Locked by you: Sequel

40.

Jocke

'Hé Jocke! Hoe gaat het met je?'

Ik schrok. Die stem... Die stem met dat Nederlandse accent. Het was Sarah?! Het beeldschone meisje dat tegen me aan was gelopen in Antwerpen! Dat meisje dat deel uitmaakte van de toneelgroep in Maastricht!

'Sarah?' Vroeg ik al glimlachend.

'Wauw! Je weet mijn naam nog! Om eerlijk te zijn had ik dat niet verwacht. Ja, die bekende mensen van tegenwoordig zijn echt niet bezig met het onthouden van namen van fans.' Lachte ze.

'Oh, dus je bent een fan van me?' Lachte ik.

'Natuurlijk!' Giechelde ze.

'Hoe kom je eigenlijk aan mijn nummer? En waarom bel je me? Niet dat ik het erg vind, ik vind het juist fijn. Ik ben blij dat je belt, ik weet niet waarom, maar het is leuk dat je even belt. Ik ben blij dat je me wilde belden, ik-'

'Ik heb je nummer aan Michael gevraagd. Mijn moeder heeft vaak contact met hem dus dat was niet moeilijk. En er is niet echt een reden waarom ik bel... Ik voelde me wat eenzaam en verblijf voor een tijdje in Antwerpen voor mijn stage. Ik vroeg me af of we misschien samen wat konden doen? Ik bewonder je acteerkunsten en wil graag wat van je leren.' Onderbrak ze me al lachend.

'Oh, echt waar? Fijn om dat te horen! Maar... Ik bevind me momenteel in Frankrijk en ik kom niet meteen terug. Ik wil hier wat meer tijd met mijn dochter doorbrengen. We zijn nooit echt samen op reis geweest... Ik vind het wel jammer... Ik had je graag willen helpen.' Zei ik.

'Mijn stage is eigenlijk pas over drie weken, maar het kwam me goedkoper uit om een paar weken extra in Antwerpen te verblijven vanwege een extra korting die ik kreeg. Misschien kan ik naar je toekomen? Drie weken is best nog lang...'

'Hoe ga je hier dan geraken?'

'Met het vliegtuig.' Zei ze al lachend.

'Je zou het vliegtuig nemen om mij te zien?'

'Is dat zo speciaal dan? Jij neemt toch ook vaak het vliegtuig als je moet werken in het buitenland?' Lachte ze.

'Ik zou het geweldig vinden als je kwam. Maar we kennen elkaar nog niet zo goed... Zouden we niet beter eerst eens afspreken? Een date?' Vroeg ik.

'Een date? Klinkt fantastisch! Stuur me je adres door en morgen sta ik er!'

'Zal ik doen! Tot morgen!'

Toen het contact verbroken werd, was mijn glimlach nog altijd niet verdwenen. 'Wie was dat?' Vroeg Robert. 'Sarah...' Zuchtte ik dromerig. 'Wie is Sarah nou weer?' Vroeg hij. 'Één van je zovele vriendinnetjes?' Lachte Pieter die zich er plots mee bemoeide. Ik schonk hem een nijdige blik. 'Ja, ja... Charlie heeft me alles verteld, playboy.' Lachte hij. 'Sarah komt gewoon naar hier omdat ik haar moet helpen bij haar stage. Niet meer, niet minder.' Gromde ik.

'Je klonk wel heel enthousiast toen ze je dat nieuws vertelde...' Knipoogde Robert. 'Sarah lijkt me wel leuk. Ze is ook nog eens super knap, echt buitenaards knap. Ze is één van de mooiste meisjes die ik ooit zag en ze heeft een prachtige, zoete stem met een Nederlands accent.'

'En jij gaat nog altijd beweren dat je haar gewoon wil helpen met haar stage? Volgens mij wil jij veel meer dan dat.' Grinnikte Robert. 'We hebben morgen onze eerste date. Zoals ik al zei: Ik ken haar nog niet zo goed. Ik wil haar eerst beter leren kennen voor ik zal oordelen. Maar man, wat had ze een prachtig lijf.'

Robert lachte. 'Jij zal alvast goed slapen vannacht! Charlie is weer teug én je hebt een date geregeld met een mooie meid!' Ik glimlachte. 'Na al die rusteloze nachten en vreselijke nachtmerries denk ik dat ik dat wel verdiend heb.'