Üzerimi değiştirdiğim gibi Kerem'in yanına indim. Direk arabasına binmiştim.
"İyi misin?" Diye sordu sessizce. Öyle çok sessizdi ki sanki sormaya korkuyordu.
"İyi olmamak için hiçbir sebep yok" dedim derin bir nefes aldıktan sonra. Kendimi tutuyordum. İçimde çalan kıskançlık krizlerine son vermiştim artık. Aklımı oyalayabiliyordum.
Kerem'in telefonuna art arda mesaj gelmeye başlayınca ekranına baktı hızlıca.
"Bir saniye" diyip kenarıya çekti telefonunu. Mesajlara karşılık verip tekrar yola devam etti.
Atlas olabileceğini düşünmüştüm nedense.
Kahvaltı yapacağımız yere geldiğimizde hızlıca arabadan indim. Doğanın içinde denize bakan bir yamaçtaydık ve oldukça serin bir hava vardı. İçim açılmıştı sıcak yaz aylarından sonra.
"Bekler misin?" dedi yine duraksayıp mesaj yazarken.
"Peki sen iyi misin?" Diye sordum.
Başını salladı hafifçe. "Atlas geliyor" dedi telefonunu cebine koyarken. Arkamızdan da hızlı bir motor sesi gelmişti. Atlas olduğunu tahmin etmek zor değildi. Yanımızda durdurup kaskı çıkardı.
"Hoşgeldin" dedi Kerem elini uzatıp.
"Hoşbulduk kardeşim" dedi Atlas da elini sıkıp.
Kardeşim kelimesini bilerek kullanmıştı. Bu yüzden kızardığımı hissediyordum.
Kerem "hadi o zaman geçelim içeri ben çok acıktım" dedi ve yürümeye başladı. Atlas motordan inerken "bu ne şimdi?" Diye sordum.
"Kerem ile yalnız kalacağını düşünüyorsan yanılıyorsun. Düşüncelerini uygulamaya geçiremeyeceksin" dedi.
"Ne düşündüğümü nerden biliyorsun?" Diye sordum.
"Yalnız geçirdiğin bir gecede ne planladın tahmin edebiliyorum bakışlarından" dedi.
"Yok artık" dedim gülerek. "Kerem ile tesadüfi karşılaştık"
"Ellerini yanaklarına götürmen kızardığını gizlemeye yardım etmiyor" diyince duraksadım. Kerem masaya oturuyordu o sırada.
"Benden ne istiyorsun? Kendimi senden uzaklaştırmak istiyorum işte. Rahatlaman gerekmez mi?" dedim sessizce. Kerem'e yakın bir yerde duruyordum.
"Bunu Kerem ile oyalanarak yapma işte" dedi önüme geçip. O da sessiz konuşmuştu. Ama gözlerini pörtletmişti.
"Atlas farkındayım onun üzülmesini istemediğinin. Tamam, merak etme. Gidebilirsin sen" dedim.
"Kahvaltı yapalım döneriz beraber" dedi.
Masaya geçip oturduğumuzda Kerem garip bir bakış attı. "Hayırdır?" Dedi.
"Kavga ettik" dedi Atlas garsonun uzattığı menüyü eline alırken. "Her zamanki halimiz"
"Anladım" dedi Kerem bana bakış atıp. Kaşlarını kaldırmıştı o sırada. Yapmak istediğime engel oluyordu Atlas. Bu konuda maalesef haklıydı. Bunu nasıl yapabilirdim ki? İlla bir yerde Kerem ile ilişkimiz tıkanırdı. Ve onu üzmek istemezdim ben de. Kendi çıkarlarım için ilişkiye başlamak doğru olmazdı. Tüm gece düşünüp aldığım kararlar neye yaramıştı?
