KAYIP İZ 🚬 BİZE SEN KALA 5

Bölüm 30

"Son kez soruyorum. Neden beni kandırıp kaçtın? Sana gidelim derken neden kaçıp gidiyorsun? Korumalar haber vermese çekip gittiğinden bile haberim olmayacak senin derdin ne?"

Neden anlamak istemiyordu. Cevap vermek istemiyordum. Ellerimi biraz daha sıkarak karanlık yola bakmaya devam ettim. Okan da dur durak bilmeden sorularına devam etti. Sinirini anlayabiliyordum ama bu kadarı da fazlaydı. Ben kötü bir şey yapmadım. Yalnızca o kızı görünce kıskandım.

"Kime diyorum ben lan neden cevap vermiyorsun?" Bu defa irkilerek ona bakmıştım. Biraz daha cevap vermezsem kaza yapması kaçınılmaz son olacaktı.

"O... O kız geldi... Bende sizi yalnız birakmak istedim?" Kim diye kısa bir anlığına bana bakıp tekrar yola döndü. "Sevdiğin kadın..." Bir kadının kocasına sarf edebileceği en ağır cümle bu olmalıydı. Kocama sevdiğin kadın derken iliklerime kadar titremiştim. Arabada ki soğuk sessizlik devam ederken acı içinde yutkundum.

"Sen... Sen onu nerden tanıyorsun?"

"Gördüm. Sizi öpüşürken gördüm." Ani bir çıkışla konuşurken Okan arabayı kenara çekerek stop ettirdi. Bu hareketiyle heyecanım hat safhaya çıksada ona bakmaya yeltenmedim. Ama o arsız çocuk gibi kolumdan tutup kendisine bakmaya zorladı.

"Ne zaman? Serçe ne zaman gördün."

Sesini yükseltince gözlerimi koruyla kapatıp cevap verdim. "İstemeden önce beni istemeye gelmeden önce gördüm. Abim evleneceğimi söyleyince merak edip okuluna gelmiştim. Oradaydınız... İkinizi gördüm. " Kalbim yerimden çıkacak gibi küt küt atarken kolumu bırakıp küfür etmişti.

"Gördün... Görmene rağmen benimle evlendin mi? Bizi görmene rağmen benimle evlenmeyi istedin mi?" Biliyorum başka bir kadın olsa yapmazdı ama buna mecburdum. Okan öfkeyle direksiyona vurunca yerimden sıçradım. Şuan beni boğmamak için kendini zor tutuyor olmalıydı. Keşke bunu söylemeseydim.

"Sen nasıl bir kadınsın. Sana sevdiğim biri var demiştim. Yol yakınken vazgeç demiştim. Sen sesini dahi çıkarmadın. O gün bana inanmadığını düşündüm. Evlenmemek için yalan söylediğimi falan düşündüğünü sandım... Sense geçmiş karşıma evlenmeden önce sizi gördüm diyorsun. Bugunkü yaptığın şeyi onca gün sonra değil zamanında yapacaktın. Hira Hanım, zamanında aramızdan çekilip gidecektin. Zamanında!"

"Mecburdum başka seçeneğim yoktu. Aileme daha fazla yük olmazdım. Bir abimin hayatını mahvetmişken diğerinide mahvedemezdim. Buna katlanacak gücüm yoktu. Abimler babanın sorumlu olduğunu söyleyince beni bu hala babanın getirdiğini söyleyince..."

"Kefaretin bedelini zavallı oğlu ödesin dedin. Ailene merhamet ederken Okan ne bok yerse diye düşündün. Kanından olanlara bir şey olmazsında diğerlerinin canını cehenneme dedin değil mi? Benim hayatımın içine ettiğinin farkında değil misin?" Okan zehirli sözlerini sıralarken kapı çalınmıştı. Mustafa'yı görür görmez emniyet kemerimi çözüp ellerim titreyerek arabadan indim.

Hiç düşünmeden ağlayarak Mustafa sarılıp ondan güç almaya çalışmıştım. Ben hıçkırırken önce kapım çarpmış sonra da araba çalışmıştı. Başımı hafif çevirdiğimde Okan gaza basarak gidip vardı. Onun ardından hiçkırarak yüzümü göğsüne dayadım. Mustafa sorgusuz sualsiz sarmalarken biraz daha sakinleşmiştim.

"Eskiden tabutçuydum şimdi ağlama duvarı oldum iyi mi?" Beni güldürmeye çalışsa da pek başarılı olduğu sayılmazdı. "Anlaşıldı durum vahim hadi arabaya geçelim." Kolumdan tutup beni zorla arabaya bindirdiğinde emniyet kemerimi bağladı. Sürücü koltuğuna geçip bana baktığında daha fazla ağlamamak için ellerimi sıkıp iç çektim. "Beni bir abi olarak görüp gerçekleri anlatacak mısın yoksa yalan söyleyip eve gidelim mi diyeceksin?"