saver || jeon jungkook

thirtytwo : waiting for you

(...)

Yataktaki kıpraşma ile uyanmış, kapalı gözlerimi yavaşça aralamıştım. JungKook üstümdeki örtüyü düzeltiyordu. Elimi örtünün üstüne atarak bunu kesmesinü işaret etsem de umursamadan düzeltmeye devam etti.

Sinirli bir şekilde mırıldanıp kolumu örtüye tekrar vurduğumda bedenini yanıma attı ve derin bir nefes verdi.

Uykulu halde ve uyuşak olan beynim şu anda bile ilk olarak aklına 'sana hala yalan söylüyor' demişti.

Gerçekten...bana yalan söylemesini, hayır, benden nir şey gizlemesini doğru bulmuyordum. Bana gerçeği söylemeliydi, her ne olursa olsun, o gerçeği duymaya hakkım vardı.

Elini omzuma koyup azıcık ovaladı ve sonunda iki kez pat patladı. "Uyu hadi."

Uyandırdığını anlamış olsa gerek bana mırıldanmıştı, ancak benim hedefimde kafamı dağıtıp onun kolları arasında ne olursa olsun uyumaktı. Yani benden sakladıklaro da şu anlık umrumda değildi.

Bedenimi ona çevirip kafamı hemen önüne bıraktım. Eli saçlarımı geriye atıp, alnıma hafif hafif değen parmakları beni sakinleştirirken derin bir nefesle onun kokusunu içime çekip, tekrar geri verdim. Bunu bir kaç kere daha tekrarlarken eli saçlarımdan yanağıma geçmişti. "Seni seviyorum." Diye mırıldandığında tepki vermeden öylece durdum.

Bende seni seviyorum ama bana yalan söylemen beni üzüyor Kook.

Yorganıma daha da sokulup uykuya tekrar dalmaya çalıştım ancak aklımdaki sorular tekrar harekete geçmişti. Beni de harekete geçirmeye çalışıyorlardı, ağzımı açıp JungKook'a bağıra bağıra "hala neden benden bir şeyler saklıyorsun" demem için zorluyorlardı. Ancak bende JungKook benden bir şeyler sakladığı gibi, ondan bir şeyler saklamak istiyordum.

Mesela, ben saklamak istediği şeyi biliyordum. Ama bunu ona söylemeyerek saklamış olacaktım. Belki de daha çok aptal rolü oyanayacaktım.

Düşünmek beni yoruyordu. En çok da JungKook hakkında düşünmek... Onu seviyordum, ona güveniyordum ama neden böyle yapıyordu?

Koruyucular gerçekten yalan söylerler miydi? Yoksa koruyucular, korumak için mi yalan söylerlerdi?

JungKook ve abim bana şu anda oyun oynuyorlar. Ancak bu oyunun amacı ne? Sonuç olarak JungKook ve ben yine mutlu olamayacağız sonuçta. Hala araya karışan bir abim olacak. Yine mutlu olamayacağız desene şuna.

Şu an elleri yanağımda olan, yanımda nefes alıp veren şu sevdiğim adam, bana oyun oynuyordu. Ama onu yine de seviyordum. Ve ona güveniyordum, yaptıklarının arkasında bir neden olduğunu düşünmeden de edemiyordum.

Abim ve JungKook, üstelik BaekHyun. BaekHyun'un da her şeyden haberi olduğuna emindim. Bu ortamdaki tek salağın ben olduğundan da emindim. Abim ve JungKook'un bir konu da anlaşmalarının çok zor olduğunun bile farkındaydım, ancak nasıl becermişlerdi anlaşmayı? Neydi bu anlaşmanın amacı?

Bu anlaşmanın birinci amacı beni kandırmaktı, bunu anlamıştım elbette. Ancak diğer amacı? Beni gerçekten sevdiğini bildiğim ve bana değer verdiğini düşündüğüm abimin ortak amacı neden beni kandırmak olsun ki? Bu...çok mantıksız gelmiyor mu?

Onun sürekli yüzümü okşayan elleri düşünmemi engellerken, bir yandan da daha çok düşünmeye, yanımdakinin neler çevirdiğini anlamaya zorluyordu. Bu kadar karışıktı işte.

(...)

Sabaha düşünmekten cıvıklaşmış bir beyin ve uykusuzluktan hafifçe belirmiş mor gözaltlarıyla uyanmıştım. Sayın koruyucu Jeon JungKook beyefendi yatakta yoktu. Perdeler çekilmişti, hafiften vuruyordu gün ışığı.