Locked by you: Sequel

17.

Charlie

Mijn maag knorde, de héle dag. Ik had verschrikkelijk veel honger, maar mocht nog steeds niet eten. Ik zat maar zielig voor me uit te staren in de zetel terwijl iedereen gulzig aan de tafel in de keuken zat te eten. Het was avond en ik was nerveus. Er zou iets gaan gebeuren, maar de onwetendheid maakte me bang.

Toen Mitch klaar was, kwam hij naast me zitten. Tot mijn verbazing was zijn kille, duistere blik verdwenen. Mitch grijnsde en dat gaf me een vreemd voorgevoel. Hij streek met zijn knokkels over mijn wang en haalde een blonde haarsliert uit mijn ogen. 'Morgen komen we aan.' Zei hij. 'Leuk.' Mompelde ik sarcastisch. 'Ik wil je alleen maar zeggen dat je blij mag zijn als je vriendinnetjes verkocht worden. Indien niemand geïnteresseerd in ze is, doden we hen.' 'Weet ik, maar toch bedankt om me er nog eens aan te doen herinneren.' Beet ik.

'Nijdig omdat je honger hebt?' Grinnikte hij. 'Ja, dus pas maar op. Straks scheur ik je aan flarden en zorg ik ervoor dat er niets meer van je overblijft. Ik verslind al het rottig vlees dat om je botten zit. Al vind ik het smerig en ben je alles behalve lekker, ik blijf door eten omdat ik geen restjes meer van je wil bespeuren.'

'Jep... Je bent nijdig.' Zuchtte hij. 'Ga je me nog vertellen wat er vanavond zal gebeuren? Waar moet ik bang voor zijn?' Vroeg ik. 'Je hoeft nergens bang voor te zijn. Het gaat leuk worden vanavond. Wees dus niet zo nerveus, ik beloof je: alles komt goed.' '

'Maar wat gaat er dan gebeuren?!' Bleef ik geïrriteerd aandringen. 'Meid... Alles op z'n tijd... Hoorde je hoe ik rijmde?'

'Ja, ik zou zeggen: start meteen een carrière als dichter. Je zou er veel verder in komen dan dat je meisjes ontvoerd.' Hij rolde met zijn ogen. 'Ik zal er aan denken.' 'Fijn.'

Hij stond plots op, liep even naar de keuken en kwam even later weer terug met een glas in zijn handen. In het glas zat een soort van milkshake. De vloeistof was een mengeling van rood en oranje. 'Hier. Je mag niet eten, maar drinken sta ik wel toe.' Zei hij en overhandigde me het glas. 'Wat zit erin?' Vroeg ik bestuderend. 'Tropisch fruit. Het is erg lekker, drink maar.' Antwoordde hij en nam vervolgens zelf een slok van zijn glas.

Ik nam een paar slokken en werd meteen verliefd op het drankje. 'Ik zeg het niet graag Alfa, maar dit is lekker.' Glimlachte ik en dronk er nog wat van. 'Zei ik toch? Je mag zoveel drinken als je maar wil. In de keuken staat een groot vat.'

Het drankje was niet alleen lekker, het was ook verslavend. Ik weet niet hoeveel glazen ik had uitgedronken, maar het waren er véél. De smaak wilde me maar niet loslaten. Toen ik op een gegeven moment na het vullen van mijn glas weer terugkeerde naar de anderen, liet ik het glas geschrokken uit mijn handen vallen. In de zetel zat iemand die ik kende... Iemand die ik inmiddels heel goed kende! 'Thomas?' Vroeg ik al stotterend. 'Thomas!' Ik spurtte naar hem toe en vloog hem om de hals. Ik drukte hem stevig tegen me aan. 'Ik heb je zo gemist!' Riep ik. 'Hoe kom je hier?' Vroeg ik vervolgens. 'Ik was hier al de hele tijd...' Antwoordde hij verward.

'Ik ben blij je te zien!' Glimlachte ik en drukte mijn lippen stevig tegen de zijne aan. Hij wreef door mijn haren. 'Mijn schoonheid...' Fluisterde hij in mijn oor. Ik giechelde en bloosde er ook nog eens bij. 'Kom mee naar mijn kamer, dan kunnen we wat bijpraten.' Zei hij.

Smoorverliefd volgde ik hem. Ik hield zijn hand vast en kneep er soms eens in om er zeker van te zijn dat hij er echt nog was en me niet weer zou verlaten. Hij liet me binnen in zijn kajuit en sloot achter ons de deur. Ik ging zitten op zijn bed en volgde zijn bewegingen. Zijn prachtige bruine ogen straalden, net als zijn schattige glimlach.

Hij ging naast me zitten en streek over mijn been. 'Ik dacht dat ik je nooit meer zou zien...' Snikte ik bijna. 'Mijn arm meisje...' Hij kuste me nogmaals en dit keer legde hij zijn sterke hand op mijn hals. Met zijn vingertoppen ging hij langs de choker die ik omhad. Hij stak één van zijn vingers er langs onder tussen en trok vervolgens zo mijn hoofd dichter naar hem toe. Onze kus werd heviger en heviger...

Op een gegeven moment duwde hij me zodat ik op mijn rug kwam te liggen op het bed. Hij kroop op me en liet zijn handen over mijn lichaam glijden. Hij kleedde me uit, zonder mijn toestemming. Hij betaste me lustig en gaf me overal kusjes. 'Thomas... Ik ben nog-' 'maagd,' vulde hij aan,' ik weet het liefje...' Hij kuste me in mijn hals, maar die kus werd al snel een zuigzoen. Toen zijn lippen mijn hals verlieten, bleef er enkel nog een rode plek in achter.

Hij trok zijn T-shirt over zijn hoofd en gooide die ergens achter zich. Het was duidelijk waar hij naartoe wilde... Onhandig probeerde hij zijn broeksriem te openen. Ik was bang en ook nerveus, maar ergens voelde ik ook lust. Tot zijn verbazing hielp ik hem. Ik maakte zijn broeksriem open terwijl ik met mijn lippen zijn gespierde lichaam verwende. 'Doe me geen pijn, alsjeblieft.' Fluisterde ik hees. 'Geen zorgen, je zal ervan genieten.' Grijnsde hij.

'Je bent zo sterk... Waar komen al die spieren plots vandaan?' Lachte ik terwijl het mijn beurt was om zijn lichaam te verkennen. 'Ik doe aan kickboksen...' Antwoordde hij genietend van de aandacht die ik hem gaf. 'Echt? Sinds wanneer?' Grinnikte ik. 'Liefje... Stel niet zulke vragen, daar heb ik geen zin in...' Kreunde hij. 'Ik weet wel waar jij zin in hebt...'

Hij knipoogde en ging weer op me liggen. Toen hij merkte dat ik bloednerveus was, streelde hij met zijn warme vingertoppen over mijn buik. 'Sluit je ogen.' Beval hij bijna al hypnotiserend. Ik deed wat hij zei en sloot ze. Enkele minuten was ik weg van de wereld en leefde ik enkel nog maar op een plek van genot. Het gevoel was heerlijk en ik ontspande me meteen.

Ik had nooit gedacht dat ik er zo van kon genieten en kreunde zelfs om meer. Ik opende mijn ogen omdat ik wilde weten of Thomas er al net zo hard van genoot als dat ik deed. Maar alles was wazig om me heen. Ik zag enkel nog maar een zwarte schim. 'Thomas?' Vroeg ik al kreunend. Hij keek op. Zijn bruine ogen waren donkerder dan daarnet... En zijn haar was langer en plots merkte ik ook zijn opkomende baard op. Dit was Thomas niet. 'Mitch?' Vroeg ik opnieuw. Een pijnscheut ging door mijn hoofd heen. Ik leek wel een aanval te krijgen van migraine. Alles werd donker om me heen. Meer kan ik me van die avond niet herinneren...

Heeeey mensen! Hopelijk was het een leuk en spannend hoofdstuk! Vergeet zeker niet te stemmen en te reageren! Love you en tot snel!❤️