Kookmin's presents: Then,Now and Forever

stay the same

"We're here,Jas"
Untag ni Taehyung sa kanya,while parking his car infront of their house's gate. Sweat slowly forming on her forehead,the overwhelming feeling's taking over her.

Kase two weeks after the declaring of her death, makikita at makakasama niya ulit ang parents niya.

"Ja,are you okay?"

"Y-yeah,tara pasok ka muna sa loob Taehyung. I owe you for taking care of my parents while I'm away"

He weakly smiled,and assisted her to get outside of the car as well and went inside their house. Habang naglalakad sila ng magkatabi sa kahabaan ng garden,sakto naman na palabas ang Mommy niya na may daladala pang mga bulaklak na mukhang kapipitas lang.

Agad nagsalubong ang mga mata nila,both their eyes were teary..

"A-anak?"

"Mommy"

Hinayaan na lamang niya ang mga luha niyang malayang pumatak mula sa kanyang mga mata lalo na ng halos patakbong sinalubong siya ng kanyang ina ng mahigpit na mahigpit na yakap.

"Buhay ka,anak?"

"Opo"

Sa sobrang iyak ng kanyang ina,parang bigla itong bumigat sa kanyang mga bisig habang nakayakap pa din ito sa kanya that made them almost both fall on the ground buti na lang alerto si Taehyung na nasalo silang mag-ina.

"M-Mommy? Taehyung"

"Ang mabuti pa,ipasok na natin siya sa loob Jas"

"Sige"

Tinulungan siya ni Taehyung na makatayo sila ng maayos ng Mommy niyang tila nanghihina but Taehyung wasn't enough to carry their weights. Good thing,may mga malalakas at matitipunong mga braso ang tumulong na alalayan ang ina niya.

"Hon--anak?"

"D-Dad,ano pong nangyayari kay Mommy?"

Saglit lang ito nakipagtitigan sa kanya,bago sila inaya muna ni Taehyung na pumasok sa loob ng bahay nila. Binuhat ng Daddy niya ang Mommy niya,habang hindi siya binibitawan ng magulang niya sa isang kamay tas sa kabila naman nakahawak si Taehyung.

"Hon,sabi ko naman sayo na magpahinga ka muna"

"Dad,m-may sakit po ba siya?"

Nilingon siya ng kanyang ama matapos nitong painumin ng gamot at tubig ang Mommy niya.

"Oo,naging sakitin siya nang m-mawala ka samen"

"S-sorry po,Daddy"

Umiiyak na lumuhod siya sa harapan ng mga magulang niya,feeling bad na she chose to pretend that she died pero yun lang kasi ang tangi niyang way to protect her parents from any possible harm. Natakot siya sa kayang gawin ng grupo ni Mark at IU if ever she chose to freely live like nothing's happened after nung malaman niya lahat-lahat ng kasamaan ng mga ito.

"Sorry po,if I had to keep that secret of me being alive--

"No,anak stop saying sorry. Wala kang ginawang mali. You just did what you think was right. We're happy that you came back anak"

Inalalayan siya ng Daddy niya na makatayo saka siya ikinulong sa mga bisig nito--and this is all she needed to feel complete again,completely alive.

"Taehyung, salamat at ibinalik mo ang anak namin"
Harap ng Daddy niya dito.

"Wala naman po akong ginawa,uncle. Siya po ang kusang bumalik sa inyo--saten. Kaya Jas,thank you"