Locked by you: Sequel

5.

Charlie

Thomas en ik staarden naar het saaie plafond terwijl we op zijn bed lagen. Met onze handen in elkaar geslagen en mijn hoofd in zijn nekholte, was mijn leven compleet. 'Jij hebt vast ook een uitnodiging gekregen voor die Sweet 16 van Kythara, niet?' Vroeg hij plots. Ik knikte, maar voegde er al zuchtend aan toe:'ik hoop dat ik mag gaan... Maar mijn vader beschermt me de laatste tijd voor het minste. Er moet bij wijze van spreken nog maar een blaadje voorbijvliegen of hij staat al met gespreide armen voor me.' Thomas lachte, zoals enkel hij schattig kon lachen. 'Zeg hem maar dat ik er ook zal zijn en dat ik je wel zal beschermen!' Ik rolde met mijn ogen. 'Dan draait hij helemaal door, maar het is het proberen waard.'

Niet veel later stonden we voor de deur van m'n huis. Het was het moment waarop mijn vader Thomas voor het eerst zou ontmoeten, niets mocht dus fout gaan. Ik wilde net de deurklink naar beneden duwen, maar draaide me nog snel naar Thomas toe. 'Mijn vader zal je testen, dus wees voorbereid.' Waarschuwde ik. Hij haalde zijn schouders op. 'Ik ben niet bang, hij mag me gerust testen.' Ik schudde mijn hoofd en zuchtte. 'Nou... Je wilt heus niet getest worden door míjn vader.'

Ik duwde de deurklink naar beneden. Niemand te zien. Ik ging als eerste naar binnen. 'Wil je iets drinken?' Vroeg ik op mijn weg naar de keuken terwijl Thomas nog niet eens binnen was. 'Ja, ik wil wel wa-' zijn stem stopte abrupt met het produceren van geluid en hij maakte zijn zin niet meer af. 'Thomas?' Vroeg ik verward en stapte met gefronste wenkbrauwen weer terug naar de inkomhal. Hoe blind kon ik zijn...

'Eerste test: gefaald! Je bent bang. Je mag niet bang zijn, niet in de buurt van mijn dochter! Je hoort haar te beschermen! Je moet haar gaan verdedigen en niet haast flauwvallen!' Met grote passen stapte ik naar mijn vader toe. Ik kruiste mijn armen over elkaar heen en hield mijn hoofd schuin. Ik zette een zuur gezicht op en haalde eens diep adem. 'Pa... Wat voor reactie had je anders verwacht?! Je houdt een pistool tegen z'n neus gedrukt! Hij is nog niet eens binnen!' Thomas slikte en stond -met z'n armen in de lucht- versteend m'n vader aan te kijken. Mijn vader had zich vast verstopt in de andere kamer voordat hij aanviel. 'Ik maak me zorgen over de andere testen...' Stotterde Thomas, nog steeds bang.

Jocke

We namen met z'n drieën plaats aan de keukentafel. Ik week mijn blik geen seconde af van Thomas. Ik vertrouwde hem niet... Al kon ik maar geen reden vinden waarom ik hem niet vertrouwde. 'Dit is Thomas, papa. Mijn vriendje.' Stelde ze hem voor. 'Aangenaam.' Zei Thomas en stak zijn hand naar me uit. Voordat ik hem de hand schudde, bestudeerde ik het grondig. Geen te scherpe nagels, geen bloedsporen en geen wapens verstopt in de mouwen van zijn trui. Dat was al goed. Ik glimlachte en schudde hem de hand.

'Ik heb al veel dingen over u gehoord, het is bijna een eer dat ik met jouw dochter samen mag zijn. Charlie is echt een fantastische meid, ze zit opgesloten in mijn hart.' De glimlach smolt van mijn gezicht. Ik legde mijn handen in elkaar geslagen op tafel en zuchtte al hoofdschudden. 'Moest je het nog niet weten: wij houden niet van opgesloten zitten.' Charlie schonk me meteen een nijdige blik, maar die negeerde ik gewoon. 'Sorry, ik bedoelde alleen maar dat ik echt van haar hou.' Ik glimlachte half. 'Ja... Dat zeggen ze allemaal natuurlijk.'

'Papa,' begon Charlie plots,'Kyhara, mijn beste vriendin, heeft ons uitgenodigd voor haar Sweet 16 aankomende vrijdag. Mag ik alsjeblieft gaan? Thomas gaat ook en hij zal de hele tijd bij me blijven. Er kan niets gebeuren.' Ik leunde achterover in mijn stoel en keek naar het kadertje dat aan de muur hing met een foto van Sam. Wat moest ik zeggen? Ik probeerde haar die vraag te stellen, maar uiteraard kreeg ik geen antwoord. 'Nee.' Besloot ik zomaar, maar een grondige reden had ik niet. Het was mijn intuïtie die dat beslist had. 'Wat?! Waarom niet?!' Ze schreeuwde bijna naar me, haar reactie deed woede bij me opborrelen. 'Omdat ik vrijdagavond naar de filmset in Oostakker moet en ik je dus niet kan brengen.' Zei ik en probeerde mijn kalmte te bewaren. Wanneer Charlie naar me schreeuwde, moest ik me steeds inhouden niet hetzelfde te doen. Ik haatte het als ze boos op me was, kwam er nog eens bij dat ze ontzettend koppig was.

'Dat is bullshit! Het gaat door in Het Grijze Zaaltje hier om de hoek!' Kaatste ze terug. 'En toch ga je niet.' Hield ik al even koppig vol. 'Ik ga toch.' 'Mooi niet jongedame!' Stilaan begon ik medelijden met die Thomas te krijgen. Hij zat er al zwijgend bij en nam soms eens een paar slokken van het glas water dat voor zijn neus stond. Hij wilde zich er niet mee bemoeien.

Ik nam een appel uit de fruitmand en gooide die -zonder waarschuwing- naar Thomas. In plaats van de appel te vangen, kreeg hij de vrucht tegen zijn hoofd. 'Pa!' Riep Charlie. 'Je reactiesnelheid is te traag. Ook voor deze test heb je gefaald.' Zei ik. Charlie trok de appel uit Thomas' handen en gooide die met al haar woede naar me toe. Ze verwachtte echter niet dat ik het stuk fruit wél kon stoppen en ving met één hand. Ik moest niet eens moeite doen. Uitdagend trok ik mijn wenkbrauwen eens kort op. Dit keer had ik gewonnen.

~Vrijdag~

Ik was mijn rugzak aan het maken toen Charlie de trap afkwam. Ik borg mijn script op  en m'n avondeten dat Kaya voor me had gemaakt. Macaroni. Daar hield ik net zo van. Ik zou Kaya zometeen weer zien, ik had haar al een aantal dagen moeten missen. Elke dag moest ze aanwezig zijn op die filmset voor de andere acteurs te schminken. Deze ochtend was de laatste keer dat ik haar had gezien, toen kwam ze me mijn eten brengen.

'Papa...' De toon waarop Charlie haar zin begon, klonk zeurend en smekend tegelijkertijd. 'Ja, liefje?' Vroeg ik, nog steeds bezig met het inpakken van mijn spullen. 'Ik heb geen zin om vanavond alleen thuis te zitten.' Zeurde ze. 'Raphael en oma Evelien zullen wel eens komen. Ze brengen je eten mee en zullen je enkele uurtjes gezelschap houden.' Charlie rolde met haar ogen en leunde tegen de tafel aan. 'Fijn, hoor ik weer zulke stomme verhalen over dat paard Rêver en die pedo's. Kijk ik echt naar uit.' Zuchtte ze sarcastisch. 'Het zijn geen stomme verhalen, Charles. Ze zijn waargebeurd en ik luisterde graag naar haar verhalen. Ze waren zo spannend! Ik had nooit gedacht dat ik een paar jaar later er zelf middenin zou zitten. Dat kan jou ook overkomen en dat wil je niet.' Charlie stootte zich van de tafel af en slenterde de keuken rond. 'Misschien wil ik dat wel, dan gebeurt er eindelijk eens iets spannends in mijn leven.'

Ik nam me voor dat ze loog, dat hoopte ik althans. 'Ik moet nu vertrekken en geen denken aan dat jij naar die Sweet 16 gaat!' Zei ik. 'Papa, laat me alsjeblieft gaan! Iedereen gaat er zijn!' Ik schudde mijn hoofd. 'Nee is nee! We hebben er de laatste dagen meer dan genoeg ruzie over gehad.' Ik trok mijn vest aan en droeg de rugzak op mijn rug. 'Veel plezier nog vanavond.' Zei ik als laatste en vertrok.

Charlie

'Veel plezier nog vanavond.' Imiteerde ik hem toen hij het huis uit was. Plots merkte ik iets op. Op de grond lag er een klein papiertje, de grote van een pasfoto. Ik raapte het op en wilde het in de vuilbak gooien, maar merkte toen pas op dat het een foto was. Het was een foto van een jongen. Hij had een zuiderse huidskleur, zwarte lokken en een opkomende baard. In het klein stond er met pen opgeschreven: Mitch Iov. Die naam had ik ook eens bij opa horen vallen. Ik stopte de foto in mijn broekzak zodat ik hem later terug kon geven.

Maar voor nu had ik andere plannen... Zoals papa al zei: ook ik hou niet van opgesloten zitten.

Heeeey mensen! Als je het een leuk hoofdstuk vond: vergeet dan niet te stemmen en te reageren! Het spannende hoofdstuk is eigenlijk pas het volgende... Ik vond de sprong anders iets te groot. Dus het volgende hoofdstuk is het begin van het echte avontuur! Waarschijnlijk kunnen jullie al lang raden wat ze zou gaan gebeuren... Maar misschien gebeurt er wel iets onverwachts... Je leest het allemaal in het volgende hoofdstuk! Tot dan!