Locked by you: Sequel

60.

Jocke

Slaapdronken ging ik de trap af. Ik geeuwde eens, rekte me uit en wreef vervolgens door mijn vermoeide ogen. Het had niet veel gescholen of ik had de bruine enveloppe niet gezien die onder de voordeur was geschoven. Met gefronste wenkbrauwen raapte ik hem op. "Voor Jocke" stond er met sierlijke letters. Eerst dacht ik dat het ging om een brief van een fan, want zo kreeg ik er wel vaker, maar dat handschrift kwam me bekend voor. Ik scheurde de enveloppe open terwijl ik mijn route naar de keuken weer voortzette. Het was vroeg in de ochtend. 5:40 om precies te zijn. Ik moest aanwezig zijn op een filmset in Nederland, vandaar dat ik zo vroeg moest opstaan. Charlie en Kaya sliepen nog.

Ik haalde de brief uit de enveloppe en opende die terwijl ik een boterham smeerde. Ik las de brief tijdens het eten, maar ik kreeg al snel geen hap meer binnen en liet de boterham uit mijn handen glijden. Het was een brief van mijn moeder. Een afscheidsbrief.

Liefste Jocke,

Ik weet niet hoe ik aan deze brief moet beginnen, maar ik moet hem schrijven. Misschien word je boos omdat ik het je niet gezegd heb, maar dat kon ik niet. Ik wilde je niet zien huilen. Niemand wil zijn kind zien huilen. Ik hoop dat je zal begrijpen waarom ik het deed. Ik deed het omdat ik niet sterk genoeg was. Liefde is sterker dan wat dan ook en ik kon het niet loslaten. Iedere seconde moest ik denken aan je vader. Mijn liefde is na al die jaren alleen maar groter voor hem geworden omdat ik steeds harder naar hem ging verlangen. Ik kon het gemis niet aan. Het klinkt vreemd, maar ik wenste een keer dat ik mijn slaap zou overlijden van liefdesverdriet. Zo kon ik bij hem zijn. Jocke, ik wilde bij je vader zijn en dat wilde ik al zo ontzettend lang... Al vanaf de dag dat ik hem kwijtspeelde. Jij was het enige waarvoor ik nog wilde leven en dan kreeg ik er nog een pracht van een kleindochter bij! Ik was gelukkig, echt waar, maar zoals ik al zei: liefde is het sterkste gevoel dat er bestaat en nam dat geluk al snel over. Mijn verlangen naar Jonas werd groter. Ik wilde nooit zelfmoord plegen, dat vond ik een laffe daad. Ik wilde ook niet vermoord worden, dat wilde ik mijn vijanden niet gunnen. Toen ik zeker wist dat alles goed afgelopen was en ik je nu echt los moest laten zodat je op eigen benen kon staan en je eigen leven leiden... Toen wist ik dat ik zonder schuldgevoel kon vertrekken. Hoe ik er zou geraken, dat kon me niet schelen, maar mijn eindbestemming zou Jonas zijn.

We deelden één droom: vrij zijn... Maar ondanks alles zijn we dat nooit echt geweest en in heb het gevoel dat ik dat nergens zou kunnen zijn als ik niet bij hem ben. Ik kan niet leven zonder hem, Jocke. Ik zal doen wat ik altijd al wilde doen: vliegen.

Ik schrijf deze brief naar iedereen die me dierbaar is, maar ik schreef hem vooral naar jou. Doe me een plezier en huil niet, maar wees blij voor mij. Ik ben eindelijk bij je vader, hetgeen wat ik altijd wilde. Jij kan nu je eigen weg uitgaan en hebt mij niet meer nodig. Zorg goed voor mijn lieve Charlie en je prachtige vrouw.

Lieve Jocke, mijn kleine jongen, je kan je niet inbeelden hoe trots ik op je ben. Je bent sterk, moedig en hebt het hart op de juiste plaats. Ik wéét dat jij beter met verlies om kan gaan dan ik. Ik vertrouw erop dat je je sterk zal houden, zoals je altijd al was. Je bent het beste wat me ooit is overkomen. Het was een eer om jouw moeder te mogen zijn. Ik leerde je te vechten tegen elk obstakel en dat deed je en ik werd jaloers omdat jij over het verlies van papa heen kon komen en ik niet. Het spijt me. Ik gaf de strijd op.

Ik beloof dat ik je nooit in de steek zal laten. Ik zal in de armen van je vader naar de aarde kijken en als een opvallende ster steeds in je zenit staan. Ik zal over je waken en je beschermen ook al kan je het leven aan zonder mij. Ik zal je nooit in de steek laten, laat me daar duidelijk in zijn.