Locked by you: Sequel

39.

Jocke

'Welke andere naam?' Vroeg ik. 'Misschien zegt de naam "Elf" je iets?' Ik schrok. Elf? Wacht... Elf?! Dat kleine meisje dat net als mijn moeder opgesloten zat in een kelder?! Dat kleine meisje dat heel haar leven mishandeld werd door pedofielen?! Dat was zij?! Ze glimlachte. 'Wat is er? Je kijkt zo raar.' Ik glimlachte. 'Sorry, ik... Ik... Ik herken je niet meer. Je bent een echte vrouw geworden!' Ze rolde met haar ogen. 'Kleine meisjes worden groot... Ik kan toch niet eeuwig jong blijven?'

'Je bent echt beeldschoon geworden.' Zei ik. 'Vind je? De meeste jongens storen zich aan dat vervloekte litteken op mijn gezicht.' Zuchtte ze. 'Hoe kom je daaraan?' Vroeg ik. 'Weet je nog dat er een man me bevrijdde? Hij zei dat hij mijn vader was. Wel, dat was hij niet. In het begin deed hij wel nog alsof. De eerste maanden gedroeg hij zich echt als een vader. Maar plots nodigde hij steeds mannen uit. Elke dag. Ze gaven hem geld en in ruil daarvoor mochten ze me aanraken. Uiteindelijk kwam ik in de prostitutie terecht. Het was nog erger dan toen bij Pieter. Ik werd opgesloten in een kelder en jarenlang misbruikt. Weet je nog die ketting die Evelien me gaf? Het as van Jonas zat erin en het zou me moeten "beschermen". Veel merkte ik er niet van hoor! Uit woede heb ik de ketting uitgedaan en daarna nooit meer teruggezien... Mijn pooier was ook nog eens een drank en drugsverslaafde. Toen hij zelfmoord wilde plegen door een overdosis te nemen, wilde hij me eerst uit de weg ruimen. Hij gooide zuur over me heen. De ene helft van mijn gezicht is nog steeds verlamd. Ik had veel geluk, maar overleefde het. Ik kon ontsnappen doordat het zuur een deel van de oude tralies had vernietigd.'

Ik slikte. 'Wist Pieter dat die man een pooier was?' Ze knikte. 'Natuurlijk wist hij dat, hij verdiende er vast veel geld mee. De klootzak.' Gromde ze. 'En hoe gaat het nu met je?' Vroeg ik na een korte stilte. 'Veel beter. Ik werd opgevangen door Hugo en Fabienne, een oud koppel dat hier vlakbij woont. Ze hebben een ranch voor paarden die opvang nodig hebben. Ik help hen daarbij, want dankzij Evelien ben ook ik stapelgek geworden op deze fantastische dieren. Evelien is mijn voorbeeld, mijn idool.'

'Ik blijf je bewonderen meisje, na alles wat jij al hebt meegemaakt, lukt het je om toch te blijven lachen. Je blijft steeds positief en ziet er gelukkig uit.'

'Nu ben ik ook gelukkig. En ja, soms moet je je verdriet weglachen. Denken aan de positieve dingen en hoop koesteren, dat is het enige wat je soms overeind kan houden.'

Ze keek vervolgens weer naar het veulen. 'Ik breng dit arme dier naar de ranch en zal hem daar verzorgen. Ik laat hem weer vrij als hij groot en sterk genoeg is om zijn plaats in de kudde te bemachtigen.' Uit de zadeltas, die uiteraard aan haar zadel vastzat, haalde ze een stuk touw. Ze bond het om de hals van het veulen en stelde het intussen gerust.

'Wel gek hé? Zo'n donkerbruin, bijna zwart veulen?' Zei ik. Ze lachte. 'Waarom is dat gek?' Ik haalde mijn schouders op. 'Nou, het is een Camarguepaard en die zijn toch altijd wit?' Ze schudde al lachend haar hoofd. 'Camarguepaarden zijn niet wit. Ze zijn schimmelkleurig. Ze hebben grijs en wit in hun vacht en daarom zijn ze schimmelkleurig. En schimmelkleurige paarden worden altijd bruin tot zelfs grijs en zwart geboren. Pas later, als ze wat ouder worden,   krijgen ze hun echte vachtkleur. Je weet precies niet veel van paarden af?' Lachte ze. 'Ik heb nooit gezegd dat ik een expert was! Om eerlijk te zijn weet ik heel weinig over paarden. Mijn moeder helpt me steeds.' Zei ik. 'Misschien moet je je eens verdiepen in de paardenwereld? Ik las een heleboel boeken en doorzocht het internet. Nu weet ik ontzettend veel over deze dieren en dat heeft veel voordelen. Ik kan hen makkelijker aanvoelen en weet hoe ik met hen moet omgaan.' Zei ze. 'Hmm... Dat is misschien niet zo'n slecht idee. Bedankt voor de tip. Ik heb namelijk binnenkort een voorstelling waarin Spirit niet mag schrikken of gek doen. Misschien kom ik nu te weten hoe ik het moet aanpakken.' Zei ik. 'Veel geluk alvast! Ik moet nu gaan, ze wachten op mij. Hopelijk tot snel!' 'Tot snel!'