Langit Lupa [ ON HOLD ]

¤ 48 ¤

Hanggang Ngayon

Dane's POV

Ilang sandali pa at dumating naman agad si Liz.

"Sorry Dane, I'm late. May dinaanan lang kasi ako sa boutique ko." sabi ni Liz at bumeso sa akin.

"No, it's alright. Kakadating lang naman ni Quen eh." sabi ko

"So, Dane. Ang tagal na nating 'di nagkita ah, was like seven years? I think." sabi ni Liz.

"Exactly. Kayo kasi hindi kayo nagpakita sa'kin." pagbibiro ko at tumawa lang naman sila.

"So, how are you and Edrake? Are you married already?" tanong ni Quen.

Natigilan ako. Hindi pa pala nila alam ang nangyari. Napabuntong hininga muna ako atsaka ngumiti. Ikinwento ko sa kanila lahat lahat ng nangyari at sa balitang kahapon ko lang natanggap.

Nagtaka naman ako kasi pinaghalong takot at pag-alaala ang nasa mukha nila. Siguro kasi narealize nila na medyo awkward at masakit sakin ang nangyari sa amin.

"Oh, bakit natigilan kayo 'dyan?" tanong ko at tumawa kasi di pa rin nagbabago ang ekspresyon sa mukha nila.

Nagtinginan lang sila na para bang nag-uusap gamit ang kanilang mata. Ang weird naman ng dalawang 'to.

"Huy ano ba?!" gising ko sa kanila kasi ilang minuto na ang nakalipas eh ganun parin ang estado nila.

Kinukurot ni Liz si Quen at parang nagtatanong naman si Quen kung bakit, ganun ang pagbasa ko sa ekspresyon ng mukha nila.

Makalipas ang ilang sandaling pagtatalo na walang salitang lumalabas eh nagsalita na rin si Quen, finally.

"Ahh Dane ..." panimula niya habang kinakamot ang batok

"Spill it, Quen."

"Ahh may nanliligaw ba sa'yo or may lalaki bang sobrang close sa'yo ngayon?" tanong niya

Nagtaka man ako pero sinagot ko rin. Si Don, siya lang naman ang kaclose ko ngayon eh.

"Meron, bakit?"

Huminga naman siya bg malalim parang sign of relief.

"Iniimbitahan namin siya sa kasal namin kaya isama mo siya ha. Bawal kang pumunta dun na wala kang kasama please." sabi ni Quen

"O-okay. Pero bakit nga?" pangungulit ko

"No buts. Basta isama mo siya, please lang." sabi ni Quen

"And we would like to apologize for the sudden decision and for what will happen afterwards." dagdag ni Liz

"Teka nga lang, ano bang nangyayari sa inyo uy? May sakit ba kayo?" sabi ko. Agad naman silang tumayo.

"Basta sundin mo ang sinabi namin Dane please. Wag ka na madaming tanong." sabi ni Quen at tumawa naman siya.

"Yeah Dane, basta we apologize. We'll go ahead. Have a nice day!" pagpapaalam nila. Lumabas naman kaagad sila ng opisina ko at ako ngayon eh naiwang may malaking question mark sa ibabaw ng ulo ko.

Anong nangyari sa dalawang 'yon?

Nate's POV

It's still school time. I'm here at the library right now because our teacher toured us inside this building. I was amazed by the smell of the books and the gigantic racks of it. Seems like I'm in heaven. This is what I want to see every day. I promise that I will visit the library everyday.

When we're about to exit the door of the library. I saw a familiar man outside. He's still wearing those accessories in him. I immediately held my teacher's hand because I got nervous seeing him again.

"Is there anything wrong, Nate?" my teacher asked.

I immediately shook my head. When I look at him at that spot, he is nowhere to be seen.

Creepy.

Nanay must know this.

Dane's POV

Hinihintay ko na sa labas si Nate ngayon. It's already 5PM at lalabas na siya maya-maya. Namiss ko ang anak ko, sure akong nag enjoy siya ngayong araw.

Tinatanaw ko na ang naglalakad na pigura ng anak ko. Ang liit liit at cute cute niya talaga sa school uniform niya, ngumingiti siya sa mga tumatawag sa kanya. Nagulat ako ng may biglang humawak sa kamay niya. Isang lalaking nakasunglasses at facemask. Ito ba ang sinasabi ng anak ko kahapon? Putangina. Kinakabahan akong sumugod sa anak ko. Ang lakas ng kalabog ng dibdib ko.

Agad kong hinablot ang kamay ni Nate mula sa pagkakahawak sa kanya at niyakap siya agad. Nang muli kong lingonin ang taong humablot sa anak ko ay nawala naman siya agad-agad.

"Nasaktan ka ba, love? Sorry, love." niyakap ko agad siya at napaiyak ng konti kasi kinabahan ako sa nangyari.

"I'm alright, Nay. He just asked me who my mom is." sabi niya.

"Anong sinagot mo?" tanong ko agad.

"I wasn't able to answer him because you arrived." sabi niya. Buti nalang.

"Love, never talk to strangers again, okay?"

"Yes, Nanay." sagot niya agad.

Hindi ko makakayang may mangyaring masama sa anak ko. Hindi ko talaga makakaya. Kahit na hindi pa magbabalik si Edrake, tanging si Nate ang pinakamamahal ko. Siya lang ang lakas ko at hindi ko makakayang mawala siya sa akin.

Edrake, bumalik ka na. Baka may mangyaring masama sa anak natin. Tulungan mokong protektahan siya. Aasa parin ako, hanggang ngayon.

Someone's POV

"Yes, it's confirmed."

"How did you know?"

"I just saw them awhile ago and the information you've given me is correct."

"Thank you. I owe you a lot."

Why did you keep this to yourself, Dane? Why?

¤

CHAAAAR I'm loving this pasuspense ending hahahahaha happy reading 🙌🌄