Locked by you: Sequel

52.

Jocke

'Ze zijn er.'

'Mooi zo.'

'Het zal spannend worden.'

'Dat hoop ik.'

'Ze zal niet weten wat haar overkomt.'

'Dat arme, fragiele ding... Ha! Daar hebben we haar mooi beetgenomen.'

'Ik hoop dat Pieter haar eens goed aanpakt. Het is haar verdiende loon. Mijn plannen dwarsbomen, voor onheil zorgen én achteraf één van mijn beste jongens overhalen om aan haar kant te staan. Dit zal haar leren. Vervelend rotkind dat ze is. Het is duidelijk dat er iets fout is gelopen in haar opvoeding.'

'Daar mag je die slapende engel voor bedanken. Hij heeft haar in zijn eentje opgevoed, wel met wat hulp van z'n moeder, maar haar rotgedrag heeft ze sowieso van hem geërfd!'

Ik opende voorzichtig mijn ogen. Ik was bang dat ik verblind zou worden met fel licht, maar eigenlijk viel dat mee. Ik bleef wel slaapdronken voor me uitkijken, maar dat kwam doordat ik me nog in een roes bevond. Ik keek verward om me heen. Waar was ik?

Het was een kleine, koude en donkere kamer. Ik dacht eerst dat ik alleen was, maar toen zag ik Sarah en Frederick. Ze stonden met hun ruggen naar me toegekeerd en keken gefascineerd naar een modern beeldscherm dat ze hadden opgehangen aan één van de grijze muren.

Ik wilde overeind kruipen, maar besefte al snel dat ik daar te vermoeid voor was en dat m'n handen gebonden waren. Mijn lichaam werkte tegen en alles deed pijn. Toen ik naast me keek, merkte ik plots ook Robert op. Hij was nog steeds verdoofd en lag op de koude vloer. Ook zijn handen waren gebonden.

'Kijk, kijk, kijk... Onze acteur is wakker.' Grijnsde Sarah nadat ze zich naar me toe had gedraaid.

'Super. Net op tijd. Ik weet zeker dat onze ster het spektakel niet wil missen.' Lachte Frederick.

'Spektakel?' Vroeg ik verward.

'Sarah, help hem overeind. Ik wil dat hij toekijkt, samen met ons.'

Sarah knikte gehoorzaam en trok me overeind. Ze duwde me naar het beeldscherm toe en ging vervolgens naast me staan.

Op het beeldscherm was een grote, lege ruimte te zien. Ik herkende het meteen. Het was de verlaten gevangenis. Maar er was niets bijzonders op te zien.

'Dit scherm laat ons live meekijken naar wat er gebeurd onder ons. Ja, we bevinden ons nog altijd in de verlaten gevangenis, maar op de hoogste verdieping. Zometeen zal er daar, op het beeldscherm, iets gebeurden. Je moét het zien.'

'Wat?'

'Geduld, Jocke... Heb nou toch eens geduld.' Grijnsde ze.

'Wat zijn jullie van plan?'n schreeuwde ik.

'Rustig... Je ziet het straks wel.' Lachte Sarah.

'Vertel op!'

'Dat hoeft niet. Kijk zelf maar. Het spektakel zal nu beginnen.'

Charlie

Met een bang hartje stapte ik samen met Pieter de verlaten gevangenis in. Het was donker en er hing een koude, grimmige sfeer in de lucht. Ik liep dicht tegen hem aan. Misschien dacht ik dat hij me wel zou beschermen indien er plots iemand met slechte bedoelingen me zou aanvallen, ook al was hij net die persoon.

Ik dwaalde een tijdje rond en verkende de enorme ruimte met meer dan honderd verlaten cellen. Ik keek vooral om me heen, opzoek naar een teken van leven. Ik zocht Mitch of een handlanger van Frederick, maar... Ik vond niemand.

Plots greep Pieter m'n pols vast. Hij kneep er in en trok me dichter naar zich toe. 'Het heeft lang genoeg geduurd, Charlie...' Hijgde hij. Ik slikte en wilde achteruitdeinzen, maar hij trok me weer naar zich toe. 'Omkleden, nu!' Beval hij al roepend.

Ik kon niet anders. Ik moest me aan het plan houden. Ik moest me even omkleden, zodat hij me kon betasten. Vervolgens zouden ze een foto maken dat het bewijsmateriaal zou vormen voor een klacht die we zouden opleggen tegen Pieter. Maar dan besefte ik iets... Een fout in het plan dat ik over het hoofd had gezien...

Frederick wilde Pieter doden. Dat was het plan. Maar... Als ze hem zouden doden, zou een klacht indienen toch nutteloos zijn? En ze zouden nu wel kunnen zeggen dat ze het zouden doen om er met een milde gevangenisstraf vanaf te kunnen komen indien de politie de moord ontdekt, maar een moord blijft een moord. Zo'n straf kunnen ze gewoon niet ontlopen. Hun doordacht plan leek niet langer een plan te zijn, maar een list.

Maar verder dan dat kon ik niet nadenken op dat moment. Pieter had me al uitgekleed. Daar stond ik dan... Alleen in mijn ondergoed, in een grote verlaten gevangenis. Het stonk er, was er koud en alles behalve hygiënisch. Ik was zelfs even bang dat ik met de pest het gebouw zou verlaten en al was het niet de pest, dan toch één of andere overdraagbare ziekte die Pieter me zou geven.

Hij betaste mijn lijf lustig. Zijn vingers gleden over mijn buik terwijl er een smerige grijns op zijn gezicht te zien was. 'Geen zorgen, Charles,' lachte hij,'ik zal voorzichtig met je zijn.' Maar aan de manier waarop hij dat zei, maakte me net nog banger dan dat ik al was. Het klonk net als een leugen. Ik wist het nu zeker: ik kom hier niet weg zonder pijn.

Jocke

'Dat... Dat kan niet...' Stotterde ik, kijkend naar het beeldscherm.

'Het is live.' Zei Sarah.

'Waarom doet ze niets?! Die pedofiel betast haar en zij blijft staan?!' Riep ik niet-begrijpend.

'Misschien wil ze het wel.' Lachte Sarah.

'Nooit! Ze haat hem! Ze zou hem nooit aan haar lijf laten zitten!' Schreeuwde ik.

'Ah nee? Wat is er nu dan aan het gebeuren? Ze lijkt zich er niet echt tegen te verzetten hoor...' Grijnsde Frederick.

Mijn ademhaling versnelde. Paniek was van mijn gezicht af te lezen. Pieter zou haar pijn doen! Hij zou mijn dochter pijn doen! Ik moest in actie komen, ik moest haar redden! Maar hoe?

Toen ik een poging deed om weg te rennen, greep Sarah me al lachend vast. Ze klemde haar armen om mijn buik en speelde met mijn haren. 'Jij blijft toekijken. Tot het einde.' Grijnsde ze. 'Charlie is in gevaar!' Schreeuwde ik. 'Juist ja. Vind je dat niet spannend? Het is toch leuk om naar te kijken?'

'Ze is mijn dochter!'

'Oh echt? Hmm... Dat wist ik nog niet.' Lachte ze ironisch.

'Ik wil niet dat hij aan haar lijf zit!'

'Te laat...'

Heeeey mensen! Wow, dat is lang geleden! Nogmaals sorry dat het zolang duurde... Dat krijg je als je te snel publiceert zonder eerst verder te schrijven. Door school en andere omstandigheden kon ik niet verder schrijven, maar nu ik weer inspiratie heb(waardoor ik sneller schrijf), lukt het me wel weer!

Vergeet niet te stemmen en te reageren! Tot snel!