Langit Lupa [ ON HOLD ]

¤ 57 ¤

Kahit Kunwari

Dane's POV

"Hello, Marco brother." sabi ni Edrake sa kausap niya sa phone, si Marco.

"Yes, bro."

"We finally found the answer to your question."

"Sure, I'll be there right away."

At ibinababa niya ang tawag. Agad naman siyang ngumiti at sinuklian ko naman 'yun.

"Thank you Miss Enriquez. You just saved a life." pagpapasalamat niya.

Tumango lang ako.

"I need to go. Nate is waiting for me." pagpapaalam ko.

"Okay. Send my good night to him." sabi niya

"I will. Bye." sabi ko

"Bye." sabi niya na naman agad.

Pumasok na ako sa bahay. Nakaabang naman si Nate sa akin at ang laki ng ngiti.

"Did Tatay finally remember all?" masiglang tanong niya.

Parang may karayom na tumusok sa puso ko.

"Unfortunately, wala pa anak. We just talked about my work." sabi ko at medyo nalungkot naman ang anak ko.

"It's okay Nanay. At least for now, I spent some time with him and I'm thankful for that." sabi niya.

"Don't worry. Everything's gonna be alright soon." sabi ko at niyakap siya.

"I know Nanay. I'll still continue praying for that." sabi niya.

Nakakaproud na ang tatag tatag mg anak ko. Na kahit nasasaktan siya sa murang edad niya eh marunong na siyang tumayo sa sariling paa niya at balewalain ang lahat ng 'yun. Ibang-iba sa akin.

"I love you, love. Always." sabi ko sa kanya.

"I love you too, Nanay. Always." hinalikan naman niya ako sa pisngi.

Sorry love kung matatagalan pa ha.

-

It's already time. We need to visit the main office in La Union for Audit Purposes kaya eto ako ngayon, inihahatid na naman si Nate sa mga magulang ko.

"Love, it's only three days, okay? I'll be back soon. I promise." paninigurado ko sa kanya kasi medyo matamlay siya. Siguro nalulungkot 'tong anak ko.

"It's okay, Nanay. Maybe I just woke up on the wrong side of the bed." matamlay na sabi niya.

Jusko iba na talaga ang mga banat mg anak ko ngayon. Para na talagang singkwenta anyos eh.

Nakarating naman kami kaagad sa bahay nina Mama. Sinalubong naman nila kami agad at binati.

"Ma, pakitingnan po si Nate from time to time ha. Parang masama po ang pakiramdam eh." sabi ko kay Mama.

"Oh siya sige anak, kami na ang bahala basta mag-ingat ka dun. Nandun pa naman si ano." sabi niya at medyo natawa.

"Mama naman eh, move on na po tayo." sabi ko

"Love, mag-ingat ka dito ha. Magsabi kay Lola Momsh kung may masakit sa'yo, okay?"

"Yes nanay. I'll be alright later." matamlay parin na sabi niya.

"I will miss you. Take care, love. I need to go now." sabi ko sa kanya at hinalikan at niyakap siya agad.

"Ma, tawagan niyo po ako kung mayroong mangyari ha, wag niyo pong kalimutan." pagbilin ko

"Oo anak, wag ka ng mag-alala masyado. Kami na ang bahala sa apo namin." agad niyang sabi.

Nagpaalam nako matapos masiguradong okay na ang lahat.

Nandito na sa loob ng sasakyan ko ang mga gamit ko. Kaya agad ko ng binyahe mag-isa ang La Union. Medyo may kalayuan pero maaga pa naman kaya makakaabot ako dun ng mga tanghali o hapon siguro.

La Union brings a lot of memories. Ang unang byahe namin ni Edrake kasama ang mag katrabaho namin. Ang bilis lang mg takbo ng oras, matapos kung magpakasaya dun ay makakabalik na rin ako sa lugar na magbabalik ng mga alaala ko dun, mga masasayang alaala.

Magiging masaya ako sa trip na ito. Posible man akong masaktan pero magiging masaya ako. Kahit kunwari nga lang.

Sabi ni Don eh susunod daw siya sa La Union kung matatapos niya lahat lahat ng trabaho niya sa office. Hindi ko naman siya pinilit pero sabi niya na pupunta daw siya. Ediwow.

Makalipas ang ilang oras na pagmamaneho eh nakarating na rin ako sa wakas sa Main Office at Warehouse ng kompanya nila.

I was mesmerized by the architectural design ng building. An ganda, well, as expected, it's a high end company kaya I'm not surprised anymore.

I was assisted papasok sa hotel na katabi lang ng Main Office. Nasayahan naman ako kasi no need na ang travel time.

"Hello Ma'am, this will be your room for the next three days." sabi ng nag-assist sa akin.

"Thank you." sambit ko at agad pumasok sa kwarto.

Wow naman ang ganda ng kwarto ko. Ang laki at ang sosyal juicecolored tapos may terrace pa, ayy sarap ng vacation hahahaha

Nagising naman ang diwa ko ng biglang may kumatok sa pintuan ko. Agad akong tumungo dun at pinagbuksan ang taong kumakatok.

Si Laurice pala.

"We'll be having our lunch, come on join us." sabi niya

"Okay just a minute, I'll just change." pero bago paman ako makatalikod ay hinawakan niya ang kamay ko.

"Dane, I hope your heart is full settled now. I just hope that whatever happens later, your love for us will prevail. Please Dane, I'm asking you." sabi niya na nagpagulo sa isipan ko

"Lau, I don't get it." tanging nasambit ko

"'I'll just leave that in that way Dane, please prepare yourself." sabi niya at umalis kaagad.

Ganyan nalang ba parati ang usapan namin ni Lau? Haynaku talaga yung babaeng yun, malala na eh.

Agad naman ako nagbihis at nag-ayos. At makalipas ang ilang minuto ay bumaba na ako sa resto ng hotel.

Parang biglang bumigat ang loob ko. Ano bang nangyayari?

Tanaw ko na kaagad ang table nila at ng papalapit na ako ay biglang tumigil ang mundo ko.

Hindi pa ako handa sa tagpong eto. Pinipilit ko mang ihanda ang sarili ko pero parang mahirap. May kung anong pumipigil sa akin at sinasabihan ako na lumayo sa sitwasyon na iyon.

Pero ang sabi ng puso ko ay kailangan kong manatili at maging matatag sa sarili ko. Eto na ang panahon para tanggapin ang lahat Dane, hindi ka makakausad kung mananatili kang nakatali sa nakaraan.

I just took a deep breath at humarap sa kanila.

I'm ready.

¤

Handa na ba ako? Handa na ba kayo? Hahahahaha happy reading 🙌🌄