Langit Lupa [ ON HOLD ]

¤ 22 ¤

Akala

Dane's POV

Nagising akong mabigat pa rin ang damdamin.

'Ganito nalang ba palagi Dane? 'Di ka pa ba nagsasawa? Maawa ka naman sa sarili mo, sa mga taong nakapaligid sa'yo. Bigyan mo naman ng kahit na konting importansiya 'yung sarili mo.'

Nabuang na siguro talaga ako. Kinakausap ko na naman ang sarili ko. It's a bright sunday morning but my mood is as gloomy as Friday the 13th. Isang taon na akong ganito kasi parang nakatadhana na siguro sa buhay ko na may dumarating pero agad namang aalis ng walang paalam. Ibang iba ito noon kay Quen eh kasi 'di pa ako masyadong matured noon kaya parang ambilis kong nakarecover or nawala sa sistema ang pag-alis niya. Pero itong tang-inang taong to na ang lakas mangako at ako naman si tanga na umasa agad agad kasi nga mahal na mahal ko 'yung tao, 'yan tuloy hanggang ngayon wasak pa rin.

"I promised one day, I will take you to Germany and we'll start our family there."

"I promised that after a year we will get married whether you'll say yes or no."

"I promised to be a better man for you."

"I swear before your Lolo that I will love you until my very last breath."

"You're just too precious and I can't attempt to hurt you."

Napakalaking gago diba? Tinalo pa ang politiko sa mga pangako eh. Ang sakit lang isipin na okay lang sana mangako, walang kaso sakin kung matutupad ba ang lahat ng 'yan o hindi, ang mas masakit ang 'yong umalis man lang ng walang pasabi. Parang nagiging laruan na ako sa estadong to eh, matapos pagsawaan ay bigla bigla nalang akong iniiwan. Ang sakit talaga.

( play the music above ☝)

[Akala - Marion Aunor]

🎶
'Di ko napansin na lumalayo ka na sa 'kin
Wala akong kamalay-malay
Bigla mong binanggit na kailangan mo munang umalis
Dahil gulong-gulo sa buhay
🎶

Napapatanong nalang ako kung may mali ba sa'kin, hindi na ba talaga ako kamahal mahal? Isa na ba ako sa mga taong iniiwanan kasi nga walang kamahal mahal sa kanya?

🎶
At dahan-dahang nawalan ng kulay ang aking mundo
At kay bilis ng iyong paglisan ba't nagkaganito
Sa'n ba nagsimula ang gulo
🎶

Matapos ang biglaang pag-alis niya ay siya namang pagdagsa ng malalaking problema sa buhay ko. Umuwi si Mama galing Japan dahil nagkasakit ito at 'di na makapagtrabaho ng maayos. Si Elaine naman ay nabuntis ni Macky at naging komplikado ang relasyon nila noong mga panahong 'yun. Ewan ko nalang kung ano ang gagawin ko sa mga panahong iyon. Problema sa sarili, pamilya at kaibigan.

🎶
Akala ko ay ikaw na'ng binigay
Akala ko ikaw na
Akala ko ikaw na
Akala ko hindi na sasablay
Akala ko ikaw na
Akala ko ikaw na
🎶

Tanging karamay ang kailangan ko sa mga panahong 'yun. Sandalan dahil pagod na pagod na ako. Pinili kong magpakatatag at isawalang bahala ang mga personal kong problema para mabigyan ng solusyon ang problema ng mga taong importante sa'kin. Eto siguro ang dahilan kung bakit di pa rin ako makausad mula sa kanya kasi di ko masyadong napagtuonan ng pansin ang pagmamahal sa sarili ko at hinayaang lamunin ako ng sakit na dulot ng pag-ibig niya.

🎶
Kung gustong umalis, walang magagawa
Huling hiling ko lang ay huwag akong kalilimutan
Kung gustong umalis walang magagawa
🎶

Akala ko kasi na para na talaga kami sa isa't isa. Hindi pa naman naging kami pero okay naman kami noon eh. Wala akong makitang rason sakin na maging dahilan ng paglisan niya. Everything was just so perfect at handang handa na sana akong sagutin siya kasi nga perpekto na ang lahat. Pero may galit talaga ata ang tadhana sakin kasi nagising ako isang araw na wala ng Edrake sa buhay ko. Akala ko siya na, isang malaking akala.

Edrake's POV

"Bro, that's enough. Palagi ka nalang ganyan, ilang araw ka pang andito sa Pilipinas." said Marco.

"Marco, let me please. I can't take this pain anymore. Give me that fucking bottle!" I screamed.

Her eyes. The eyes that once shines bright with happiness and joy. The eyes that smiles together with her lips. I'm so stupid to take that light from her. Damn stupid.

I cried for the nth time after I saw her singing during Macky and Elaine's wedding. This pains me a lot. It feels like I've been stabbed by thousand knives.

"I don't know what to do Marco. I really don't know." I cried my heart out. Call me gay, I don't care. I just let go of the girl who makes me appreciate the beauty of life. After I left, my life is not called a life anymore. It seems like she took my happiness with her. She's my happiness, she's my life.

"You really don't know what to do? Or you are just getting coward again? There's a difference bro." he insisted.

His words make me sober quickly. I didn't expected that. Am I?

Of course Edrake, you were and continually are. Get back on your senses and learn to fight for your love.

"What if she will reject me? I can't take that." I retiliated.

"You hurt her and it is the same pain as being rejected. Mind calling it quits, then?" he answered.

I did not answer back. I'm confused.

"Let me just ask you one question bro, is she worth it?" he asked.

"Of course, she is." I snapped back.

"Then, what are you waiting for. You only have 30 fucking days to win her again." he cheered.

I was quite relieved by his words. I owe this man a lot. Thanks to him that he's always on my side and helped me overcome everything I've been through.

Dane, you're all worth it. I will do my very best this time. Just one chance and I will do better.

I won't promise anymore because it just adds to the pain you are feeling right now.

I'm sorry, love. Please bring me back to life and you are my only key.

I prayed silently.

¤

Which team are you? Hahahahaha laban lang sa mga sakit ng nakaraan, ayt. Happy reading guys!