Böğürtlen dikenler arasında yetişen nadide bir meyvedir. Dikenler arasından türlü zorluklarla sahip olursunuz onun lezzetine.
İnsan umut ettikçe yaşardı. Ecrin'in tek dayanağı umuduydu. Ama öyle bir gün geldi ki...
"Herkes benden umudu kestiğinde b...
Derin bir nefes alıp sevgilime sıkıca sarıldım. Gece daha yeni daldığımız uykudan aldığımız telefonla sıyrılmış hep birlikte yola koyulmuştuk. Son bir saat içinde olanları kısaca aktarmam gerekirse felaketlerin eşiğinde sürünüp duruyorduk.
Elis ablanın sevgilisi Barkın abi bir yangında kalarak hastaneye kaldırılmış ve Elis ablaya henüz haber verilmemişti. Yağız'ı zar zor sakinleştirmiş sonra da apar topar toplanmış İstanbul'a döneceğimizi bizimkilere haber vermiştim.
Peş peşe 5 araba feribottan indiğimizde sürücü koltuğuna Arın geçmişti. Bizde arka koltukta Yağız'la oturuyorduk. Benimde rahatsız olduğumu düşündüğü için kolları arasından çıkmama izin vermiyordu. Üstümüze bir battaniye örtmüş yola odaklanmıştı. Arada bir saçlarıma konan öpücükler olmasa endişelenecektim.
Beraber ayarladığımız müzik listesinden Jessie J. Nobody's Perfect çalarken dışardan nasıl göründüğümüz zerre kadar önemli değildi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"İyi misin?" kucağındaki kafamı ona çevirip "Asıl sen iyi misin?" diye sordum.
"Önemli olan sensin güzelim."
"Hayır, önemli olan biziz. Sen iyiysen iyiyim ben de." yanağında duran elime kafasını bastırıp avuç içime öpücük bıraktı.
"Ablam Barkın abiye aşık olmuştu. Ona bir şey olursa nasıl toparlarız bilmiyorum."
"Bunu tahmin etmek zor değil ki sevgilim. Bowlinge gittiğimiz geceyi hatırlamıyor musun? Birbirlerine nasıl sarılmışlardı, harika gözüküyorlardı."
"Umarım Barkın abi çok kötü durumda değildir."
"Umarım." sessizce devam etti yolculuğumuz. Yağız'ın kolları arasında iyice mayıştığım sırada Arın'ın geldiğimizi haber veren sesiyle kendime geldim.
Üstüme siyah şişme montumu giyip bakışlarımı ona çevirdim. Çok sessizdi ve sürekli düşünüyordu. Gerçekten her şey berbat olmuştu sanki.
"Güzelim, Arın seni eve bıraksın. Yarın gelirsin hem sen de iyi değilsin. Serumun etkisi geçti bir şey de yemedin evde dinlen biraz."
"Olmaz, seni de Elis ablayı da yalnız bırakmak istemiyorum."
"Bebeğim Deniz abla gelir onun yanında, abim de burada zaten. Git güzelce dinlen iyi değilsin sen de burada kalırsan aklım sende kalacak. Ablamla da ilgilenmem lazım. "
" Arın yemek yediğinden emin ol." diyerek ön taraftaki arkadaşımıza döndüğünde o "Tamam kardeşim git sen merak etme. Sütünü içirir üstünü örttükten sonra gelirim yanına." dedi.
