GECE KADIN

7. Bölüm

Ne kadardır burada sessiz bir şekilde oturduğumu bilmiyorum ama popom acımaya başlamıştı. Koltukta biraz kıpırdanıp dik durmamı bozdum.

Ege beni süzerken gözlerimi kaçırdım. Sonunda sessizliğe dayanamadım. '' E... Ne için toplandık?''

Mert ben konuşunca Batuhan'dan gözlerini çekti ve bana çevirdi. ''Senin burada kalman gerekiyor.''

Mert'in sözleriyle kaşlarım çatıldı. Herkesle göz göze gelmek amacıyla yüzlerine baktım. Batuhan'ın sert sesini duyunca tüylerim diken diken oldu. ''Onun fikrini almamız gerekmez Mert. Burada kalacak dediysem kalacaktır.''

Efe rahatsızca kıpırdandı. ''Ona güvenmiyorum Batuhan. Bizi arkamızdan bıçaklayabilir.''

Bana tiksinti dolu bakışlarını yollayınca gözlerimi kaçırdım. ''Yapmam.'' Mırıldanınca Batuhan'ın sert bakışları tekrar beni buldu. ''Yapamaz. Yaparsa sonuçlarını ona gösteririz. Hem bunu yapacak kadar salak olduğunu düşünmüyorum. İşin ucunda canı ve kardeşi var.''

Bana ima ile bakınca başımı eğdim. ''Aileme ne diyeceğim? Bunu düşünmüş olmanız gerekiyor. Beni öylece size vermezler.''

Batuhan'ın yüzünde alaycı bir gülümseme oluşurken başımı hafif kaldırmış ona bakıyordum. ''Emin ol verirler. Aksi takdirde neler olacağını çok iyi biliyorlar.''

Hayır, onların bu işe bulaşmasına izin veremezdim. Başımı iki yana sallarken oturuşumu düzelttim ve forma etiğimin kıvrılmış yerini kapadım. ''Onlara bulaşmayacaksınız.''

Tıslayarak söylediğim bu sözlerde öfke akıyordu. Batuhan'ın yüzü sinirden kasılırken cesaretim git gide kırılıyordu. ''Bana sakın... Bir daha... Emir verme!''

Kükrediğinde korkudan yerimden sıçradım. Cesaret duvarlarımı yıkmayı çok iyi becerdiği kesindi. Buna rağmen hızla ayağa kalktım ve başımı dik tutmaya gayret ettim. 

Mert'e döndüm ve bana yardım etmesi umuduyla ona baktım. Mert'in suratından yardım etmek istediği belli olsa da gözlerinde gördüğüm korkuyla umudum yok oldu. Batuhan'dan korkuyordu. Buradaki herkes gibi.

Tekrar Batuhan'a dönünce kaşlarını çatmış Mert ile bana baktığını fark ettim. ''Bir hafta sonra okullar kapanıyor. Yaz tatiline giriyoruz. Aileme yaz okuluna gitmek istiyorum derim. Onlar da büyük ihtimalle izin verirler. Zaten birkaç yıldır beni göndermek için elllerinden geleni yapmışlardı. Onlar beni yaz okulunda sanarken ben sizinle olurum.''

Son anda gelen fikrimi söylemiştim. Bu plana gülümsedim. Evet, bence harika bir plandı.

Batuhan sessiz kalırken Mert araya girdi. ''Bence de böyle yapsak daha uygun olur. Hem polisle de uğraşmış olmayız.''

Batuhan yerinden kalktı. Yanımdan geçip kapıya doğru yürüdü. ''Ailene bir an önce söylesen iyi olur. Tam bir hafta sonra seni burada hazır bir şekilde göreceğim. Bu işe girdin ve çıkışın yok bebeğim.''

Odadan çıkınca şaşkınlıktan büyüyen gözlerimle bir müddet çıktığı kapıyı izledim. Bana bebeğim mi demişti o? Iyk!

Yüzümü buruştururken bir şeyin bana çarptığını hissettim. Çarpmanın etkisiyle sendelerken bana öfkeyle bakan Efe'ye baktım. ''Eğer... Eğer en ufak bir hatanı göreyim seni nefes aldığına pişman ederim küçük.''

O da kapıyı çarparak gidince Çağatay, Mert ve Ege ile kaldım. Mert yanıma gelip buruk bir şekilde gülümsedi. ''Seni evine bırakayım.''

Şaşkınlıkla başımı onaylarcasına salladım. Bacaklarım kontolsüz hareket etmeye başlayınca Efe'yi düşünüyordum. Neden bana bu kadar kötü davranıyordu ki? Batuhan'dan bile daha kötüydü bana karşı.