Locked by you: Sequel

16.

Charlie

'Kleed je uit!' Beval Mitch nogmaals. Hij verhief zijn stem dit keer. Zijn bruine ogen spuwden vuur. 'Oké, oké.' Mompelde ik met tegenzin en trok als eerste mijn zwarte topje over mijn hoofd. Ik gooide het naast me. 'Doe verder.' Zuchtte Pieter toen ik ophield. 'Waarom? Wat wil je nog zien dan?' 'Alles, Charlie. We willen alles zien.'

Ik opende het knopje van mijn gescheurde jeans en trok die vervolgens uit. 'We willen je naakt zien.' Zei Mitch streng. 'Dat wil ik niet.' 'Jij hebt niets te willen Omega! Doe nou verdomme wat ik je vraag!' Met het schaamrood op mijn wangen trok ik dus ook mijn ondergoed uit. Ik vond het vreselijk... Ik voelde me er meteen misselijk door.

Toen ik mijn beha uitdeed, klemde ik meteen mijn armen om mijn borsten. 'Charlie...' Zuchtte Pieter. 'Ik zal ze niet aanraken.' Ik schudde mijn hoofd. 'Ik haal mijn armen niet weg.' 'Dan doe ik het wel voor je.' Gromde Mitch en greep mijn armen vast. Hij trok ze vervolgens weg.

'Lieve hemel...' Mompelde Pieter verwonderd. 'Meid, wat heb je gedaan?!' Riep Mitch. Niemand wist ervan af... Tot nu. 'Werd je al eerder verkracht of misbruikt?' Vroeg Pieter en stak zijn hand uit. Ik duwde die snel weg en schudde intussen mijn hoofd. 'Dat heb ik zelf gedaan. Zelfverminking heet dat dan.' Ik sneed mezelf... Niet in mijn armen, maar in mijn borsten. Het was het enige deel van mijn lichaam dat ik verborgen kon houden. Ik had mezelf voorgenomen het aan niemand te laten zien. Zelfs niet aan Thomas. Het was mijn geheim.

'Waarom deed je dat?' Vroeg Mitch nog steeds verward. 'Ik moest de mentale pijn omzetten in fysieke pijn. Dat was de enige manier om van de vreselijke gedachte af te komen dat ik de schuld ben van de dood van m'n moeder.'

Pieter kantelde zijn hoofd. 'Werd je gepest?' Ik knikte en hoopte niet te huilen. 'Een bekende vader hebben is geen pretje. Ze lezen alles over hem en dus ook de roddels die verteld worden. Er lopen veel overdreven tienerfans rond op mijn school die jaloers op me zijn. Ik ben tenslotte de dochter van de "o zó bekende" Jocke. Hun jaloezie gaat zelfs zo ver dat ze over mij roddelen. Ze vertellen leugens en pesten me zelfs. De dingen die ze zeiden waren verschrikkelijk... Ik vertelde er niemand over. Werd ik ook nog eens uitgemaakt als slet omdat ik met te veel jongens omging. Maar de waarheid is is dat ik nog nooit seks heb gehad, dus dat klopt toch niet?'

'Heb je nog nooit seks gehad?' Vroeg Mitch verbaasd. 'Ik ben nog maar zestien én ik denk niet dat ik er al klaar voor ben. Ik wil geen tienermoeder worden zoals m'n moeder.' Mitch lachte. 'Ik krijg dus de eer om je te ontmaagden?' Ik schudde snel mijn hoofd en keek hem boos aan. 'Helemaal niet! Enkel Thomas mag mijn lijf aanraken! Die eer is aan hem!' Mitch en Pieter trokken grote ogen. 'Je hebt een vriendje?'

'Ja...' Mompelde ik. 'Waarom heb je dat niet gezegd?!' Riep Mitch en hij klonk woedend. 'Ik wilde niet dat jullie hem wat zouden aan doen!' Gaf ik toe. 'Daarom ben je dus zo verschrikkelijk irritant? Hij speelt nog door je hoofd hé? Je denkt aan hem, de héle tijd. Je wil vast bij hem zijn. Je wil dat hij zijn armen om je heen slaat en je verwent tot in het diepste van de nacht. Je wil hem.' Ik knikte bang. De toon waarop Mitch sprak beviel me niet. Hij siste zijn woorden in mijn oor. Hij was jaloers, zo ontzettend jaloers dat mijn haren overeind gingen staan. Ik trilde bijna.

'Zet hem verdomme uit je hoofd Charlie! Vergeet die Thomas! Vergeet je vader! Vergeet Evelien Bosmans! Je ziet ze toch nooit meer terug! Vergeet iedereen en denk alleen nog maar aan mij. Jij bent van mij! Want ik ben jouw Alfa en jij bent mijn-'

'Omega...' Vulde ik mompelend aan. 'Precies...' Bevestigde hij verwonderd omdat ik zonet voor het eerst toegaf zijn Omega te zijn. Ik wilde zijn woede niet meer. Ik wilde niet opnieuw gemarteld worden! Door toe te geven, door te gehoorzamen, vermeed ik de kans op nieuwe wonden.

Jocke

Eindelijk thuisgekomen belde ik meteen Abel op. Ik vertelde hem over mijn plan om Charlie te redden. Ik wilde meteen vertrekken en daar had Abel gelukkig geen problemen mee. Diezelfde dag nog vertrokken Kaya, Abel en ik naar het fort.

We vaarden in Abel's vissersboot richting Frankrijk. Het werd een lange reis die wel dagen kon duren. Ik was ontzettend nerveus. Ik wilde mijn dochter zijn. Ik wilde haar omhelzen!

Leunend met mijn armen op de reling keek ik uit op water. Een frisse zeebries ging door mijn haren en blies op mijn huid. Kaya kwam naast me staan. Ze legde haar hand op mijn schouder. 'We vinden haar wel.' Suste ze. 'Ik ben gewoon bang dat het fout zal gaan. Één foutje kan het einde van ons leven betekenen.'

Abel, die intussen aan het roer stond, luisterde aandachtig mee. 'Het is gekkenwerk, Jocke!' Riep hij tegen de wind in. 'Als ze er achterkomen wie we zijn en wat we van plan zijn, keren we niet meer naar huis! Er kan veel fout gaan!' Ik zuchtte. 'Ja... Er kan veel fout gaan... Maar we moeten iets doen.'

'Leg je plan nog één keer uit.' Zei Kaya. 'Het is simpel. Op dat fort zijn ze van plan meisjes te verkopen. Dat heeft Samir me verteld, de man van een goede vriendin van m'n moeder. Hij was ook ooit een ontvoerder en hij kent dat fort dus ook. Ik had hem gezien toen ik terugkeerde van het Havenhuis. Abel zal zich verkleden als een zakenman die in het bezit is van een geldkoffertje. Hij zal zich voordoen als iemand die Charlie wil kopen. Hij biedt hen het koffertje met geld aan, wij krijgen Charlie en daarna vluchten we.'

'En wat met al die andere meisjes?' Vroeg Kaya.

'En waarom moet ik de verkoper spelen?! Kan jij dat niet doen?!' Riep Abel snel.

Ik zuchtte. 'Als ik het zou doen, Abel, zouden ze me herkennen. Het is het veiligste als jij het doet. En... We bevrijden die meisjes wel een andere keer Kaya.' Ze trok grote ogen en had mijn antwoord niet verwacht. 'Denk je nou alleen maar aan Charlie? En die andere meisjes laat je maar aan hun lot over?!' Ik schudde mijn hoofd. 'Zo bedoelde ik het niet, maar we kunnen niet iedereen redden.'

'Jocke, we moéten ze allemaal redden.' Hield ze vol. 'Dat lukt ons niet.' Zei ik. 'Dan proberen we het.' Kaatste ze zelfzeker terug. 'Dat wordt onze dood.' Zuchtte ik al hoofdschuddend. 'Goed, zoals je wil... We redden eerst Charlie. Maar beloof me dat je er alles aan zal doen om die bende op te rollen. We moeten vechten voor de vrijheid van die meisjes!' 'Akkoord.'

'Jongens... Ik weet niet of jullie het weten, maar ik ben geen vechter. Ik weet niet eens hoe ik een pistool moet vasthouden! Wat als die bende  ontdekt dat ik hun zou betalen met nep geld?' Vroeg Abel bang. 'Dan schiet ik je te hulp.' Beloofde ik. 'Fijn... Nu voel ik me een pak geruster...'

Heeey mensen! Hopelijk vonden jullie het een leuk en spannend hoofdstuk! Vergeet niet te stemmen en te reageren! Tot snel!

Ik ben van plan om vaker te publiceren aangezien ikzelf nu al tien hoofdstukken verder in het verhaal zit. Er komt echter wel geen vast schema, want ik vrees dat ik daar wel eens van af zou kunnen wijken door het vele schoolwerk. Maar ik beloof jullie: er zijn spannende/erge scènes in de maak!