakakatuwang isipin sa kanya mismo nanggaling ang salitang ganyan.
"Dad, I'm sorry. Wag ka na pong magalit. Hindi ko naman po napapabayaan ang studies ko."
Tinitigan niya ako. "Hindi kaya lalo kang mapahamak sa pagpasok mo sa relasyong ganyan. Your mom is really insane about this falling inlove topics. Pati ikaw ay hinayaan na lang."
I deeply sighed at wala akong naramdamang sakit. Tuwang-tuwa akong lumapit kay dad at niyakap siya ng mahigpit.
"Masaya ako dad. Masayang-masaya." Buong-puso kong ibinulong sa kanya.
Niyakap niya ako pabalik. "Alright then, I'll let you with this. Ayoko lang malamang mas lalo kang nahihirapan."
Umiling ako. "Dad, I swear Chrime makes me happy. Sobrang gaan po sa pakiramdam kapag kasama ko siya. I love him, dad. He said he loves me too."
Swerte ko kay Chrime. Sinong lalaki ang susunod sa'yo sa kabilang panig ng mundo para lang makausap at maayos ang tampuhan niyo? Kung iisipin ay ako dapat ang gumawa ng paraan para makapag-usap kami. But he is the one who did it. Siya ang gumawa ng paraan. He followed me here para makausap ako. See? Zia is right! I'm the only lucky bitch. But I'm not a bitch. Bitter lang siya kaya tinawag niya ako ng ganun.
Well, in Zia's case. Calling a names is somehow a natural expressions to her. Kahit nga ang pagmumura ay talagang kasama na ng daily life niya.
"I'd studied in F.R.U too, Chicha." Napabaling ako kay dad. "I know his father too well. Kabatch ko si Christoffer noon kaya alam kong mabuting tao sila. Dati pang Freyan High 'yan at hindi pa nagiging university."
Namangha ako sa narinig. "Really, dada? Kilala po ba kayo ng daddy niya? Eh 'yung mommy niya po? Highschool lang po pala ang F.R.U noon?"
Mababaw na ngumiti si Dad at tumango. "I'm one of those nerdy guy in our school when I'm at your age. Christoffer and his friends are those bullies." Nakatingin siya kawalan na mukhang inaalala ang kanyang nakaraan.
"Binully po kayo?" Umupo ako sa harapan niya.
"No, but his bestfriend did. Si Dino, ang matalik na kaibigan ni Christoffer. Noong panahong binully ako ng kaibigan niya ay 'yun din ang panahong nagkaroon ng malaking away ang magkaibigan. Dati kasi, magkakampi at magkasama sila sa lahat ng bagay. Kahit noon, nung First year highschool kami, isa rin sa mga bully ang tatay ni Chrime. But when a beautiful girl came nabuwag ang pagkakaibigan ni Dino at Christoffer. Hindi na sila nag-usap pa at patuloy lang na nagbangayan. Isang araw pinatid ako ni Dino at ng tropa niya. Inapakan pa nga nila 'yung suot kong salamin eh pero dumating ang tatay ni Chrime noon at pinagtanggol ako." Halos nakanganga akong nakikinig sa kwento ni dad.
