Locked by you: Sequel

49.

Jocke

Met hevige hoofdpijn werd ik wakker. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg ik al kreunend. 'Je bent van je paard gevallen en dat beest viel vervolgens nog eens op jou ook.' Zei Pieter die naast me stond. 'Heb je pijn, Jocke?' Vroeg m'n moeder bezorgd en legde haar hand op het mijne. 'Nee, ik voel niets. Enkel mijn hoofd heeft weer een zware klap gehad.'

'Ik had je nochtans gezegd dat je een cap moest dragen!' Zuchtte ze.

'Ik zal er op letten.' Beloofde ik.

'Je hebt heel veel geluk gehad. Zo'n ongeluk is levensgevaarlijk. Dat beest is gewoon levensgevaarlijk! Straks dood het jullie allemaal!' Zei Pieter.

'Dat zou jij wel graag willen, hé.' Gromde m'n moeder.

'Oh Bosmans, je weet dat ik daarover niet kan liegen.' Grijnsde hij.

'Oma, oma! Elf is hier!' Riep Charlie die plots de trappen kwam op gelopen. Mijn moeder schrok. 'Elf?! Dat meen je niet!'

'Toch wel! En ze wil ons helpen met Spirit! Kom, je moet haar echt zien! Ze is geen klein meisje meer en ik durf te wedden dat je haar niet meer zal herkennen! Ze is beeldschoon!'

'Ik help je wel.' Glimlachte Raphael behulpzaam en hielp mijn moeder naar beneden terwijl Charlie enthousiast in het rond huppelde. Ook Robert volgde hen naar beneden. Met als gevolg: ik was alleen in een kamer met Pieter en Sarah. Dat was allesbehalve leuk.

'Wie is Elf?' Vroeg Pieter verward. 'Een klein meisje dat je vroeger liet misbruiken door pedofielen. Je hebt haar ook verkocht aan haar zogenaamde "vader". Dat bleek een drugsverslaafde te zijn die haar in de prostitutie bracht.' Zei ik en liet duidelijk merken dat ik kwaad op hem was. Hoe kon hij zoiets vergeten? Dat arme meisje had trauma's voor de rest van haar leven! Zijn naam staat als een litteken in haar lichaam. Ze zou hem nooit kunnen vergeten, niet na wat hij haar allemaal aandeed. Maar hij daarentegen... Hij vergat haar gewoon. In zijn ogen was ze een afgerond hoofdstuk en dus ook niet meer belangrijk. Onmenselijk vond ik het.

'Ah! Nu weet ik het weer! Ik ben wel benieuwd hoe ze er nu uit zou zien.' Zei hij een poosje later en ging vervolgens ook naar beneden.

Al één parasiet minder. Enkel Sarah was er nog.

Ze grijnsde toen ze zag dat ik haar aankeek. 'Je gaat vanavond toch naar de verlaten gevangenis?' Vroeg ze. 'Ja, ja... Ik zal er zijn.' Zuchtte ik. 'Waarom zucht je nou? Wil je er misschien niet heen gaan? Je hoeft niet hoor, maar weet wel dat je leven dan sneller zal ophouden dan je denkt. Frederick heeft een plan om jou uit de weg te ruimen. Vanavond is het je kans om hem voor te zijn. Je redt er niet alleen je leven mee, maar ook nog eens dat van je dochter.'

'Ik snap het niet, Sarah... Waarom sta je aan mijn kant?'

'Omdat ik je een leuke jongen bind. Maar voor wat hoort wat natuurlijk... En nu we eindelijk alleen zijn kunnen we onze deal verder afmaken...'

'We hadden al een deal. Ik zou je verder helpen met je stage en je zou hier langer mogen blijven!' Riep ik.

'Ik wil er nog iets aan toevoegen. Iets kleins. En daarbij, zo erg zal je het niet vinden.'

'Wat wil je dan nog meer?' Gromde ik.

'Jou. Jouw lippen. Jouw lijf. Ik wil dat je nog één keer met me vrijt. Nu.'

'Geen spraken van! En waarom wil jij dat toch zo graag?'

'Gewoon. Omdat ik het heerlijk vind.' Zei ze.

'Sorry, Sarah. Maar die deal gaat niet door. Je bent echt een mooie meid en vat het niet persoonlijk op, maar... Ik heb al genoeg fouten gemaakt. Ik heb al te vaak het bed gedeeld met anderen. Ik wil een vaste relatie.'