Langit Lupa [ ON HOLD ]

¤ 12 ¤

📌 My goal for every chapter is to reach atleast 1000 words kasi ang sarap pong magbasa if mataas eh. I've been a reader here for so long and I know you share the same feeling with me if mataas ang updates ni author hahahaha kaya, keep reading guys. Labyow labyow 💫

¤ ¤ ¤

Priorities

Edrake's POV

I immediately went to my hotel room after the whole thing. I needed a very cold shower, I deserved that because my mind cannot think straight lately. This is very weird, I never felt this kind of feeling before. Yeah, I'm rich and handsome bachelor but naaah, love isn't my priority. I've grown with only one priority in mind and that is to impress Dad and make him very proud of what I become.

I've grown with a longing in my heart and that is with my Dad's attention. Yeah, we all have the riches of earth but I don't need that. All I need is his time and presence. Growing up, I'm really begging that to him but maybe he's really busy, thats why I cannot have them. But, nevertheless, that doesn't make him a less of a father. Good thing, mom always taught us that we should be thankful for dad's efforts and hardworks that despite his absence mostly all the time, we should always love him because he's our father.

Now, his concerns and messages make me happy all the time. I'm contented with that, that is why I should be out of here as soon as possible, not just because I miss my family now, not just because I just wanna spend more time with dad but because this feeling I am feeling right now, should not be catered at all. Keep your priorities Edrake, not that stupid love.

I sighed.

Dane's POV

Haaaaay nakakarelax talaga ang full body massage. Kasalukuyan kaming nandito sa Spa ng hotel para iclaim ang prize namin at 'yan ay ang full body massage na'to. Worth it lahat ng mga sakit sa katawan kanina eh. Sumakit nga likod ko kahit pa si Edrake ang mas napuruhan kanina nung matumba kami. Buti nalang nahila niya agad agad papuntang itass niya baka kasi mas sumakit pa 'tong katawan ko kung hindi eh. Haynaku 'pag nagkatuwan, luluwag 'tong mga turnilyo sa mga buto ko hahahahaha ang payat payat ko tapos dadaganan ako ng malaking kano, ediwow patay ako hahahahaha

Speaking of Edrake, 'di man lang siya nagclaim sa prize niya. Afford niya namab 'to kahit hindi pa kami nanalo so 'di na ako magtataka pa. Pero ang weird lang kasi kahit sa dinner, hindi rin siya sumabay. May sakit kaya siya or masama ang pakiramdam? Pupuntahan ko nalang siya after nitong pagmamasahe.

Makalipas ang ilang sandali ay natapos rin ang pagmamasahe at pagtingin ko sa phone ko, 9PM na pala. Pupuntahan ko pa si Edrake baka napano 'yun tsk kargo ko pa, siya kasi napuruhan kanina eh baka mayroong nabali sa kanya or masakit. Nagbalot din ako ng pagkain namin kaninang dinner, dadalhin ko nalang to sa kwarto niya.

"Uhm miss, pwede po ba malaman ang room number ni Sir Edrake? Katrabaho niya po ako." sabi ko kay ate receptionist.

"Room 408 po ma'am." ngiting sabi niya. Ang bait naman

"Maraming salamat po." ngiti kong sabi sa kanya atsaka tumungo na sa kwarto ni Edrake.

Naghintay ako ng ilang sandali para sa elevator at makalipas ng dalawang minuto ay agad naman itong bumukas. Pinindot ko na ang floor ko atsaka ang 'close' ng may biglang sumigaw.

"Hold up." sigaw ni koya. Di naman ako nag-angat ng mukha atsaka pinindot ang button para di tuluyang sumira.

"Thank you." sabi niya ng makapasok siya.

Pag-angat ko ng mukha ay 'yun nalang ang gulat ko sa nakita ko

"Q-quen?" nanginginig kong sabi kasi 'di ako makapaniwala na nasa tabi ko na siya. Nanginginig ang buong kalamnan ko at kahit ni anong galaw ay 'di ko magawa.

"Hi Nique, I missed you." sabi niya sabay yakap sa'kin.

Gustong tumulo ng luha ko pero pinipigilan ko. Hindi ito ang time na makita niya akong wasak dahil sa paglayo niya. At grabe ha, parang walang nangyaring pang-iiwan ah. Saktong namang tumunog ang elevator at agad ko siyang itinulak at sinampal.

PAK!

PAK GANERN! char lang syempre isang sampal lang no.

"Ang kapal ng mukha mong yakapin ako at magpakita pa sa'kin." dali-dali akong lumabas ng elevator atsaka naglakad ng madali baka maabotan pa niya ako. Unti-unti mg tumutulo ang luha ko at salamat naman at 'di na siya sumunod pa.

Kinalma ko muna ang sarili ko bago kumatok sa kwarto ni Edrake.

tok tok tok

"E-edrake?" muntik pang pumiyok ang boses ka, nyeta naman.

Muli akong kumatok at makalipas ang ilang saglit ay binuksan naman niya ito agad. Gulat siya ng makitang mugto ang aking mata at niyakap niya ako agad agad. 'Dun ko naramdamang napakahina ko naman pala.

"Hey, what's wrong?" tanong niya habang hinahagod ang likod ko. Bushak ka Edrake wag mong gawin yan, lalo akong naiiyak eh.

At tuluyan na nga akong umiyak sa harapan niya. Nataranta naman siya dahil 'di niya alam kung ano ang gagawin niya. Ikinuha niya ako ng tubig makalipas ang ilang minuto ng pag-iyak atsaka pinainom sa akin agad agad.

"If you don't mind, can I ask you what just happened?" tanong ni Edrake

I sighed. Kailangan kong humugot ng malalim na hininga para makayanan ko 'to. Kaya mo 'yan Dane, apat na taon diba? Tandaan mo lahat lahat ng paghihirap mo.

"He's back." sagot ko

"Who?"

"My ex? Probably, I don't know since we don't have proper breakup." I laughed bitterly. Tangina siya, wag siyamg magkakamaling bumalik sa buhay ko kasi di ko matansiya hanggang kailan ako magtitimpi sa kanya. 'Di na nga ako nakapagtimpi sa kanya diba?

Gulat naman si Edrake sa narinig niya at nakita kong parang nag-iba ang mata niya. Mula kanina kasi puno ng pag-alala 'yun eh pero parang ...

... nasasaktan siya ngayon.

Yun ang nakita ko pero nagkibit balikat lang ako.

Namamalikmata ka yata Dane. Napabuntong hininga nalang ako.

¤

Nakatulog ho ako hahahahaha anlamig ng panahon eh. Keep reading guys 💫

Vote and Comment if you feel to hahahahaha 🙌