Kookmin's presents: Then,Now and Forever

Don't break my heart like this

"Hey Jimin,wait"
Pigil ni Taehyung sa kamay niya nang akma na siyang tatalikod at babalik na sana sa classroom niya.

"Yes? M-may kailangan ka Tae?"

"Ahm,alam ko ang totoong dahilan kung bakit ka nakipaghiwalay noon kay Jungkook"
Natigilan siya sa mga narinig mula dito.

"P-pa'nong---

"I heard.. I was there and narinig ko ang lahat-lahat"

"H-Hindi mo naman sinabi yan kay Jungkook diba?"

Napabuntong-hininga ito at umiling.

"Not yet. Alam ko wala ako sa lugar para makealam sa inyong dalawa kaya hindi ko sinabi"

"Please Taehyung, wag mo ng sasabihin ang totoo kay Jungkook.. Wala ng dapat makaalam nun,please? Ayokong may mamagitan pa sa kanila ng Mommy niya"

"Pero bakit Chim? Nagagalit si Jungkook sayo ng walang dahilan"

Hinawakan niya ang mga kamay ni Taehyung and plead.

"Ayos lang,Taehyung. Promise me please that you won't tell anyone lalo na kay Jungkook,hmm?"

"No,hindi ako mangangako sayo.. I'm sorry,Jimin. Magsasalita ako pag kailangan na"

Napaluha na lamang siya nang talikuran na siya nito. Kung siya lang ang masusunod,ayaw na niyang malaman ni Jungkook ang totoo dahil alam niyang magkakagulo lang ang mag-ina kaya hindi siya papayag na magkasira ang mag-ina ng dahil sa kanya.

Ayaw niyang maipit si Jungkook sa gitna nila ng Mommy nito. Siya na lang ang bibitaw kung kinakailangan. Kaya naman niya eh--pilit niyang kakayanin .

"Finally you're alone"
Napalingon siya sa likuran niya at nakitang papalapit si IU sa kanya na nakangisi pa. May dalawang mga lalaki pa itong kasama.

"A-anong kailangan mo?"
He nervously stepping back but the two guy caught him,cornering him. Bigla siyang natakot that made his heart aches.

"Ikaw. Akala mo ba tapos na'ko sayo? Well bitch no! Bakit kasi bumalik ka pa?!"
Pinagsasampal siya that made him feel dizzy.

"Wait,IU..he's too beautiful just to hurt his angelic face like that"

"Tch! Wag mo na siyang pagkainteresan Keith..Kung hindi din mapupunta saken si Jungkook mas lalong hindi sa kanya!"

Hinablot siya nito and threw him on the wall. He felt the hot liquid unstoppably flowing from his wounded head. Nahihirapan na siyang huminga dahil tumitindi na din ang pananakit ng dibdib niya.

The thoughts of his friends,his Papa and his Kookie automatically played on his brain. Para na siyang nagre-reminise ng mga masasayang alaala niya kasama ang mga taong mahahalaga sa buhay niya,mga taong mahal niya.

"Lord, ito na po ba ang oras ko? Kung ganon man po,kayo na po ang bahala saken at sa mga taong mahal ko..hindi ko man na masasabi kung ga'no ko sila kamahal,please Papa Jesus kayo na po ang magparamdam nun sa kanila"

Parang sirang plaka na paulit-ulit na nag-play sa isip niya ang mukha ng mga taong mahahalaga sa kanya. Ang mga kaibigan niya na sina Jin,Namjoon, Yoongi,Jhope at Taehyung.. Ang nag-aalalang mukha ng mahal niyang Papa na kahit masakit man sa kalooban niyang maiiwan niya ito ng mag-isa kung sakaling mawawala na talaga siya ngayon...at ang pinakamamahal niyang si Jungkook na kahit sa huling sandali ng buhay niya,ito at ito lang ang gusto niyang mahalin kahit nasa kabilang buhay na siya.

JUNGKOOK'S POV

Ouch..

Bakit biglang sumakit ang puso ko? T-teka si Jimin? Diyos ko ayokong mag-isip ng hindi maganda pero bakit ganito ang pakiramdam ko? P-parang may hindi magandang nangyayari sa baby ko? Hindi ko yata siya dapat iniwan ng mag-isa.

"Mommy!"

Mabilis kong binuksan ang pinto para i-check kung ano na ang lagay ng mommy ko--

"M-mom?"

"Oh,anak? Tingnan mo naman itong Daddy mo,humihirit pa ng kapatid..jusko ang tanda ko na"

A-akala ko ba--

"Nawalan ka daw ng malay Mommy.a-ayos ka na ba?"

"Ha? Ano bang sinasabi mo anak? Magkasama kami nitong Mommy mo all this while at hindi siya nawalan ng malay"

"Pero, Daddy s-sinabi ni IU---fuck! She's a liar! God,baka anong gawin niya kay--

"Jungkook!"

Biglang bukas ang pinto at humahangos pang pumasok si Jin.

"S-si Jimin, hindi mo ba kasama hyung?"

"I'm so sorry, Jungkook.. H-Hindi namin siya d-dapat iniwan"

Hinawakan ko siya sa magkabila niyang mga balikat. Diyos ko po

"N-nasaan siya? Hyung,magsalita ka!"

"H-he--

"Damn it!!"

Kumaripas na'ko ng takbo kahit sobrang nagsisikip ang dibdib ko at parang nahihirapan akong huminga. Hindi ko siya dapat na iniwan!

Nakipagsiksikan ako sa mga estudyanteng tila may pinagkakaguluhan and I thought my world seems crashed as I saw my baby seems lifelessly laying down on the ground,bloody.. Diyos ko po!!

"B-baby? Andito na'ko baby ko..o-open your eyes naman baby ko please.. Fuck! Who did this to you?!"

I took him in my arms,and hugged him.

"Bakit h-hindi niyo siya dinala agad sa hospital?! B-baby,wag mo naman akong takutin ng ganito..Baby,please"

"K-Kookie"

Oh Lord!

"B-baby,wag mo kong iiwan ha? Magagalit talaga ako sayo pag iniwan mo ulit ako.. Please,d-don't break my heart like this..lalaban ka para saken d-diba?"

He weakly touched my face with his bloody hand. God,he doesn't deserves this!

"H-Hindi ko na k-kaya.. Kookie--

"No! No please don't say that! W-wag mo kon--J-Jimin?"

His weak hand on my face slowly falling on my lap.. G-God,no!

"Don't just cry there Jungkook! Dalhin na natin siya sa hospital"
Kinuha siya saken ni Taehyung at isinakay sa ambulance na kadarating lang.

Diyos ko,wag mo naman pong kunin muna saken si Jimin.. Andami na po naming hirap at sakit na pinagdaanan,siguro naman po deserve naman naming sumaya ng magkasama di po ba? Our love deserves a second chance .

"A-anak"

Inalog-alog ako ng parents ko but i feel so numb,head spinning,heart bleeding.. Why do we need to suffer like this?!

"Jungkook!!"

He's fighting for his life--ako d-din dapat diba?. Hindi siya dapat sumuko.. Hindi niya ako pwedeng iwan ng ganito..hindi pwede.. Di ko na kakayanin kung mawawala na naman siya saken..

"Anak please,magsalita ka!"

"M-Mom,hindi n-niya ko pwedeng iwan ng g-ganito..ayoko..ayaw"

Tama si Taehyung, hindi lang ako dapat umiyak dito...K-Kailangan niya ko,kailangan ko siya. Di siya dapat mawala saken. No,not like this!

"J-jungkook..anak naririnig mo ba'ko!?"

(I hate this part 😭)