-Widzę, że na mnie lecisz! - zaśmiał się, gdy na niego wpadłam.
-Tak, już od dawna...-odpowiedziałam również się śmiejąc.
Data powstania książki: 09.11.2018r.
Data zakończenia książki: 24.11.2019r.
Zatkało mnie. Nie wiedziałem co mam powiedzieć, więc nic nie mówiłem. Harry wyglądał na załamanego. Ręce miał oparte na kolanach, a twarz schowaną w dłonie.
- To nie twoja wina. Nie powinieneś się za to obwiniać. - powiedziałem klepiąc go po ramieniu.
- Gdyby nie ja...
- Czasu nie cofniesz, nawet jeśli bardzo byś chciał.
- O, hej Martinus!- usłyszałem głos należący do Maggie. Obruciliśmy się, a Mag zmierzała w naszym kierunku.
-Cześć.- wstałem z kanapy i obiąłem ją w talii.
- Harry, wszytko w porządku?- zapytała kucając przed mężczyną.
- Yhym....- mruknął cicho. Widać, że chciał być teraz sam.
- Maggie, może przejdziemy się trochę? Co ty na to?
- Dobry pomysł.
- Wzielibyście Tonnego?- chłopak uniusł głowę.
-Oczywiście!- Maggie krzyknęła z radości.
- Spacerówka jest w przedpokoju.
***
*Pov Maggie*
Harry ubrał synka w ciepły kombinezon i wsadził do wózka.
-Grzeczny bądź.- powiedział i pogładził chłopca po policzku, mały zaśmiał się i pokiwał twierdząco głową.
- To my już idziemy. - powiedziałam i wyszliśmy. Tinus usadowił jedną dłoń na wuzku, a drugą złapał moją rękę.
-Na plac zabaw!- Tonny zaczął krzyczeć i śmiać się w niebo głosy, gdy przechodziliśmy obok ogrodzenia. - Bawić się!
-Ja z nim pójdę.- Gunnarsen uśmiechnął się i wyjął małego z wózka.
Tonny jak na zawołanie zaczął biec przed siebie, a Martinus za nim. Chłopak latał za dzieckiem po zjeżdżalniach, chźtawkach i karuzelach. Widać było, że dobrze się razem bawią. Dwulatek dawał nieźle w kość mojemu chłopakowi, ale widocznie nie przeszkadzało mu to. Zrobiłam im kilka zdjęć jak się wspólnie bawią i wysłałam je do Herrego. Weszłam na social media, a moim oczą ukazał się nagłówek:
Martinus Gunnarsen, sławna gwiazda pop'u, tworzący duet ze swoim bratem bliźniakiem Marcusem. Martinus był widziany 12.01.2019 w Trofors przy willi Gunnarsen'ów z dziewczyną. Z naszych ustaleń jest to nijaka Maggie Scott. Czy młody piosenkarz znalazł swoją drugą połówkę? I czy ich związek przetrwa?
-Słodko razem wyglądają!- usłyszałam kobiecy głos. Podniosłam wzrok i zobaczyłam wysoką szatynkę. - Cześć, jestem Megan Lost.- dziewczyna wyciągnęła ręce w moją strone.
-Maggie...
- Maggie Scott. - wyprzedziła mnie. - Miło mi, że cię poznałam.- uśmiechnęła się.
-Mi również.- odpowiedziałam niepewnie.
- Chciałam ci tylko powiedzieć, że bardzo cię podziwiam i shipuję was.- uśmiechnęła się jeszcze bardziej i spojrzała na zegarek. -Ło jacje, jak już późno. Muszę już iść. -westchnęła.- Do zobaczenia.
-Tak, pa pa!- krzyknęłam za odchodzącą dziewczyną. To było co najmniej dziwne.
Zaczęło robić się ciemno i zimno.
-Tinus, zbierajmy się już!- zawołałam. Chłopcy niechetnie podeszli do mnie. Gunnarsen był cały spocony i czerwony ze zmęczenia, za to młodzik nawet zadyszki nie miał. Chłopak odłożył dziecko do spacerówki i ruszyliśmy do mojego domu.
Gdy doszliśmy do budynku było już zupełnie ciemno.
-Już myślałem, że nigdy nie wrócicie!- zaśmiał się Harry przytulając syna do swojej klatki piersiowej.- Chodź mały idziemy się wykąpać.
-Nie!- krzyknął rozpaczliwie.- Ja chce do wujka Tinusa!- zawołał wyciągając rączki do Martinusa, a ja zaczęłam się śmiać. Harry spojrzał na dziecko ze zdziwieniem, a potem przeniósł na mojego chłopka wzrok pod tytułem: Zrobisz to czy mam go na siłę wepchnąć do wanny? Tinus kiwnął głową i przejął mojego, małego kuzyna. Chłopak poszedł w stronę mojego pokoju, a gdy ja miałam wyruszyć w tą samą stronę, Harry złapał mnie za nadgarstek.
-Co twój chłopak zrobił z moim synem?- zapytał.- Obcym osobą nie pozwalał się dotknąć. Groził mu czy co?-zaśmialiśmy się.
-Jakoś tak wyszło. Chyba się polubili.
-Dobra idę sprawdzić czy go nie utopił...
-Harry nie przejmuj się niczym! Ja się dzisiaj zajmę małym.
-Ale...
-Będzie spać u mnie.
-No dobra.
***
*Pov Martinus*
Gdy w końcu uporałem się z Tonnym, przyszła pora na uśpienie go. Owinąłem chłopczyka w biały ręcznik i położyłem na łóżku zastanawiając się w co wujek Tinus ubierze maluszka. Po chwili nadeszło moje zbawienie.
Śpioszki!
A konkretnie Maggie ze śpioszkami w rękach. Dziewczyna podała mi materiał.
-Gdzie przód, a gdzie tył?
-Oj, daj to!- Mag ponownie chwyciła za ciuch. Bała to jedno-częściowa piżamka w kolorowe samochody. Maggie w mgnieniu oka ubrała chłopca, po czym położyła się z nim na łóżku. -Zostaniesz na noc?- zapytała głaszcząc małego po policzku.
-No nie wiem, nie wiem...- zacząłem udawać, że się zastanawiam.
