KAYIP İZ 🚬 BİZE SEN KALA 5

Bölüm 12

Biraz daha benimle dalga geçmeye devam  ederlerse hepsini tek tek boğacaktım. Kıkırdayan dörtlüye bakarak bir kez daha zile bastım.  Nerde kalmıştı bu Ayşe... Volkan abimede pes yani  o bile bıyıkaltı gülüyor. Kapı  açılınca  nerde kaldın diye çıkışmıştım.

Hep soru sorup  hem de yanından  uzaklaşırken babamın sesini duydum. "Kızım bir sorun mu var?" Babamın  sorusuyla  arkama  baktım. "Neden oğullarını sormuyorsun baba..." Babam ne dediğmi anlamazken koşarak  yukarıya  çıkmıştım. Arkamdan babam kızıma ne yaptınız diye sormuştu.

Sor Babacım ben bir  şey söyleyemedim sen hesap sor... Odama hışımla girdiğimde  kendimi  ayıciğimla birlikte  yatağa  attim. Bir süre  düşlere dalıp olanları düşünürken sırt üstü pozisyona geçerek  ayımı havaya kaldırdım.

"Aptal ayı hepsi senin yüzünden..." Gülmekte haklıydılar işte  adama ayıyla vurduğumda ne oluyor  gibisinden bana bakmıştı. "Neymiş  bir de adamın  başından aşağıya  güller de atsaymışim."Gülün  siz ben sizinle konuşmayayımda o zaman görürsünüz...

En çok da Güven'i korumaya çalıştığım için kendime kızıyordum. Hepsi için  korkmuştum fakat Güven için  başka korkmuştum. Ayıyı yere firtalarak yatakta doğruldum. Volkan abim Güven'i düşününce kızardiğımı bilse canıma okurdu. Belki de anladı o yüzden  sürekli  beni uyarıyor.

Kızaran yüzümle uğraşmayı keserek tekrar  yattım. Onunla ilgili güzel hayaller kurmak benim için  hep haram mı olacaktı. Bu gerçekten  benim makus talihim miydi?

Babama olan sevgim bu denli büyük olmasaydı belki de evliliği kesin dille ret ederdim... Düşünmenin faydası olmadığı  halde beynim inatla  düşünme yoluna giriyordu. Yirmi dakika gibi yalnızlığimla başbaşa kalmışken kapının çalınmasıyla yatağımda  doğruldum.

Gir dediğimde Ayşe içeriye girerek "Akşam yemeği için sizi bekliyorlar..."demişti. Ona tamam diyerek  yatağımdan kalktım. Babam için akşam yemekleri çok önemliydi.  Merdivenlere geldiğimde korkuluklara tutanarak ağır adımlarla aşağıya  indim. Herkesin nabzını ölçmek için  tek tek yüzlerine bakmıştım. Neredeyse  asık diyebileceğim ifadesiz suratları beni görmeleriyle şenlendi.

Bende bunun üzerine direkt babamın yanina  oturup  koca göbişine sarıldım. "Baba ya lütfen onlara kız artık  gülmeyi kessinler..."

Babam yerine  Okan araya girdi "Hmm sizi sizi gülmeyi  kesin yoksa Estella ayısıni üstünüze salar haberiniz olsun."

"Baba ya..." dediğimde  babamın  karni gülmekten inip  inip kalkmıştı. 'Sende mi?"Babama da trip atarak  ayağa  kalktım. "En azından  sen gülme Kayra, sırf  abimi  dövüyorlar diye adamın  kafasına çantanı geçirmedin mi?"

"Volkan sen dayak mı yedin?" Babam ayağa  kalkınca  abimde kalkmıştı. "Yok, Babacim Estella abartıyor ben zaten adamları  haşat etmiştim." Cevap ver der gibi kollarımi kavuştuğumda Güven de tek başına mı diye sordu.

"Tamam, kesin. Bugün ağız  tadıylam yemek yemek istiyorum. Gel peluş ayıların kraliçesi yemeğimizi yiyelim." Babam da onlara ortak olunca hepinizle küstüm, diyerek ağzıma  kilit vurdum.

Herkes yerine oturup sessizce  yemeğine başlamıştı. Arada laf atsalarsa ağzımı bıçak açmadı. Babam artık  uzatma desede yalnızca omuz silkmiştim. Yemekten  ilk önce ben kalktığımda  televizyononun karşına oturarak bağdaş  kurdum.

Herkes  bir bir masadan  dökülüp etrafımı sardığinda büyük bir ciddiyetle surat aşmıştım.  Güven ve Volkan abim yine kumanda savaşına girdiğinde yerimden kalkarak abimin elinden kumandayı alıp  az önceki kanalı  açmıştım.