Locked by you: Sequel

43.

Jocke

'Ziezo. Hier verblijven we.' Zei ik en duwde de deur van het huis open. 'Wow! Wat groot! Mooi hoor!' Zei Sarah verbluft toen ze naar binnenging. 'Doe maar alsof je thuis bent.' Zei ik.

Robert kwam als eerste naar haar toe en schudde haar de hand. 'Goedemorgen jongedame.' Glimlachte hij. 'Dit is Robert. Hij is de vader van Sam, het meisje waar ik een dochter bij verwerkte. Jammergenoeg is Sam overleden, maar hij is er nog steeds voor me en helpt me met het grootbrengen van mijn dochter.' Legde ik uit. 'En dan ben jij vast Sarah.' Gokte Robert al lachend. 'Dat klopt!' Glimlachte ze.

'Dat daar is Pieter. Let vooral niet op hem. Hij is niemand belangrijk.' Zei ik al wijzend naar Pieter. 'En dan is dat daar je dochter?' Vermoedde ze en wees naar Charlie die verveeld voor zich uit staarde. 'Inderdaad! Dat is Charlie, mijn allerliefste dochter.' Glimlachte ik. Ze rolde met haar ogen en zuchtte. 'Hoi.' Ik hield mijn hoofd een beetje schuin en glimlachte ongemakkelijk. 'Komaan Charles, dat mag wat enthousiaster.' Zei ik. 'Nu niet, pa.' Zuchtte ze.

Ik stapte naar haar toe en legde een hand op haar schouder. 'Wat is er liefje? Heeft Mitch je wat aangedaan?' Ze haalde haar schouders op en bleef naar de grond staren. Ik legde twee vingers onder haar kin en draaide vervolgens haar hoofd zachtjes naar me toe waardoor ze wel op moest kijken. 'Wat is er meisje?' Vroeg ik zacht. 'Mitch is weg.' Zei ze. Ze probeerde zich sterk te houden, maar er rolden tranen over haar wangen. 'Wat?' Stotterde ik verward. 'Ik heb hem gezegd dat hij weg moest gaan.' Zei ze. 'Dat wat toch wat je wilde? Nu heb je geen last meer van hem. Mitch zal niet langer een zorg voor je zijn. En laat me nu met rust. Ik wil even alleen zijn.'

'Wie is Mitch?' Vroeg Sarah nadat Charlie de trappen op was gelopen. Ik zuchtte. 'Niemand belangrijk.'

'Wat eten we vanavond?' Vroeg Sarah nadat ze haar spullen had uitgepakt en al helemaal aan het huis gewend was geraakt. 'Zal ik mijn kippensoep weer maken?' Vroeg Robert. 'Nee! Nee! Niet opnieuw! Ik heb dagen moeten overgeven! Kotsmisselijk werd ik ervan!' Lachte ik. 'Oké... Wat dacht je dan van rijst met verse ananas én kip!' Stelde hij vervolgens voor. 'Doe gerust. Als je ons wil vergiftigen tenminste. Je kan niet overweg met kip, je kan het gewoonweg niet goed klaarmaken.' Lachte ik schouderophalend. 'Nou, ik kan tenminste íets klaarmaken. Jouw oven staat nog niets eens aan of jouw eten is al verbrand.' Kaatste Robert terug.

'Kan je niet koken?' Vroeg Sarah met een spottende glimlach. 'Jawel,' zei ik snel,' ik kan een ei bakken.' Robert proestte het uit. 'Ja, maar daar heeft hij maanden op moeten oefenen!'

'Zal ik anders koken? Ik ken wel enkele goede receptjes uit mijn hoofd.' Glimlachte ze. 'Nee, dat hoeft niet jongedame. Weet je wat? Gaan jullie twee maar eens naar de stad. Reserveer in een pittoresk restaurantje en geniet van elkaar. Jullie eerste date bij het licht van een gezellig en romantisch kaarsje, dat klinkt toch geweldig!' Zei Robert.

'Klinkt goed.' Stemde Sarah meteen in. 'Laat me even iets duidelijk maken voor ik hier op in ga: dat romantische gedoe hoeft helemaal niet. We zijn gewoon collega's acteurs en ik ga jouw helpen bij je stage. Ik ga je tips geven en je onderwijzen, maar niet meer dan dat.'

'Is goed Van Geel, we zullen het zakelijk houden.' Lachte ze spontaan. 'Prima, dan zal ik reserveren. Is Avignon goed voor jou? Is makkelijk te doen op wandelafstand.' Vroeg ik. 'Ik ben dol op Avignon! Geweldig idee, Jocke!'

Charlie

Ik staarde door het raam naar buiten en wachtte. De lucht werd steeds donkerder, maar ze was nog niet donker genoeg om nacht te zijn. Ik wilde dat het al twaalf uur was... Ik wilde zó graag Mitch weer terugzien. Ik miste hem en hij was nog maar pas weg... Ik zou net blij moeten zijn dat hij weg was. Er waren momenten bij dat ik hem zelfs de dood toe wenste. En nu miste ik hem... Vraag me niet waarom, want ik kan het niet uitleggen. Het was alsof er plots een vonk is ontstaan. Een brandend vuur dat niet meer doven wilde.