Chasing Him
Umikot-ikot si Lala sa loob nang aking kwarto habang ikinikwento ko ang mga sinabi sakin ni Zia. At ang mga desisyon na ring mga dapat kung gawin.
"I can't believe this! Kahit si Zia ay nahulog kay Chrime? Gawd! He was just so so so hot! That no one can ever resist him." Tumayo siya sa harap ko at halos yugyugin ang balikat ko. "Tama si Zia, Chae! Dapat ay pagbigyan mo na ang sarili mo. The friendship between you and Chrystal is very shallow. Hinding-hindi kita papalayuin kung alam kong kailangan mo nang makakasama sa mga panahong nahihirapan kang iwasan ang lalaking gusto mo." Umupo siya sa tabi ko at niyakap ako.
Kinagat ko ang labi ko at tumango. Yes! Tama sila! Lala is right! Zia is right! And so with Ross! Wala namang mawawala, diba? Susubukan ko lang naman. Chrime already prove his point. Tinanggihan ko lang! But now, I'm surely as hell, gagawin ko ang lahat maging okay muli ang lahat sa amin.
I don't know kung paano kung sisimulan pero ngayon ay kailangan ko munang makausap siya nang masinsinan.
"Hmpp.. basta ang alam ko bukas ay Wednesday. May practice game sila lagi kapag ganoong araw. Alam kong alam mo kung gaanu kaaga si Chrime sa pagpasok. That kind of game is private. Wala man lang ibang pwedeng manood dun pwera na lang siguro if iinvite ka nang mismong players." Napangiti ako sa sinabi ni Lala.
I really damn know everything.. Tss! Minsan na akong nakapasok sa gym na 'yon.
"Hoy!" Napabalikwas ako sa paggulat niya sa akin. "Anong ningingiti-ngiti mo diyan? Omygad? Don't tell me.. Omoo! Oh em gee!" Halos paypayan ni Lala ang kanyang sarili.
Tumango-tango lang ako na lalong ikinagulat niya.
"Oh shit! How lucky! Nakakainggit! Buti kapa! Samantalang si Kiro.. tss!" Nakasimangot siyang umupo sa kama ko.
"Ano ba kasing meron sainyo ni Kiro, ha?" Nakangiti kong tanong.
Tumingin lang siya sa akin at umirap. "I don't know. Siguro tulad nang sitwasyon ni Zia noon kay Chrime. Kiro just feel so annoyed in me to the point na pinagbigyan niya ang kapritsuhan ko."
Nangunot ang noo ko. "Kung naiinis siya sa'yo di sana tatagal 'yong kasama ka."
Bumuntong-hininga siya at nalungkot namang bigla. "Kung merong kami bakit nakikipaglandian pa siya sa ibang babae? If there's really have a relationship between us, why the hell he won't go out with me publicly? Nakakahiya ba akong kasama, ha?"
Tinitigan ko siya. "Hindi ka ba natatakot?"
"Natatakot saan?"
"Na pwedeng sa huli ay ikaw din naman ang masaktan? That you are just hoping somethings didn't really exist? Like--"
"Sshh.." Tinakpan niya ang aking bibig. "Wag muna nga akong husgahan. I know na pwedeng sa huli ako pa rin ang masasaktan? Ako ang aasa? Pero okay lang."
"What?" Marahas kong tanong. Baliw ba siya? Okay lang sa kanya ang masaktan?
"It doesn't matter naman. Chae, ang importante binigyan niya ako nang chance. And I will grab that chance to make him happy. Hindi ko papalampasin 'yon para iparamdam ko sa kanyang mahal ko siya. Sabi nga nila, love is not just happiness. Hardship is a part of it. Lalo ka lang pagtitibayin nang mga pagsubok na 'yan. Sa ngayon, hanggang nahahawakan ko pa siya hinding-hindi ko siya bibitawan. Not even a damn fucking inch." Nangilid ang luha niya kaya ay tinapik ko siya sa balikat.
