Whisper Of Our Heart

Chapter 62

ZEP POV

Tinext ko na lang sila Jassmine na bumalik na sa school.. Ako naman ay naghihintay sa labas ng operating room.. may upuan naman. Napasandal na lang ako at tumingala. Ilang oras na ba ako nag-aantay?

'She'll be okay.. Because If not? I am ready to kill as hell..'

"Phyra!" Napalingon ako sa lalaking tumawag sa 'kin. Bakas na bakas ang pag-aalala sa mukha niya.. Tiningnan ko naman siya, na ngayon ay nakatayo na sa harapan ko. "What the fuck happenned to her?" Puno ng pag-aalalang tanong niya. Parang.galing pa 'to sa malayong byahe ah..

"Someone pushed her.."

"Pu--WHAT!?"

Tumayo ako at naglakad ng bahagya, sumandal ako sa pader ng nakapamulsang hinarap siya.. Kitang-kita ko ang halo-halong emosyon sa mukha niya..----galit, gulat at pag-aalala.

"Nasa second floor kami ng may tumulak sa kanya, nakita ko na lang na nasa pababa na si Cattleya at wala ng malay.. masyadong malakas ang pagkakabagsak niya.." paliwanag ko sa kanya.. Kitang-kita ko kung paano naiyukom niya ang dalawang kamao, halos labas na ang mga ugat niya at kung paano siya mag tiim bagang..

"Who the fuck did this to my sister?" Galit na galit na tanong nito sa 'kin habang nakatungo na, pero nakayukom parin ang mga kamao niya, dahil sa gigil niya, nasusugatan na niya ang sarili niya dahil sa mga kuko niya na bumabaon sa sariling palad.

"Let me handle this.." walang emosyon na sabi ko. Napatingin naman siya sakin ng diretso, galit na galit ang mga mata niya.

Na kahit anong oras, papatay siya!

"You know how much I respect you Phyra, Pero, this is about to my sister! Damn it.." frustrated na sabi nito at napasabunot na lang sa sarili at sinuntok ang kabilang pader. "Damn this! I will kill who did this!! If something happen to her--to my sister, I will kill him or her myself.." galit na galit na sabi nito habang patuloy na pinagsusuntok ang pader.. "aaaaaarrrgggghhh!!!" Napa-upo na lang siya sa sahig habang nakapatong ang braso niya na dumudugo sa tuhod niya.

Naglakad ako palapit sa kanya.. "She will be okay.." walang emosyon na sabi ko dito. Nakita ko kung paano siya ngumisi.

"Dapat lang.. dahil kapag hindi, alam mo ang magagawa ko.--at hindi lang ako, and I'm sure, you too.. Ang isang bagay na ayaw mong gawin ay gagawin mo para sa kapatid ko. I'm sure about that Phyra." Walang emosyon na sabi nito habang nakatingin sa mga kamo niya.

Hindi na ako nakasagot dahil biglang bumukas ang pinto ng operating room, sinalubong namin ang doctor na nagtanggal ng mask.

"How's my sister?" Punong-puno ng pag-aalala na tanong ng kapatid ni Cattleya.

"She's stable now.. as for now, she need some rest.. Ililipat narin siya sa private room.--excuse me." Sabi niro at naglakad na palayo, nakahinga naman kami ng maluwag.

PAGKATAPOS ilipat si Cattleya sa private room, agad ko namang tinext si Axel, na okay ang operasyon.. at dahil kilala ko si Axel na panigurado bibisita 'yon dito, after class.. inunahan ko na siyang huwag munang pumunta, dahil ayaw ng pamilya namin na may ibang tao habang may pinag-uusapan kaming magkakapamilya.

"How about dinner later with Chairman Venturi?" tanong ko kay Virgo na nakaupo sa side chair na nasa gilid ng hospital bed.

"He cancelled it.. after they knew what happened to Cattleya." Sagot nito. "Would you let them to go here?" Tanong nito sa 'kin. Bahagya pa akong napatitig sa kanya at sumandal sa kinauupuan kong sofa.