GECE KADIN

3. Bölüm

Okulun kapısından içeriye girince hala dün akşamki mesajı düşünüyordum. Yanlış atıldı desem olmazdı. Daha birkaç saat önce Timuçin'in söylediği kelime yazılmıştı

Sınıfa çıkmadan önce kantine girdim ve Timuçin'i aradım. Köşedeki masada oturmuş çayını içiyordu. Kaşlarım çatılı bir biçimde ona doğru yürüdüm. O mesajı Timuçin'den başkası atmış olamazdı.

Karşısında durduğumda ela gözleri gözlerimle buluştu. Beni görünce gerildiğini hissettim. ''Ne istiyorsun?''

Sesi mi titremişti onun? Yok artık! Gerçekten bu kadar mı korkmuştu benden? Bu Gece Kadın kimse çok kötü işler yaptığı belliydi.

Ellerimi masanın üzerine koyup ona doğru eğildim. ''Dün akşamki mesajı sen mi attın?''

Timuçin yutkundu ve gözlerini benden kaçırdı. ''Ne mesajı? Ben sana mesaj falan atmadım.''

Şokla bedenim sarsıldı. Eğer o mesajı Timuçin atmadıysa kim atmıştı? Gözlerim korkudan titreyen Timuçin'e kayınca şaşkınlıktan havaya kalkan kaşlarım çatıldı. ''Gece Kadın olayını kimlere söyledin?''

Sesimin bu kadar soğuk çıkacağını beklemiyordum. Ben bile kendi sesimden korkmuştum.

Timuçin mümkünmüş gibi daha çok sindi. Gözleri bir an bana dönse de hemen sonra kaçırmıştı. ''Be... Ben... Şey...''

Kekelemeye başlayınca birilerine söylediğinden emin oldum. ''Kime?''

Sesim yüksek çıkarken kantindeki bazı yüzler bana çevrildi. Timuçin alt dudağını dişlemeye başladı. ''Ben... Ben Batuhan ve çetesine söyledim.''

Batuhan da kimdi? Eğilmekten vazgeçip Timuçin'in karşısındaki sandalyeye oturdum. Bu hareketimle rahatlayan Timuçin sindiği sandalyeden doğruldu.

Kaşlarım hala çatıkken ''Batuhan da kim?'' diye sordum.

Timuçin'in şaşkınlıkla ağzı açıldı. Bir an yüzümü inceledi. ''Batuhan Özer ve çetesi... Biliyorsun değil mi? Onlara en büyük hasarı sen vermiştin?''

Kaşlarım korkuyla havaya kalktı. Bu salak benim Gece Kadın olduğuma inanmış mıydı gerçekten? Şimdi de yapmadığım bir şey yüzünden Ankara'nın en büyük çetelerinden biri beni cezalandıracaklardı. Hatta, öldürebilirledi de.

Boğazımdaki yumruyu gidermek adına yutkundum. Onun çetesini herkes bilirdi. Ben bile. Asosyal olmama rağmen biliyordum işte. Lanet olsun! Benden sadece birkaç yaş büyüktüler ama isimlerini Ankara'daki herkes biliyordu. Her işi yaparlarmış. İnsan öldürme, uyuşturucu kullanma ve satış, kaçakçılık, dolandırıcılık... Aklınıza gelebilecek her şey.

Korkuyla karşımdaki Timuçin'e baktım. ''Sen...'' Diye fısıldadım. ''Sen benim Gece Kadın olduğuma inandın mı? Bu da yetmezmiş gibi bunu Batuhan'a ve çetesine mi söyledin? Salak mısın sen?''

Timuçin bir an şaşırsa da daha sonra kendini toparladı. ''O'sun. Saçların ve vücut yapın ona benziyor.''

Kaşlarım sinirle çatıldı. ''Onu görmemişsen bunları nasıl bilebilirsin ki? Hem benim gibi birçok insan var Ankara'da.''

Haklıydım. Birçok kadın sarışına benzerdi. Tamam, Türkiye'de bu oran azdı ama yinede sarışında vadı. Buna bakarak beni Gece Kadın sanması çok aptalcaydı.

Timuçin gözlerini kısarak beni süzdü. ''Kameralardan az çok görmüşlüğüm var. Tam yüzünü hiç kimse göremedi. Neden inkar ediyorsun? Dün o olduğunu söylemiştin. Yoksa Gece Kadın korktu mu?''

Öfkeli bakışlarım ona bakarken çenem kasıldı. ''Dün kardeşime söylediklerin için seni korkutmak amacıyla söylemiştim. Anlıyorum ki buna kanacak kadar aptalmışsın. Ben kendi halinde yaşayan basit bir kızım. Ne işim olur suçla? Hiç beni araştırdın mı da hemen gidip onlara yetiştirmişsin?''

Timuçin'in inanmadığı yüzündeki ifadeden belliydi. Sinirle ayağa kalktım. Kantinden çıkarken Timuç'in sesini duydum. ''Eğer o değilsen arkanı kollamanı tavsiye ederim. Özellikle kardeşini...''

İçimde büyüyen korkuyla yutkundum. Kardeşime bir şey yapmazlardı değil mi? Siktir! Nasıl bir boka batmıştım ben?

Sınıftan içeriye girince Buse'nin sırıttığını fark etmem uzun sürmedi ama gülümseyecek halim yoktu açıkçası.

Durumumu fark eden Lale endişeyle beni süzdü. Bu sırada çantamı sırama koymuştum. ''Ne oldu Elif? Kötü görünüyorsun.''

Sıraya oturdum ve başımı sıraya gömdüm. ''Başım belada.''

Buse ''Ne oldu?'' diye sorunca başımı kaldırıp yanımda oturan Buse'ye baktım.

Gözlerimi sıkıca yumdum ve açtım. ''Gece Kadın'ı duydunuz mu?''

Buse'nin yüz hatları gerilirken haberinin olduğunu anladım. Önümdeki sıraya çöken Lale merakla beni izliyordu. ''Evet, duydum.''

Buse'nin cevabıyla ona döndüm. ''İşte... O kadının ben olduğumu sinirle dün Timuçin'e söyledim.''

Buse ve Lale aynı anda ''Ne?'' diye sorarken bakışlarımı onlardan kaçırdım.

Lale kaşlarını çattı. ''Her şeyi baştan anlatıyorsun. Hemen.''

Derin bir nefes aldım ve verdim. ''Timuçin'le aynı serviste olduğumuzu biliyorsunuz. Dün o piç kardeşime laf attı. Ben de ona bağırmaya başladım. O sırada bana Gece Kadın mısın diye sorunca onu korkutmak için evet dedim. Daha Gece Kadın'ın kim olduğunu ve neler yaptığını bile bilmiyorken. İşte o akşam telefonuma bilmediğim bir numaradan mesaj geldi. Derin sularda yüzmüşüm. Cezamı çekecekmişim. Allah'ım ben hiçbir şey yapmadım ki? Bu sabah kantine gidip Timuçin'e o mesajı onun mu attığını sorduğumda hayır diyince şok geçirdim. Daha sonra öğrendim ki bu salak piç söylediklerime inanmayı bırakıp bir de bunu Batuhan ve çetesine yetiştirmiş.''

Anlatmayı bitirdiğimde Buse korku dolu gözlerle bana bakıyordu. ''Ne yaptın lan sen? Hayatının karardığının farkında mısın? Gece Kadın, Batuhan ve çetesine yapmadığını bırakmadı. Her işlerini bozdu. Eğer Gece Kadın'ın sen olduğunu düşünürlerse...''

Cümlesinin devamını getiremeden sustu. Lale'ye baktığımda ise kaşlarını çatmış bana baktığını gördüm. ''Peki, Gece Kadın'ın sen olmadığını söylemedin mi bu salağa.''

Başımı umutsuzca salladım. ''Söyledim ama inanmıyor aptal. Yok ona çok benziyormuşum. Saçlarım, fiziğim çok benziyormuş. Benim gibi birçok insan var Ankara'da. Bu benzerliklere güvenip söylemiş salak.''

Buse endişeyle çevresine bakındı. Hekes bir işle uğraşıyor, bizi takmıyorlardı. Endişeli gözleri beni bulduğunda eğildi. ''Ne yapacaksın peki? Gidip onlara Gece Kadın'ın sen olmadığını söylesen olmaz mı?''

Lale gözlerini benden çekip Buse'ye çevirdi. ''Tabi Buse'ciğim. Zaten onlarda Gece Kadın sandıkları kızı sevinçle karşılayacak. Salak mısın? İki dakikaya kalmaz öldürürler.''

Korkuyla yutkunduğumda Mehmet Hoca'nın derse girdiğini gördüm. Lale ayağa kalktı ve sırasına doğru yürürken titrediğimi fark ettim. Siktir! Neye bulaşmıştım ben?