Locked by you: Sequel

10.

~Kort filmpje gemaakt waarin jullie een beeld krijgen van Mitch!~

Jocke

Met een ruk sloeg ik de deur van m'n auto dicht. Ik rende door de regen, naar de inkom van Het Grijze Zaaltje. Door het lopen in enkele plassen, ging mijn jeansbroek al snel vuil zien. Ik trok me er niet veel van aan en holde de zaal in.

'O nee. Geen denken aan! Weg hier! Ik hou je wel op de hoogte!' Viel Sam's vader meteen aan toen hij me zag. 'Charlie is nog altijd mijn dochter! Ik moét weten waar ze is!' Hij legde zijn hand op mijn schouder en zuchtte. 'Jocke... We vinden haar wel. We zoeken het wel uit, beloofd. Ik ben ook bang en ongerust. Maar ik kan jouw hulp niet toestaan.' Ik schonk hem een nijdige blik. 'Waarom niet?' Gromde ik. 'Om verschillende redenen. Je bent een agent in opleiding en hoort je daarom nog niet te bemoeien met deze ernstige misdaden! En daarbij... Aangezien Charlie jouw dochter is zou je het wel eens persoonlijk kunnen laten worden. Een belangrijke regel in ons vak: laat het nooit persoonlijk worden. Geloof me, je zou gek worden als je je ermee gaat bemoeien.'

Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, ik word gek van niets te doen. Ik wil niet machteloos toekijken! Je kan me niet tegenhouden. Het spijt me, maar ik ga zelf op onderzoek uit. En wel nu. Ik ga naar dat kasteel en waag me niet te stoppen!' Hij haalde zijn schouders op. 'Zoals je wil Jocke, ik hou je niet tegen. Je mag doen wat je wil, zolang je ons onderzoek niet in de weg zit. O ja en nog iets: wees voorzichtig. Volgens onze bronnen zou die Mitch Iov familie zijn van terroristen. Die moordlustigheid zit ook in zijn genen...' Zei hij. Ik zei er niets op terug, ik knikte alleen kort en verliet daarna het gebouw.

Charlie

'Mitch, breng jij Charlie naar Bèta?' Vroeg de rattenman. 'Ja, is goed. Wat met Pieter? Moet hij er ook heen?' De rattenman wende zijn blik af naar Pieter. 'Voorlopig wel, maar als hij zijn poten niet thuis kan houden zal dat snel veranderen. Ronny brengt hem later, ik moet eerst nog enkele zaken met Pieter bespreken.' Mitch knikte en greep me bij mijn armen vast. Hij duwde mijn armen tegen mijn rug aan en zorgde ervoor dat ik me nauwelijks nog kon verweren. 'Meekomen, kleine.' Grauwde hij en sleurde me met zich mee.

'Laat me los!' Riep ik en probeerde me van hem los te rukken, maar het hielp niet en om me te doen stoppen kneep hij steeds in mijn polsen. 'Kalmeer!' Riep hij kwaad. 'Nee!' Beet ik koppig en deed nog een poging, waarin ik weer faalde. 'Luister Omega, er is één regel die je nóóit mag vergeten; ik ben de Alfa, jij gehoorzaamt mij!' Hij duwde me in de richting van de trap die we samen afgingen. 'Rustig, rustig.' Siste hij in mijn oor toen ik weer eens mijn spieren opspanden in een poging tot ontsnapping.

Hij haalde een metalen deur van het slot en duwde me de ruimte in. Het was er donker, slechts enkele lichtstralen die via de ronde raampjes binnendrongen gaven wat inkijk in de grote ruimte. Het leek wel een kelder, maar dan op een boot. 'Ik kom je morgenvroeg halen, welterusten Omega.' Was het enige wat hij nog zei. Zijn stem ontbrak enthousiasme of plezier, hij was serieus. Hij grijnsde niet uitdagend of lachte niet, hij was emotieloos. Hij trok de deur weer dicht en het gerinkel van sleutels deed me vaststellen dat hij de deur weer op slot had gedaan.

'Charlie, de naam is Charlie. Klootzak...' Mompelde ik hem nog na, maar dat had hij waarschijnlijk niet meer gehoord. 'Wat hoorde ik daar? Omega?' Geschrokken draaide ik me om. Ik was niet alleen?! Een meisje, groter dan ik, verliet haar plekje in de schaduw en kwam voor mijn neus te staan. 'Je lijkt wel op Malia... Maar toch ook weer niet. Charlie was het zeker?' Ik hield mijn hoofd schuin en fronste mijn wenkbrauwen. 'Hoe weet je dat?' Stotterde ik bijna. 'Ach, zomaar... Je hebt het heus niet gezegd, zo'n tweeëndertig seconden geleden.'

Ik rolde met mijn ogen. Het meisje, met de lange bruine haren, glimlachte. 'Wie ben jij?' Vroeg ik terwijl ik me neerzette op een houten kist die er stond. 'Bèta.' Antwoordde ze kort. 'Waarom zit je hier?' Vroeg ik door. 'Om dezelfde reden als jou. Jij bent de Omega van Mitch en ik ben de Bèta van Ronny.' Legde ze uit. 'Omega... Bèta... Alfa... Kan je me misschien even uitleggen wat die Griekse letters voor ons betekenen? En wie in hemelsnaam is die Malia?'

Ze zuchtte en staarde naar de grond. 'Je bent duidelijk nieuw...' Ik knikte. 'Jep en ik heb een heleboel vragen, dus daar gaat jouw vrije tijd.' Ze ging tegenover me zitten, ook op zo'n houten kist. Ze legde haar handen in elkaar geslagen op haar benen en staarde nog steeds naar de grond.

'Je werd ontvoerd door Les Loups De Boyard. Het is een bende, opgericht door Cobra Iov. Cobra Iov werd enkele jaren geleden vermoord en nu heeft Frederick de macht. Er zijn bendeleden over héél Europa. De meeste bevinden zich in Frankrijk, uiteraard.

De bende heeft een ritueel. Om de vier jaar organiseert Frederick een groots evenement op Fort Boyard. Er worden meisjes heengebracht van over heel Europa, allemaal vervoerd in de containers op dit schip. Ze worden er behandeld als dieren. Kopers, die afweten van het evenement, komen daar dan meisjes kopen en soms doorverkopen.

Elk meisje krijgt dan ook een kenteken, een brandmerk zeg maar. Meestal wordt hun naam vervangen door een cijfer. Behalve de meisjes die niet verkocht mogen worden. Zoals wij. Aangezien wij eigendom zijn van iemand van de bendeleden, krijgen wij een Griekse letter om een onderscheid te kunnen maken. Mijn echte naam is Annika, maar ze zullen mij altijd aanspreken met Bèta en jou met Omega.'

Ik kon wel achterover vallen van verwondering, maar ik wilde meer weten. 'Wat met ons? En wat na het evenement?' Ze haalde haar schouders op. 'Ik vermoed dat we na het evenement ons weer zullen schuilhouden in een klein huisje in Frankrijk, maar over wat er met ons zal gebeuren kan ik geen antwoord geven. Bereid je wel alvast voor op Mitch... Je weet wel genoeg als ik je vertel dat hij Malia gedood heeft. En hij deed het zonder verdoving...'

'Hoe dan? Ik wil het weten!' Drong ik aan. Ze glimlachte half. 'Je bent er zo eentje... Iemand die alles wil weten hé? Pas daar maar mee op, hij haat zulke meisjes.' Ik slikte en begon het plots warm te krijgen. Die Mitch maakte me bang... En hij had me nog niet eens wat aangedaan.

'Malia was een moeilijk type. Hij verkrachtte haar meermaals per dag, sloeg haar en martelde haar,... Maar toch kon hij haar niet doen gehoorzamen. Maar op een dag ging het fout. Malia raakte na zo'n verkrachting zwanger. Mitch zag alleen maar problemen. In zijn ogen was haar dood meer waard dan haar leven. Hij sneed haar stembanden door, zodat ze niet zou schreeuwen als hij haar af zou maken. Daarna maakte hij diepe snijwonden in haar lichaam, trok al haar nagels uit, stak een mes in haar buik en... Een kogel door haar hoofd maakte zijn werk af.'

Heeeey mensen! Het zou fijn zijn als jullie met z'n allen zouden stemmen! Reacties vind ik ook altijd fijn om te lezen! Ik zie jullie snel weer terug! De volgende hoofdstukken beloven spannend te worden...