Locked by you: Sequel

14.

Charlie

Toen ik wakker werd van het zonlicht dat door de ramen scheen, kon ik me nauwelijks bewegen. Mijn spieren leken verlamd en de wonden op mijn huid gaven me een brandend gevoel. Ik probeerde overeind te klimmen, maar elke beweging deed pijn. Annika was al wakker. Ze stond voor het raam en staarde naar buiten.

Het was alsof ze ogen op haar rug had, want zonder zich om te draaien merkte ze op dat ik wakker geworden was. 'We komen dichterbij. Fort Boyard is niet ver meer.' Zei ze. Ik rekte me uit. Je kon zelfs enkele botten horen kraken. 'Hoe weet je dat? Er is niet meer te zien dan water.' Zei ik nog slaapdronken. 'Ik heb deze reis al vaak gemaakt... Na verloop van tijd lijk je elke golf uit je hoofd te kennen. Geloof me, morgen komen we aan.'

'Annika, wat gebeurd er eigenlijk met de meisjes die niet verkocht worden op dat fort?' Vroeg ik stil. Annika slikte en draaide zich naar me toe. Ze zocht overduidelijk naar een manier om mijn vraag zo goed mogelijk te beantwoorden.

'Met de overgebleven meisjes trekken we naar het zuiden van Frankrijk en gaan we aan land. Ze worden dan opgesloten in een verlaten gevangenis, waar ze vervolgens weer de kans krijgen om verhandeld te worden.' Legde ze uit. 'En wat daarna? Wat met de meisjes die niet verkocht worden?' Ze zuchtte. 'Wil je het echt weten?' Ik knikte. 'Ze worden afgemaakt en in zee gedumpt. Wees blij dat je net als ik bij één van hun leden hoor. Wij zullen deze nachtmerrie het langst overleven...'

De stilte die volgde werd al snel onderbroken door het luide gesnurk van Pieter. Hij lag languit op de grond en bevond zich in een diepe slaap. 'Wat een smerige man.' Grauwde Annika die net als ik Pieter aankeek. 'Hij maakt me bang. Zeker toen hij zei dat hij mijn vader en m'n oma wilde vermoorden...' Zei ik. 'Je hoeft in ieder geval niet bang te zijn dat hij je zou verkrachten, dat heeft Mitch wel bewezen. Hij is nogal bezitterig en hij heeft het niet graag als anderen aan zijn spullen komen.'

'Meisjes, ontbijt!' Werd er plots van buitenaf geroepen. Het leek te komen vanop het dek. 'Fijn, ze komen ons eindelijk halen. Ik heb ontzettend veel honger.' Bekende Annika. Mitch en Ronny verschenen als eerste toen de deur geopend werd. Ronny stapte meteen naar Annika toe. Hij kuste haar en betaste haar. 'Lekker geslapen Bèta?' Vroeg hij. 'Niet zo lekker als bij jou in bed.' Slijmde ze. Hoe kon Annika zo zijn?! Ik keek vol afschuw en verwarring naar hoe die twee elkaar passioneel omhelsden.

Mitch daarentegen, hij zag er niet bepaald blij uit. 'Frederick wil je mond snoeren. Letterlijk.' Zei hij kortaf. 'Ik ben niet bang voor je baasje. En ik ben al helemaal niet bang voor jou! Je hebt me misschien gisteren horen schreeuwen, horen krijsen van de pijn... Littekens maken mij niet bang. Ik ben die pijn gewend.' Hij lachte kort. 'Oh lieve Omega... Ik krijg je wel klein. Wacht maar tot vanavond.' Vanavond? Dacht ik in mezelf. Wat was er vanavond?

Mitch stapte me voorbij en ging naar Pieter toe. Ik wilde hem meer vragen over wat er vanavond zou gaan gebeuren, maar ik kreeg de kans er niet toe. 'Opstaan pedo!' Riep hij en gaf Pieter een harde trap in zijn ribben. 'Au!' Kreunde die vervolgens. 'Er moet vandaag nog een hele hoop gebeuren! Je moet de meisjes allemaal, één voor één, onderzoeken. Ik wil weten of ze allemaal wel gezond zijn. Ongezonde meisjes hoeven we hier namelijk niet. Daarna beginnen we met de gehoorzaamheidstrainingen. Dus, we moeten voortmaken!' Riep Mitch bazig. 'Wat moeten wij vandaag doen?' Vroeg ik. 'Pieter zal jullie ook onderzoeken. Je kan dus maar beter gezond zijn, Omega.' Gromde hij. 'Mag ik met je mee als je naar de meisjes gaat om ze te doen gehoorzamen?' Smeekte ik bijna. Ik wilde Kythara zien en ook al mijn andere vriendinnen die ze hadden ontvoerd. Ik was bang dat hij "nee" zou zeggen, maar zijn antwoord verbaasde zowel mij als Annika. 'Ja, sterker nog: je moet mee.' Ik moest mee... Waarom moést ik nou mee?

'Geen tijd te verliezen, eerst ontbijten en daarna aan het werk!' Mitch ging voorop en verliet de kajuit. 'Ik zweer het je, eens ik met hem alleen ben breek ik al zijn botten, kras zijn huid open met mijn nagels en klem mijn handen vervolgens om zijn hals totdat hij stikt. Ik haat die kerel zo hard...' Fluisterde ik tegen Annika. Ze lachte alleen maar kort, maar zei verder niets.

Jammergenoeg had Pieter dat gehoord...

Toen ik plaatsnam aan de lange tafel die in de woonkamer stond, zag ik Pieter in een ooghoek smerig grijnzen. Hij wachtte totdat ik hem in het vizier had. Daarna stapte hij op Mitch af, die was intussen koffie aan het zetten. 'Mitch Iov,' begon hij,'pas maar op man, je wordt bedreigd.' Mitch draaide zich fronsend naar hem toe. Hij zei niets, hij keek alleen maar verward. 'Welja, Charlie-ik bedoel- jouw Omega wil al je botten breken.' Klikspaan... Dacht ik op dat moment. Mitch schonk me een nijdige blik. Het zag ernaar uit dat hij van plan was om míjn botten te breken. 'Ze zal je hele huid open krassen...' Ging Pieter verder terwijl zijn grijns alsmaar groter werd.

'Klopt dat, Omega? Heb je dat gezegd?!' Grauwde Mitch met boosheid in zijn stem. 'Nee,'zei ik al hoofdschuddend,' ik zei: ik breek al zijn botten, kras zijn huid open met mijn nagels en klem mijn handen vervolgens om zijn hals totdat hij stikt. Dat laatste was Pieter, de verrader, vergeten te zeggen.'

De grijns smolt van Pieters gezicht. Hij had gehoopt me bang te maken, maar dat gebeurde absoluut niet. 'Fijn dat je zo eerlijk bent,' zuchtte Mitch,' maar toch vind ik het niet fijn dat je zulke absurde gedachten hebt. Vergeet dat ontbijt dus maar. Ik verbied het je om voedsel aan te raken en ik verbied het je voor de hele dag. Je moet nog veel leren Omega, nog heel veel.'

Ik mag een hele dag niet eten?! Maar ik had een enorme honger! Ik had echt nood aan voedsel! Mitch grijnsde, zo'n Pieter-grijns. Het stond hem niet. Ik imiteerde zijn grijns, waarna zijn ogen in kogels veranderden.

Weer dacht ik aan wat hij had gezegd over vanavond... Er zou iets gebeuren, maar wat? Ik probeerde het van zijn gezicht af te lezen, maar zijn gelaat was als braille.

'Containers vier, acht en negen heb ik al gedaan.' Vertelde Ronny terwijl hij een boterham naar binnen werkte. 'Waren ze makkelijk in de omgang?' Vroeg Mitch die nog kauwde op een verrukkelijk stuk appel. 'Mitch, dit geloof je niet, ze waren allemaal ontzettend gehoorzaam. Met weinig moeite volgde ze mijn bevelen op. Geen enkele deed moeilijk.'

Mitch trok zijn wenkbrauwen op. 'Geen enkele?' 'Geen enkele.' bevestigde Ronny meteen. 'Nou dan hebben we niet veel werk.' 'Precies.'

'Goedemorgen Frederick.' Zeiden de jongens in koor toen de rattenman-Frederick dus- binnenkwam. 'Eet smakelijk, jongens.' Knikte hij. De rattenman kwam mijn kant uit. Ik probeerde hem te negeren, maar hij kwam dichter en dichter en dichter...

Zijn oude, verrimpelde vingers gleden over de rugleuning van mijn stoel. Hij blies in mijn haar. Zijn zucht was koud en dof, maar ook hees. Een roker. Frederick was duidelijk een roker. 'Goedemorgen Omega,' begon hij,' ik zie dat Mitch je lichaam alvast bewerkt heeft. Doe me een plezier, schat en doe zo'n suffe actie niet meer. Je vader bellen... Dat vond ik niet zo leuk.' Ik haalde mijn schouders op. 'Jullie hadden me maar beter moeten opsluiten.' Hij lachte. 'Wacht maar tot vanavond meisje, ik durf te wedden dat Mitch leuke plannetjes met je heeft...'

Heeeey mensen! Vond je dit nou een leuk hoofdstuk? Vergeet dan niet te stemmen en te reageren!

Pieter is in dit hoofdstuk een verrader... Hij verklikt de woorden van Charlie aan Mitch. Maar! Eind vorig schooljaar gebeurde er iets wat ik nooit verwacht had. Twee personages uit mijn boek kwamen samen en nu was Pieter eens niet de verrader.

Wat er gebeurde: samen met nog een meisje moest ik een klein stukje opdragen uit een toneelstuk. Dit gebeurde op de proclamatie van de academie waar Michael(mijn regisseur) de leiding had. Onder de term academie zit niet alleen toneel, maar onder andere ook muziek. Nu, Pieter heeft een zoon in het echte leven én die zoon bespeelt een instrument. Hij moest dus ook optreden. Hier kwam ik pas achter net na mijn voorstelling toen de naam "Van Den Broeck" viel.

Al lachend maakte ik grapjes achter de rug van Pieter tegen Michael en zei dat ik hoopte hem niet na de voorstelling aan te treffen. Nou, dat gebeurde echter wel. Dit dankzij Michael. Michael die de rol als verrader op zich nam.

Toen ik Pieter zag, fluisterde ik: "Oh nee, daar is hij...' Ik had hem nooit mogen aankijken, want de goed oplettende Michael wist zo meteen wie Pieter was. Hij stapte met een ondeugende grimas op zijn gezicht naar Pieter toe. Aangezien hij toch over mij zou beginnen, kon ik er maar evengoed bij gaan staan...

En zo kwamen twee personages samen... Maar nu twijfel ik wel heel hard om Michael de rol van Pieter te gaan geven. Die verrader is niet te vertrouwen😂

Tot snel weer!