BÖĞÜRTLEN

32

32.Bölüm

Her kötülük peşinden bir iyilik getirmeliydi..

Bölüm Şarkısı: Bebe - Siempre Me Quedara

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

Sevdiği için gitmeli mi yoksa kalmalı mı insan her şeye rağmen? 

Siz olsanız ne yapardınız?

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

"İçeride mi?"

"Evet Ecrin hanım odasında." diyen görevliyle derin bir nefes alıp eve girdim. Yeşim teyze bir haftadır çok kötü durumdaydı.

Herkes kötü durumdaydı aslında. Ama Yağız kendini tamamen kapatmıştı. Sabah erkenden Barkın abinin evine gidiyor durumlarla ilgili gelişme var mı öğreniyordu sonra ise kendini odasına kapatıp hiç dışarı çıkmıyordu.

Bir haftanın sonunda artık çıldırma noktasına gelmiştim. Kapısını çaldım. Ses vermedi tıpkı bir haftadır olduğu gibi. Ama bu sefer kolay kolay pes etmeyecektim.

"Yağız aç şu kapıyı."

"Bak istersen susarım ama aç kapıyı yanında olayım Yağız, lütfen." omzumu kapıya yaslayıp tekrar seslendim.

"Beni kendi dünyandan kapı dışarı mı ediyorsun?" inatla cevap vermiyordu ya helal olsun, keçi yanında halt etmişti.

"Yağız yanında olmama izin ver ya, lütfen."

Ağlayacaktım, hüngür hüngür ağlayacaktım şurada sinirimden.

Neden bulunmuyordu Elis abla? 

Deniz ablayı iki gün geçmeden bulmuştuk Elis abla neden yoktu? Artık yetmez miydi?

Kapının kilit sesi geldiğinde gözlerim kocaman açıldı. Yavaşça kapıyı açıp karanlık odaya girdiğimde onu yatağın diğer ucunda yerde otururken buldum. Perdeleri açacağım sırada kısık sesle açmamamı istedi.

Önünde diz çöküp "Sevgilim topla kendini ne olursun. Bak bulacağız onu umudunu kaybetme daha hiçbir şey bitmiş değil." dedim. Ellerimi yanağına yerleştirip okşarken kendini tamamen bıraktı.

"Ecrin sadece yanımda olsan, konuşmasak?"

"Konuşmayalım ama iyi olduğunu bileyim en azından. Sen değil miydin her kötülük bir iyiliği getirir peşinden diyen."

"Demek ki bu sefer kötülükler üst üste gelmeliymiş."

"Belki de iki kötülük iki iyilik  getirir. Hiç uyumadın değil mi sen, hadi gel." diyerek elimi uzattım ona.

"Uyumak istemiyorum kafamın içinde bir sahne oynuyor ve ben sürekli o Ekin şerefsizini dövüyorum. Cidden çok iyi geliyor."

"Yağız hadi hayatım kalk." kolundan tutup onu kaldırdığımda dolu gözlerini fark ettim.

Kollarımı sırtından geçirip ona sarıldığımda sıkıca sardı kollarını bedenime. Titrek nefesi canımı yakıyordu. Kafasını kucağıma koyup yatağa uzandığında kafamı yatağın başlığına yaslayıp onu izlemeye başladım.

Birkaç dakika sonra tekrar Barkın abinin evine gidecektik ama hiç değilse yerde öyle oturmasını engellemiştim.

"Kapasana gözlerini."

"Ablam geliyor gözümün önüne uyuyamıyorum."

"Ah Yağız." saçlarını okşarken dudağımı ısırıp gözyaşlarımı geri ittim. Gerçekten imdat artık ya!