KAYIP İZ 🚬 BİZE SEN KALA 5

Bölüm 10

Bu süslemeler olmuş muydu? Emin olamayınca Kayra'ya seslendim. Bugün Güven'in doğum günüydü. O olaylı geceden sonra kavga dövüş kesilse de hâlâ evde soğuk rüzgarlar esiyordu. Yine de Okan, Kayra ve ben kutalamadan caymamıştık. Hatta bize güzel bir aktivite olmuştu.

Kayra yanıma gelince iyi ki doğdun yazısıni gösterdim. "Sence nasıl olmuş, yamuk falan durmuyor değil mi?" Bana kalırsa tam olmamıştı.

"Tatlım sürekli oraya bakarsan kusursuz dahi olsun yine gözüne farklı gelir. Hadi onu bırakta balonları şişirmeye başlayalım yoksa yetişmeyecek."

"Güven dün olduğu gibi erken gelirse ne olacak o zaman ne yapacağız bütün hazırlıklar boşa gitmez mi?"

'Sen fazla detaycısın galiba Okan onu oyalayacağıni defalarca söyledi." Ben dudak kıvırırken Şükran ablanın sesiyle mutfağa geçtik.

'Kızlar pastamız geldi nasıl görünüyor?" Pastaya yaklaşarak üstündeki süslemelere baktım. "Keşke hepimizin bir arada fotoğrafı olsaydı. Üstünde çok yakışırdı." Ben bu evden gitmeden önce aile olmayı diliyordum.

"Kızım bu akşam hep birlikte olmayacak mısınız? Hep birlikte fotoğraf çekilirsiniz..." Kayra da çekiliriz dediğinde tamam, demiştim. Bu yıl her şey için yeni bir başlangıç olabilirdi değil mi?

O halde iş başına dediğimde Kayra ile nefessiz kalana kadar balon şişirdik. Her taraf sarı lacivert balonlarla donatıldığinda gözlerim parladı. "Estalla iki abinin de Fenerbahçeli olması güzel tesadüf, belki de Volkan kardeşinin koyu fenerli olduğunu öğrenince mutlu olur ne dersin?" Bence güzel tesadüftü.

"Biliyor musun bende fenerliyim sırf abim fenerli diye fenerbahçeli olmuştum. Canım abim yatağında yatarken hiçbir maçı kaçırmazdi... Peki, sen hangi takım?"

"Bende Okan gibi cimbomluydum. Volkandan sonra fenerli oldum."

"Canım babam ya hiçbir evladı onun gibi Beşiktaşlı değil. Inşallah bu renkleri görüp balonları patlatmaz." Ben gülerken Kayra hiç belli olmaz demişti. Balon işi bittikten sorna kalan süslemeleri de halletmiştik.

Hava kararmadan zil çalınca yüreğim ağzıma gelse de gelen babamdi. "Baba!" Babamı görmemle yanina koşup kollarının altına girmem bir oldu. Babam saçlarımdan öperken "Güzel kızim nasıl?" Diye sordu.

"Seni gördüm daha iyi oldum Babacım, yolculuk nasıl geçti yoruldun mu?"

Iyiydi derken Kayra da babama hoş geldin demişti. "Bakıyorum da bütün hazırlıklar tamamlanmış. Kızım izin berde verde akşam için bende hazirlanayim." Uzanip babamın yanağına öpücük bıraktım.

"Babacim öyle bir giyinki üç oğlunda kıskançlığından çatlasin." Babam deli kız diyerek gittiğinde Kayra bizde hazırlanalim demişti. Beraber yukarıya çıkıp farklı odalara geçtik. Odama girince yatağımın üstündeki kırmızı elbisemi almıştım. Biraz iddialı gibi görünse de bana çok yakışmıştı.

Hemen aynanın önüne oturduğumda saçlarımı yapıp makyajıma giriştim. Elbiseye nazaran hafif bir makyaj yaptıktan sonra elbisemi giymiştim. Boy aynasındaki ben gözüme farklı gelince güzel olduğuma inandım.

On dakikaya evdeyiz.

Gelen mesajla heyecanlanarak odadan çıktım. Kayra'nın odasina pat diye girdiğimde Volkan abimde içerdeydi. Şükür ki onları uygunsuz yakalamamıştım. "Bu ne telaş ve bu ne güzellik?" Abimin soruyla utanıp Kayra'ya baktım. Omun elbisesi kurtarıci biletim olmuştu.

"Üzgünüm abicim içerde olduğunu bilmiyordum. Ve bu elbise de bu gece için akşam ilk defa büyük bir aile gibi fotoğraf çekileceğiz. Bende güzel olmak istedim."