Locked by you: Sequel

8.

Jocke

Het regende hard toen ik samen met Kaya naar haar huis ging. Ik had me deze avond wel heel anders voorgesteld... Ik probeerde mijn moeder keer op keer te bellen, maar ze nam niet op. Ik raakte stilaan gefrustreerd en was ontzettend zenuwachtig. Ik zat op de achterkant van haar tweepersoonsbed terwijl ik mijn moeder bleef spammen met berichtjes. Kaya kwam naar me toe. Ze bleef voor mijn neus staan, maar nog steeds besteedde ik meer aandacht aan mijn mobiel dan aan haar. Haar donkerbruine lokken vielen over haar schouders toen ze haar haren uit de staart haalde. Ze grijnsde uitdagend en trok haar wenkbrauwen eens kort op. 'Weet je Jocke,' begon ze al bijtend op haar lip,'ik denk te weten wat jij wil.' Ik keek kort op, recht in haar ogen. 'Ja?' Vroeg ik, nog steeds niet begrijpend waar ze heen wilde gaan. Ze knikte en trok mijn mobiel uit mijn handen. 'Maar daarvoor moet je je wel focussen op mij.'

Ze kwam zo gevaarlijk dicht dat ik me wel achterover moest laten vallen. Ze kuste me en ze bleef kussen. 'Maak je hoofd even leeg schat en focus je op mij.' Fluisterde ze bij een korte adempauze. Ik sloot mijn ogen en kuste haar opnieuw. Ik kon het niet ontkennen: het was heerlijk. Ze trok haar trui uit, haar beha volgde daarna. Terwijl ik haar voorzichtig-maar lustig-betaste, trok ze mijn T-shirt uit. Ze gooide h'm op de grond en kuste me opnieuw. Net toen we verder wilden gaan, ging mijn beltoon af. Ik stopte meteen met kussen en duwde Kaya van me af. 'Jocke!' Riep ze geschrokken, maar ik kon er niets aan doen. Ik was ontzettend bezorgd!

'Met Jocke Van Geel...' Begon ik haastig toen ik had opgenomen.

'Jocke! Er is iets vreselijks gebeurd!' Riep mijn moeder overstuur aan de andere kant van de lijn.

'Wat dan?!' Vroeg ik al even in paniek.

'Een criminele bende heeft Het Grijze Zaaltje geterroriseerd. Alle meisjes zijn spoorloos verdwenen en enkele jongens met schotwonden worden afgevoerd naar het ziekenhuis. Ik denk dat ze de meisjes ontvoerd hebben. Ik denk dat ze Charlie ontvoerd hebben!' Snikte ze.

'Nee, nee, nee... Dat kan niet! Dat mág niet! Ik kom er meteen aan!'

Ik hoorde dat de mobiel van mijn moeder afgenomen werd en daarna hoorde ik een kille stem.

'Jocke, blijf waar je bent. Bemoei je niet met deze zaak. De politie is al ter plaatse, dus maak je geen zorgen. En trouwens, je bent nog een agent in opleiding. Ik wil niet dat je zelf op onderzoek uitgaat, begrepen?! We zullen de meisjes wel vinden.' Hoorde ik Sam's vader zeggen en daarna verbrak hij het contact.

'Jocke, wat was er?' Vroeg Kaya ongerust toen ze de tranen op mijn wang zag glinsteren. 'Ze hebben haar. Ze hebben Charlie.'

Charlie

'Ik heb de containers gecheckt. Eentje was van het slot en die heb ik weer dichtgedaan.' Zei de kompaan van Mitch toen hij even later de kajuit weer binnenkwam gelopen. 'Hoe kreeg ze de container open?' Vroeg de strenge man. 'Die choker om mijn hals heeft me daarbij geholpen.' Gaf ik eerlijk toe. Ik zat bij hen aan de lange tafel, maar ik wist echt niet wat ik moest doen of wat er van me verwacht werd. Ik staarde naar mijn handen die op tafel lagen. Mijn hand deed nog steeds zo'n ongelooflijke zeer, maar niemand leek zich daar wat van aan te trekken.

'Vertel eens alles over je wat we moeten weten.' Beval de strenge man. Ik keek kort naar de gegijzelde man die ook aan de tafel werd gezet. Die man met z'n bril grijnsde de hele tijd. Hij maakte me bang. 'Ga je nog praten?!' Riep de strenge man ongeduldig. 'Ik heet Charlie. Charlie Van-'

'Geel?' Vulde de man met de bril verwonderd aan. Ik hield mijn hoofd schuin en fronste mijn wenkbrauwen. 'Hoe weet je dat?' Hij schudde al grijnzend zijn hoofd. 'Sorry dat ik je onderbrak meisje, ik had gewoon zo'n sterk vermoeden.' Ik wilde een heleboel vragen op hem afvuren, maar de strenge man-met een rattenkop- keek me zo boos aan dat ik besloot er niet op in te gaan.

'Ik ben zestien jaar en woon in Antwerpen. Moet je nog iets weten?' Vroeg ik voorzichtig. 'Wat zijn je hobby's?' Vroeg Mitch, al was mijn vraag eigenlijk naar de rattenman gericht. 'Netflix kijken, eten, slapen... En soms boogschieten, maar dat kan enkel als ik bij mijn opa ben.' Antwoordde ik. 'Is d'r echt niets anders dat je doet als hobby? Je tekent niet, je danst niet, je rijdt geen paard... Je acteert niet?' Vroeg de brillenman door. 'Pff... Acteren? Dat is niets voor mij! Mijn vader daarentegen... Hij is bijna elke dag op tv, elke dag moet hij wel naar de opnames van iets. En zo niet, dan kan je hem vinden in het theater. Net als mijn oma, zij is al net zo erg als hem. Ook zij is razend populair. En paardrijden? Nee dank je! Ik heb al vaak genoeg moeten toekijken hoe die beesten iemand van hun rug afgooien. Die sport is levensgevaarlijk...'

'Wat gaan jullie eigenlijk met me doen?' Vroeg ik en probeerde niet bang te klinken. 'Dat hangt van jou af.' Antwoordde Mitch en ging zonder schaamte op de tafel zitten. 'Hoe bedoel je? Wat zijn jullie van plan?' Hij grijnsde. 'Zoals je vast al opmerkte bevinden we ons op een boot. We varen naar Fort Boyard. Over een paar dagen komen we daar aan en gaan we onze meisjes verkopen. Fort Boyard is eigenlijk de ontmoetingsplaats tussen koper en verkoper. Wij verkopen er de ontvoerde meisjes aan geïnteresseerden. Toen jij zo vredig lag te slapen deed ik die choker bij je om. Zie het als een brandmerk dat je voor mij altijd zal moeten dragen. Zo weet iedereen dat je mijn Omega bent en laten ze je dus met rust. Jij wordt zondag dus niet verkocht. Tenzij... Je mijn bevelen niet opvolgt, koppig doet en problemen veroorzaakt.'

De man met de bril-wiens naam ik dus nog altijd niet weet- lachte. 'Zij is absoluut het verkeerde meisje voor jou. Ze is alles waarvan je niet wil dat ze het is. Koppig, nieuwsgierig, irritant, onhandelbaar,... Als ik zeg dat ze familie is van Evelien Bosmans. Je weet wel: de vrouw die kranten omschrijven als een voorbeeld voor alle meisjes. Weet je dan genoeg?' Ik schrok. 'Hoe weet je dat allemaal? Hoe kan het dat jij weet wie ik ben? Wat weet jij allemaal over mij?!' Hij lachte. 'Lieve schat, ik was erbij toen je geboren werd. Ik heb gezien hoe je moeder stierf.'

Nu pas kreeg ik meer inzicht in het gebeuren. 'Pieter?' Stotterde ik. 'Ze hebben je dus over me verteld.' Grinnikte hij. Ik slikte en werd nu écht bang.

Heeeeey mensen! Leuk hoofdstuk? Vergeet dan niet te stemmen en te reageren! Dat zou ik heel fijn vinden! De volgende hoofdstukken staan al klaar, dus ik zie jullie snel weer!