Di Mo Lang Alam (PS #1)

CHAPTER 5

CHAPTER 5:
Hugot

Nagising ako with a headache. Parang binibiyak ang ulo ko. I groaned.

"Ugh! Hindi na ako iinom." Pero mukhang labas sa ilong ang pakakasabi ko 'nun. Napatutok ako sa wall clock ko at wow, 2pm na pala!

Shoot! Buti nalang talaga walang pasok ngayon.

Chineck ko yung phone ko--7msgs at 10 missed calls. Tiningnan ko muna yung missed calls..dalawa kina bes at walo kay Drew. Tiningnan ko naman yung messages.. Sa barkada, org mate ko, kay Ms. Eleazar at isa kay Drew. Hindi ko alam kung bakit pero nalungkot ako. Maybe I was expecting a text or call from him. Kaso wala eh. Umaasa na naman ako. Hay. Nireplyan ko agad sila.

Kailangan ko ng pumunta sa banyo para maghilamos at maligo pero parang magnet yung kama ko! Waah ayoko pang bumangon! Kaya ayun, whole day nasa kama lang ako. Nagpadala na lang ako ng pagkain sa kwarto ng kumatok yung katulong namin. Sorry tamad lang ako ngayon eh! Hihi.

Naalala ko yung mga nangyari kagabi.. Grabe, hindi ko kinaya yung game namin. Ang daming revelations! Dalawang beses pala akong natapatan pero never akong nagtruth kasi mahirap na nga kaya napakanta nila ako habang lasing ng 'Pusong Bato'..mga langyah! Si bes Bea naman matitindi yung binigay na dare kay Kirby at Mike. At bakit kaya yun tinanong ni Mike kay Drew? Hay Mr. Labo! Hindi ko rin akalaing malalasing agad ako. At dahil sa kalasingan ko, muntik pa akong--hay yun na yun. Buti nalang may nagligtas saakin. At parang nakita ko si Stella dun. Pero bakit naman siya dun pupunta ng hindi namin alam? Hay ano ba yan. Hindi na talaga ako iinom ng ganung karami!

Nakahiga ako sa unan na bigay ni Pillows at katabi ko rin yung rilakkumang bigay ni Drew. Mahilig kasi ako sa stuff toys lalo na sa rilakkuma kasi ang cute cute eh! Nilagay ko yung beats ko sa tenga ko at nakinig ng music sa iphone ko.

♪I told you once, "Get out my life.
I don't need ya, I'll be alright."
But some things are better left unsaid.
So tell the truth and hit me hard
A broken heart is all I have now
But some things are better left unsaid

And I swore that I would never say
I miss you more every day
But some things are better left unsaid,
Are better left unsaid, said, said...

Ok, relate much? Nagsoundtrip lang ako magdamag habang gumagawa ng assignments at finalization for the Orgs' Fest on Monday for the Photography Club.

Naalala ko na naman yung tumulong saaking lalaki kagabi. Sino kaya yun? Bakit parang pamilyar siya?

.

* * * * *
.

TGIF. Pero bakit ba kasi may pasok pa eh Friday na naman na? Isang araw nalang oh! Hays.

"Wah nakakaloka si Mrs. Sinco! Ang aga-aga! Pagkatapos naming maglesson, nagsurprise quiz! Katext ko pa naman si James nun. Buti nalang at--" Pinutol sa pagsasalita si Bea. Hindi kasi namin classmate si bes Bes sa Special Program namin.

"Nagcheat ka?!" sabay naming tanong ni Anne.

"Oy, grabe naman tong mga to! Hindi noh! Nagadvance read kasi ako kagabi." sabi ni Bea at saka ngumisi.

"Woah, anong mabuting espiritu ang sumapi sayo at nag-aral ka bes?" Manghang tanong ni Anne.