Heaven University (Book 2 of Half Blood Academy)

Chapter 33

Killy's POV.

I already arrived here in Tanda's mansion. It's been a year since I visited this mansion.

Nothing change. Mukha pa ring haunted house ‘tong mansyon ni Tanda. Ayaw niya sigurong ipa-renovate kasi baka maraming magka-interes sa mansyon niya. Sa bagay, mas okay nga naman kung mukhang nakakatakot ang masyon niya, at least walang magbabalak na pasukin.

Nagtungo ako sa gilid ng gate. Kasabay ng pag-doorbell ko ay ang pagliparan ng mga uwak na laging nakatambay sa labas ng bahay ni Tanda.

Huminga muna ako ng malalim at inihanda ang aking sarili. Nang bumukas ang gate, me and Tanda gazed at each other. Pinakiramdaman namin ang isa't isa. Siguro inaalam niya muna kung ako ba talaga ang tunay na Killy.

Tanda closed his eyes for a seconds and then grinned at me.

"It's you," he uttered.

"Yeah. It's really me," I beamed at him. I leaned closer to embrace him. "I miss you, Tanda." He embraced me too.

"I miss you too, Heavenly. Kumusta ka na? Ang mga apo ko? Kasama mo ba sila?" Mukhang excited si Tanda na makita ang mga bata, ang kaso ay iniwan ko sila sa Heaven University kasama ang kanilang ama.

I shook my head. "Nasa Heaven University po sila." Kailangang magsimula na ang train nila, saka may dahilan ako kung bakit hindi ko sila isinama.

"Ganoon ba? Come on, let's go inside. Sigurado akong matutuwa ang Mom mo kapag nakita ka niya." I faked my smile. Mukhang hindi naman napansin ‘yon ni Tanda, mas maganda na rin siguro ‘yon. Pumasok kami sa loob at tinungo ang living room ng mansyon. "Maupo ka muna, tatawagin ko lang si Shasha." Tumango ako at umupo sa pang-isahang sofa.

Nilibot ko ang aking paningin sa paligid. Wala mang nagbago sa labas ng mansyon pero ang laki ng pagbabago sa loob. Hindi na gaanong nakakatakot dahil medyo light ang pintura ng pader at maliwanag dito sa loob.

"Ano ba kasi ‘yon grandpa? Nagluluto pa ako kusina." Napatingin ako sa pintuan ng living room nang marinig ko ang boses ni mom.

"Basta, matutuwa ka sa makikita mo." I chuckled. Si Tanda talaga, may pa-surprise pang nalalaman.

Nang makapasok sila sa living room. ‘Agad na tumama sa akin ang paningin ni mom. Her eyes widened and her lips parted as she gazed at me.

"K-Kill?" She uttered my name. "Is that you?" I nodded. "Oh my god!" She run towards me and gave me a big hug. "I missed you so much! Buti naman walang nangyaring masama sa ‘yo!" I smiled bitterly. Hindi ko magawang magsaya. Yes I admit that I miss her too, but... There's something inside me that... I don't know! I can't explain!

"Mom... I have to talk to you. It's really a grave matter," I said with solemn expression on my face.

"Ano ‘yon?" Bumakas ang pagkabahala sa mukha ni Mom.

"Ano ba talaga ang dapat kong itawag sa ‘yo? Mom or tita Shasha?"

Nanlaki ang mata ni Mom. Nagbutil-butil ang pawis sa kaniyang noo at napansin ko rin ang ilang beses niyang paglunok. "Killy..."

I smiled bitterly. "Yes, I already know the truth. You're not my real mother."

Tears starts to flow on her cheeks. "I-I'm sorry..." Sandali akong napakagat sa aking pang-ibabang labi at saka tumingila. Pinipigilan kong tumulo ang aking mga luha.

I shook my head and held her hands. "It's fine. Gusto ko lang malaman ngayon ang mga bagay tungkol sa tunay kong ina. May na-i-kuwento na sa akin si Dad pero mas gusto ko pa siyang makilala. Kaya ako naririto sa harap mo, Mom."