Kookmin's presents: Then,Now and Forever

Confessions

*still Jimin's pov*

Sinundan ko si Kookie na dumiretso paakyat sa room namin. I guess,ako naman ang manunuyo sa kanya.

I acted like a damn witch,it's like I neglected him. Mali yung naging reaksyon ko--well,nabigla kasi talaga ako sa balita. Hindi ko magawang maging buong masaya kasi natatakot ako sa magiging reaksyon ng Papa ko at ng parents niya.

Masaya ako,totoo yun. Hindi lang talaga ako mapanatag sa kung ano ba ang pwedeng sabihin ng mga magulang namin,kung kakayanin ko ba'to or hindi ko alam kung anong magiging pakiramdam ko habang may baby dito sa tummy ko.

"Kookie?"

Nadatnan ko siyang nagpapalit ng damit,matching on my outfit for today. Lumingon naman siya saken.

"Mm? Yes,baby love? M-may gusto ka bang kainin or ano?"

Lumapit ako sa kanya saka yumakap sa kanya,gladly he hugged me back naman and placing gentle kisses above my head--ayy gusto ko sa lips.. 🙎

"Ikaw,pwede ba kitang kainin?"

I heard him,giggling and slightly squeezing my waist.

"Ahh,wag ako baby ko. Paniwalain ako,baka mamaya maniwala ako sayo"

"Pftt,joke lang. Ayaw kitang kainin nuh? Pag kinain kita,mawawalan ng Daddy ang anak natin..siyempre,ayokong mangyari yun"

We both laughed, both savoring this little moment--atleast,wala na yung tension sa pagitan naming dalawa kagaya nung kagabi. But I still feel guilty because I made him cry. And I know I should apologize for that.

"Kookie, are you mad at me?"

"Huh? Hindi ah. Alam mo namang di ko kayang magalit sayo"

"Talaga? E bakit di mo pa din ako kini-kiss sa lips? Nag-toothbrush naman ako ah"

"Pftt, ang baby ko ang kyot-kyot. Hindi ko lang sigurado if you would want a kiss from me,baka mainis ka saken so,I prefer not to cross the line. Pero since you want a kiss from me,madali naman akong kausap"

Nakangiti niyang sagot,and finally kissed me. Oh eto,okay na'ko ehe.

"I'm sorry Kookie. Hindi dapat naging ganun ang reaksyon ko kagabi. Gusto kong malaman mo na masaya ako sa balitang magkaka-baby na tayo. Kaya lang naman ako nag-overreact,kasi hindi talaga ako handa na pwede pala akong mag-carry ng baby anytime soon. Natatakot ako sa kung ano ang magiging reaction ng Papa ko,ng parents mo. I'm not that healthy Kookie, kaya natatakot din ako na baka hindi ko madala ng maayos si baby or baka makuha niya saken ang pagiging mahina ko. Ang daming pangamba ang mga naiisip ko,that I'm really scared to that. I'm sorry sana maintindihan mo'ko kung bakit ako nagkakaganito.Sorry talaga baby ko"

He directly looked at me,cupping my face and smiled.

"Oo nasaktan ako kagabi but what can I do? I love you too much,that I can't be mad at you. Kahit ano pa ang hindi natin pagkakaunawaan,kaya pa din kitang intindihin. Baby love,wala kang dapat na ikatakot...don't even think negative things. Makakasama lang sayo pag ganyan ka,mai-stress lang kayo ni baby. Dalawa na kayong baby ko,wala isa man sa inyo ang pababayaan ko. Kung ano man ang maging reaksyon ng parents naten,responsibilidad ko kayo ng anak natin.Saken ka lang kumapit hmm? But I doubt na itatakwil nila tayo. Si Mommy pa ba? Hindi ko lang sinasabi sayo pero pine-pressure niya akong maging Daddy na. Gusto na niya ng apo"

"Pftt,ganun?"

Nangingiting tumango siya bilang sagot. Hayy~ sana talaga hindi nila kami itakwil na dalawa. Naniniwala naman akong hindi niya ako pababayaan,at kahit papaano ay panatag na'kong hindi ako mag-iisa sa panibagong laban naming 'to ni Jungkook.