KAYIP İZ 🚬 BİZE SEN KALA 5

Aşk dediğin

Ne yapacağımı bilmezken Bade yengeme bakmıştım. Abimlere bütün yaşadıklarımı anlatsam kesin Okan'ı öldürürlerdi. Kartal abim zaten çatacak yer ararken bunu söyleyemezdim. Bu yüzden yüzüme tebessüm kondurarak Doğan abime yaklaşıp beline sarılmıştım. Birinin yüzüne bakmazken yalan söylemek daha kolaydı.

"Ağladığım falan yoktu abi yalnızca duygulandım. Beni bilirsiniz fazla sulu gözlüyüm. Bana dokunsalar ağlayacak moda takılırım." İyi kıvırsamda abim inanmayarak beni kendinden ayırıp yüzümü avuçladı.

"Bizi yalan söyleme Serçe, bir derdin varsa bize anlatacaksın." Anlatır mısın değil anlatacaksın. Babam olmadığı için Doğan abim baba rolünü üstleniyordu. İç çekip Kartal'a abime baktım. Avını gözleyen kartal gibi gözlerini kısmış bana bakıyordu.

"Abi... Ben Lina yengemi aradım. Telefonunu açmayınca zoruma gitti ağladım." Kartal abim bir sinirle çekip gidince Doğan abimin gözlerine baktım. "Abi yalnızca nasıl olduğunu soracaktım. Yemin ederim kötü bir niyetim yoktu." Bu konuda ciddiydim Lina yengemi üzecek herhangi bir şey söylemezdim. Doğan abim beni kolunun altına alarak başımın üstüne öpücük kondurdu.

"Bade akşam için her şey hazır mı?" Yengem evet, dediğinde "Sen Zeynep'imi sevdin mi?" diye sormuştu. Konuyu geçiştirmek istese de bu konu içimde büyük bir yaraydı. "Abi bu konuda hiç yalan söylemeyeceğim Zeynep tıpkı annesi o kadar güzel ki nazar değecek diye aklım çıkıyor." Ona bakıp kızım olsun diye dua ediyordum.

"Öyledir benim prensesim annesi kadar güzel ve içten." Abimle beraber salona girdiğimizde beni bırakarak kızının yanına gitmişti. Bende İrem'in yanına oturup ne yaptığını yaptım. "Hira bu oyun efsane mutlaka sende oynamalısın." Bir zamanlar deli gibi bende oynasam da şuan içimde en ufak heves yoktu.

"İrem sınavına az kaldı, oyun oynamak yerine ders mi çalışsan." Abim çıkışınca İrem telefonu kapatıp arkasına sakladı. "Abicim ben zaten çalışıyorum bak gerçekten şu sıralar fena hırslandım." Şule Hanım merdivenlerden inerken sen mi diye sormuştu. Aynı zamanda abimlere hoş geldiniz dediğinde telefonuna odaklanmış Kartal Abime baktım. Bildiğin aşk acısı çekiyordu. Aşk bu denli acı veriyorsa âşık olmamak en doğrusuydu.

"Serçe kocan ne zaman gelecek sana söyledi mi?" Ne kadarda güzel bir soruydu. Yanımda yengemde olmayınca bakacak birini bulmadım. Bunun yerine yüzüme tebessüm kondurup "Şey abi geleceğini söylemişti. Ben şimdi ararım."diyerek ayağa katlım. Bildiğin flash tv oyuncusuna dönmüştüm. Elimde telefon arkama bakmadan bahçeye çıktım.

Şimdi Okan'ı arasam sana geleceğim demedim mi diyecekti. Ne yapsam ki? Arayıp sormazsam abimler sorgu yağmuruna tutacaktı. İnsan hiç kocasını aramakta tereddüt eder miydi, ben ediyordum işte. Bir güç Okan'ı aradım.

"Efendim."

"Şey... Okan benim Serçe ben abimlerdeyimde ne zaman geleceğini soracaktım."

"Birazdan şirketten çıkarım. Sende her araman da ben Serçe demeyi kes. Okuma yazmam var."

"Haklısın... Görüşürüz..."

Telefonu kapatınca düşündüm. Birincisi neden haklısın demiştim ikinci ise neden okuma yazmam ver demişti. Hadi ilkini anlıyorum kızmasın diye sürekli alttan alıyorum ama ikincisini zerre anlamamıştım. Elimdeki telefonu sıkarak içeriye girince abimlere baktım. Şuan ki ilgi noktaları yalnızca Zeynep'di.

"Abi şimdi konuştum şirketten çıkıp hemen gelecekmiş... Bende gidip Bade yengeme yardım edeyim." Abimler uyanan Zeynep'i severken beni geçiştirmişlerdi. Bende mutfağa geçtiğimde Bade yengeme baktım. İnsan şöyle bir bakınca nasılda hevesleniyordu. Güzel bir evliliği tatlı bir kızı vardı. Abim her ne kadar sert mizaçlı olsa da karısının üstüne titreyip üzülmesine izin vermiyordu.