Locked by you: Sequel

20.

Charlie

'Oei! Mijn dochtertje zal het geld verwisseld hebben!' Probeerde Abel te liegen, maar Pieter had hem al lang door. Hij grijnsde. 'Je hebt niet eens een dochter... Nou waar is hij?' Abel slikte en hield zijn hoofd schuin. 'Wie?' Vroeg hij, ook al wist hij perfect wie hij bedoelde. 'Jouw beste vriend. Jocke Van Geel.' De manier waarop Pieter mijn vaders naam uitsprak gaf me de rillingen. Het was al tandenknarsend, al grommend met veel speeksel. Het was alsof zijn naam één of andere afschuwelijke ziekte was. 'Ik ken geen Jocke Van Geel.' Loog Abel verder.

Jocke

Ik liep nerveus rondjes op de boot. Abel bleef lang weg, té lang naar mijn mening. 'Kalmeer nu toch.' Probeerde Kaya steeds te zeggen, maar het hielp niet. Ik wilde Charlie zien, ik wilde haar zó graag weer vastnemen in mijn armen.

Plots hoorden Kaya en ik twee stemmen. Het waren twee mannen met elk een meisje aan hun zijde. Ze waren van plan het fort te verlaten en waren dus op weg naar hun boten. 'Gelukkig zijn we daar snel weg geraakt.' Hoorde ik de ene zeggen. 'Ja, het leek er wel een tikkende tijdbom. Het zou me niet verbazen als ze dat indiaanse schepsel een kogel door de kop zouden schieten. Pfff Monopolygeld... Wat een debiel!' Kaya en ik wisselden een blik uit. Abel!

Ik sprong van de boot af. Kaya probeerde me nog tegen te houden, maar ik negeerde haar. De twee mannen zagen me afkomen en keken me verbaasd aan. 'Is dat niet die ene acteur?' Vroeg de ene aan de andere. 'Ja, dat is ie. Wat doet hij hier nou? Als hij wil kan hij alle vrouwen krijgen, waarom zou hij er dan voor willen betalen?' Zei de andere. 'Wacht eens... Hoort hij niet bij die indiaanse kerel?' Al hijgend kwam ik bij hen aan. Ik schudde mijn hoofd en probeerde op adem te komen. 'Spaans. Abel is niet indiaans maar Spaans!' Verbeterde ik hen.

'Nou als hij een vriend van je is zou ik hem maar snel te hulp schieten. Het zag er niet goed uit voor hem...'

Met een ruk draaide ik me om en rende langs de ingang het fort binnen.

Charlie

Mijn hart klopte in mijn keel, zeker toen ik zag dat Mitch zijn hand al op zijn revolver legde. 'Weet je nog altijd zo zeker dat je geen Jocke kent?' Vroeg Pieter al grijnzend door en maakte met zijn hoofd een knikkend gebaar dat wees op een persoon die achter Abel verschenen was. Mijn vader.

'Papa!' Schreeuwde ik, krijste ik. Tranen liepen over mijn wangen en mijn glimlach was nog nooit zo groot. 'Misschien ken ik wel één Jocke...' Corrigeerde Abel zijn ontkenning. Pieter lachte kwaadaardig terwijl m'n vader op ons af kwam rennen. 'Charlie! Abel!' Riep hij. 'Wel, wel, wel... Kijk eens wie we hier hebben...' Begon Pieter met een grote grimas.

Hij ging tegenover mijn vader staan en bestudeerde hem. 'Nou dat is lang geleden. Jocke Van Geel. Je bent wat spiermassa bijgekomen, mooi hoor.' De ogen van mijn vader waren kogels. Hij keek nijdig naar Pieter en balde zelfs zijn vuisten. 'Ben je gekomen om je geliefde dochtertje te redden?' Vroeg Pieter met opgetrokken wenkbrauwen. 'Laat haar gaan. Nu.' Beval hij koud. 'Dat zal niet gaan Jocke, ze is het eigendom van Mitch.' 'Mijn dochter is het eigendom van niemand!' Beet hij.

'Maar wat erg... Je bent helemaal overstuur. Je bent bang, boos, verdrietig en nerveus! Niet heel vreemd natuurlijk als je ook nog eens weet dat ze al seks had met de alfa.' Nu was de maat vol. De emmer was overgelopen. Hij beet op zijn tanden en sloeg zo hard als hij kon in het gezicht van Pieter. De oude pedofiel verloor zijn evenwicht en viel met een smak tegen de grond aan. Het bloed stroomde meteen uit zijn neus. 'Grijp hem!' Schreeuwde Pieter woedend alsof hij plots alle leiding gekregen had.

Het was de perfecte afleiding, want intussen was ook Kaya het fort opgekomen. Ze sloop langs de cellen en opende die één voor één met een simpele haarspeld die ze op zak had. Toen ze enkele meisjes bevrijdt had, brak er chaos uit. Meisjes liepen kriskras door elkaar over het binnenplein. Net een stel op hol geslagen paarden. Ook mijn vader en Abel probeerden aan de criminelen te ontkomen. Er werden kogels gelost, maar gelukkig werden mijn vader en Abel niet geraakt. Er waren wel een heleboel meisjes die slachtoffer werden van de schietpartij.

Toen Kaya mijn cel wilde openen, was Mitch de spelbreker. Hij hield zijn revolver tegen haar hoofd aangedrukt en dreigde te schieten indien ze zou gaan bewegen. Maar dat was niet op Abel gerekend! De relatief kleine Spanjaard sloeg Mitch op het achterhoofd met zijn geldkoffertje. Het was een kleine, stomme actie, maar toch was het voldoende om mij te kunnen bevrijden. 'Charlie is vrij!' Riep Abel naar Jocke die het intussen opnam tegen enkele criminelen. Hij sloeg er enkele knock-out, maar raakte zelf ook een paar keer gewond.

Mijn vader sprintte naar me toe, tussen alle chaos door. 'Charlie!' Riep hij opgelucht. Hij hield zich klaar om zijn armen om me heen te slaan, maar plots voelde ik een pijnscheut door mijn zij gaan. Het deed mijn lichaam voor een paar seconden verlammen waardoor ik hard tegen de grond aankwam. Het deed pijn, heel veel pijn. Ik kon me nauwelijks nog bewegen. Ik begon spontaan te huilen en te kreunen van de onverdraaglijke pijn. Mijn vader liet zich op zijn knieën voor me vallen. 'Charles, wat is er?' Vroeg hij in paniek. 'Pijn.' Stotterde ik. Mijn lippen waren van steen geworden en ik kon bijna niets meer uitbrengen. 'Waar heb je pijn?' Vroeg hij door. 'M'n zij.' Kreunde ik.

Terwijl de klok voor ons allemaal tikte, probeerde mijn vader rustig te blijven. Hij schoof mijn topje omhoog en schrok bij wat hij vervolgens aantrof. Ik kon het zelf niet zien, maar toen ik mijn hoofd naar hem toedraaide, zag ik hoe zijn handen onder het bloed zaten. Ik werd bleek en raakte er bewusteloos van.

Jocke

Ze sloeg haar hoofd tegen de grond en sloot haar ogen. Via haar mond probeerde ze grote happen adem te nemen, maar het was te laat. Ze verloor het bewustzijn. Ik schreeuwde om hulp. Toen ik me omdraaide zag ik die Mitch staan. Met trillende handen hield hij een revolver op Charlie gericht. Hij was de dader. Hij schoot een kogel door haar zij. Ik was woedend, razend, furieus!

Ik wilde hem aanvallen, maar ik wilde ook bij Charlie blijven. Ik sloeg mijn warme armen om haar heen en drukte haar stevig tegen me aan. 'Blijf bij me.' Fluisterde ik stil, maar hoopvol. Pieter, die net een ontsnapt meisje gegrepen had en tegen de muur sloeg, merkte mijn zwakheid op. Met een smerige grijns kwam hij naar me toe. Ik hield Charlie stevig vast en wilde niet van haar weggaan.

'Wil je bij je dochtertje blijven?' Vroeg Pieter op een nep-medelevende toon. 'Ook al kan het jouw dood worden?' Ik probeerde hem nog altijd boos aan te kijken, maar mijn verdriet en angst om de toestand van Charlie kwamen op de eerste plaats en namen mijn mimiek over. 'Hoe zal ik je doden, Jocke?' Vroeg Pieter terwijl hij rondjes om ons liep. 'Met een kogel door je hoofd? Eentje door je hart? Misschien zorg ik ervoor dat je nooit meer papa kan worden. Dan vermijden we nóg een kind van jouw vervloekte familie.' Hij lachte om zijn eigen woorden. 'Of zal ik je eerst verwonden en daarna wurgen? Zoals we bij je vader deden. Lijkt je dat niet leuk? Me in de ogen kunnen kijken terwijl je langzamerhand je adem verliest? Mij zien overwinnen terwijl jij machteloos je krachten opgeeft. Wat een droomsituatie!'

Ik kreeg de tijd niet om te reageren. Hij sprong naar me toe en greep me stevig vast bij mijn keel. Hij duwde me op mijn rug en klemde zijn benen om mijn middel. 'Voel je hoe ik eerst je stembanden dichtknijp?' Hijgde hij lustig naar mijn dood en kneep steeds harder in mijn keel. 'Voel je hoe je longen langzamerhand geen lucht meer krijgen?' Ik probeerde zijn handen weg te slaan, maar hij was te sterk. Ik probeerde hem dapper in de ogen te kijken, maar er gleden enkele tranen langs mijn wangen. Ik deed een poging om grote happen adem te nemen, maar mijn gehijg klonk steeds heser. Ik zou sterven, zoals mijn vader...

Heeeey mensen! Vond je het nou een leuk en spannend hoofdstuk? Vergeet dan niet te stemmen en te reageren! Ik hou echt van al jullie reacties en wil jullie daar van harte mee bedanken, je kan je niet voorstellen hoe blij ik kan worden van jullie lieve commentaren! Tot snel!