KAYIP İZ 🚬 BİZE SEN KALA 5

panik atak

Volkan abimin kolarında şefkati hissetsemde bir yanım buruktu. Her ne olursa olsun arada kan bağı olmasa da biz kardeştik. Onları  böyle görmek yürek sızımı çoğaltıyordu. Ben burnumu çekiştirmeye devam ederken  Kayra  bir tane daha peçete  vererek  ayağa kalktı.

"Volkan acaba yukarıya  çıkıp onlarla konuşsan mı? Sen onların  en büyüğü  abisisin seni bir şekilde  dinleyeceklerdir." Abim derin bir iç çekerken ondan ayrılarak  hadi der gibi yüzüne baktım.

"Sizde gördünüz  düne  kadar hedef babamken artık okların ucunda bende varım. Belki bir şekilde Okan'ı ikna edebilirim fakat Güven asla gardını indirmeyecektir."

"Tıpkı babana benziyor değil mi?"

"Ne yazık ki öyle..." Şükran abla gelerek  masanın  hazır olduğunu söylemişti. Az önce  kavga olurken  o da bir köşede  durmuş  olanları  izliyordu. Hatta  gözlerinin  dolgunu bile  görmüştüm.

"Şükran abla Okan ve Güven  senin elinde büyüdü  sayılır  rica etsem, yukarıya çıkıp onları  yemeğe davet eder misin?"

"Güzel Estellam sende biliyorsun bana da çok  kırgınlar gerçekleri onlardan sakladıgim için  yüzüme dahi bakmıyorlar..."

"Bi gönül  diyor çık yukarıya  akılları  başlarına gelene kadar döv." Abi dayağı görmemiş bunlar derken ağlanacak halime güldüm.

"Taman, sakin olun ben gidip onları çağıracağim... Bakma öyle sevgilim onlar senin kardeşin bende olayların  tamamen dışındayim bana da tavır alacak halleri yok değil mi?"  Ben akıllıca bir fikir derken abim sessiz kalmış Kayrada yukarıya çıkmıştı.

"Abicim Kayra bugün  bana neler olduğunu anlattı. Öncelikle başın sağ olsun. Bilseydim size destek  vermek  için yanınizda olurdum."

'Acaba Kayra'nın bugün  anlamadığı bir şey kaldı mı?" Gerçekleri  Okan'a söylediğini duyunca başta sinirlense de sesini çıkarmamıştı. Ne de olsa bu gerçek bir gün ortaya çıkacaktı.

"Bana evlendiğinizide söyledi. Abi bunu babamlara ne zaman söylemeyi planlıyorsun?"

"Babam evli olduğumuzu biliyor olmalı yoksa Kayra'nın burada kalmasına sessiz kalmazdı. Yine de en kısa zamanda  herkese söyleyeceğim."

Uzanıp abimin yanağına küçük bir buse bıraktım. "Üzülme abim her şey  yoluna girecek  ben sanın yanındaýim." Abimle konuşurken Kayra aşağıya inmişti.  "Biz geçelim birazdan geleceklerini söylediler." Abim tamam dediğinde elimle yüzümü silerek masaya doğru yürüdüm.

"Estalla yanıma... bundan sonda biriniz sağımda diğeriniz solumda oturacaksınız." Tamam, diyerek  yine babama yakın  olsun  diye boş  sandalyesinin sağındakine oturdum. "Estella son olarak her ikisiyle olan mesafeni koru. Biz seninle  beraber büyüdük, onların ikiside henüz  çok  genç, sana dair olan gerçekleri  olan gerçekleri öğrendikten sonra bakış açılarının değişmesini istemiyorum."

Yoksa Güven'e  olan bakışımi mi yakaladı. Bu yüzden mi uyarma gereği  duydu. Ben kızararak başımı öne eğdiğimde Kayra hemen araya girdi. "Volkan ağzından çıkanı kulağın duysun siz kardeşiniz, onlara bu kadar ön yargılı davranman doğru mu?"

"Aramızda  yalnızca kan bağı var. Her kan bağı olan insanlar iyi anlaşacak ya da birbirlerine iyi, saf duygular  besleyecek değil.  Onlar ailemizden çok  uzakta  büyüdüler. Hangi  koşullarda  büyüyüp  hangi  ahlaki değere sahip olduklarını bilemeyiz. Onları  zerre tanımazken bu kadar  güvenme derim."

"Seninle aynı duygulara sahip  olmanız ne acı!" Güven'in sesiyle başımı kaldırdım. Volkan abime yine düşman gibi bakışlar atıyordu.  Hemen arkasında duran Okan'ın ise gözleri kıpkırmızıydı. "Işte duy Okan, koşup  boynuna sarılalım değinın adamın  bize dair olan düşüncelerini duy."