Sorrow
I know my body is sleeping but my mind is awake. Nakakarinig ako ng mga salitang nanggagaling sa aking paligid. I'm absolutely sure that I'm at the hospital. Kakaibang sakit ang nararanasan ko tuwing susubukan kong igalaw ang anumang parte nang aking katawan.
May mga naririnig akong bulong na hindi ko naman maintindihan. Kapag pinilit kong intindihin ay tumitindi ang sakit ng ulo ko.
My mind is blowing up about my situation and my heart is aching because of what happened.
"Her heartbeat is still at stake. She need to undergo in a surgery to make this happen or you'll need to find her heart donor immediately. A week or so ay baka hindi na sa kanya tumalab ang gamot. We're increasing her dosages and it might cause her another internal organ." It seems like a whisper to me.
Sinubukan kong iangat ang aking labi para makapagsalita pero hindi ko magawa. Sa tuwing susubukan kong gumalaw ay bumabalot sakin ang sakit na umaabot hanggang sa aking mga buto. I can feel a lots of syringe sting in my whole body.
I can even imagine myself looking like a weak and withered vegetables. Paniguradong madaming nakakabit na kung anu-anong makina sa aking katawan. And that's why I feel like a dead shit.
Maybe I'm all drained up. Lahat nang ginawa kong pagmamalabis sa aking katawan ay umepekto na. Hindi ko na masyadong inintindi pa ang sakit na meron ako dahil sa saya at kagalakan na naramdaman.
Kakaibang kirot ang sumakop sa puso ko nang maalala ang nangyari bago ako rumatay sa higaan na'to. Pinilit kong kumalma just to ease the pain pero mas lalong lumala ang sakit hanggang sa muli na naman akong mawalan ng lakas.
Naramdaman ko ang paggalaw sa aking katawan. Naramdaman ko rin ang pagdaloy nang tila isang gamot na itinurok sa akin. Sinasakop nito ang aking kalamnan at pinakamaliit na parte ng aking katawan. Mas matinding sakit ang aking naranasan na halos ipagsigawan kong tama na. Pagod na pagod na ako at gusto ko nang mamahinga.
I don't know how long am I lying here. Taon na ba? Buwan? Linggo? Hindi ko alam, isa lang ang nasisiguro ko nasa hospital ako dahil umaalingasaw ang iba't-ibang amoy ng antibiotics sa ilong ko. Pero tila may magandang dulot sa aking katawan ang naramdaman kong sakit sa kailan lang.
Did they increase the dosage again?
"She's doing good. Her body is responsing in her meds. I hope it will continue para makapaghintay pa tayo at mag-obserbahan ang kalagayan niya." Muli kong narinig sa kung kanino.
Totoo pala? Totoo pa lang kahit nakapikit ang 'yung mga mata ay maaaring gising din ang iyong diwa. I can hear someone's talking and their chitchats near me. Noong una ay tanging bulong lang pero ngayo'y mas luminaw na at naiintindihan ko na.
Tinigilan ko ang pag-iisip at sinabayan ang nagpapahinga kong katawan. Maybe, I really need a rest, bigtime! Gusto kong makita ang mommy at daddy ko. I need to motivate myself from curing para makita ko pa ang mga mahal ko sa buhay.
In the middle of nowhere, I saw some light and I really want to follow it. Kapag sinundan ko ba 'yon ay makikita ko na sila mommy? Tumayo ako at nagulat ng magawa ko ito nang walang kahirap-hirap.
I follow the light that moving towards me. Mukhang binibigyan ako nito ng lakas dahil sa kakaibang nararamdaman.
Nakangiti akong sumunod sa liwanag pero kaagad ding natigilan ng may mapagtanto. Sinuri ko ang aking katawan at napahawak sa aking dibdib ng nanlalaki ang aking mga mata. Wala na ba akong sakit? Huminga ako ng malalim at isang kaginhawaan ang aking naramdaman.
This is just a dream! No! No! This cannot be! Patay na ba ako?
Hindi ako gumalaw sa aking kinatatayuan at inisip na sana ay magising na ako sa panaginip na 'to. I want to see my mom! My dad! At kahit masakit ay gusto kong marinig ang boses niya!
