Seni affedersem Namert olayım!..
Bana şiir yaz diyorsun hoş güzel de, peki sen kaç harf edersin. #Güven
MAFYA ve AŞK SERİSİ 3...
Keşke, her karşılaşma bu kadar güzel ve anlamlı olsaydı. Keşke, herkes ilk görüşte aşka inansaydı. Belki o zaman bu bütü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O
kan'ın tehditkar biri olabileceğini düşünmezdim. Hala aklım Mustafa'ya olan çıkışındaydı. Hâlbuki beni istediği zaman getirebileceğini söylemişti. Neden hâlâ kızdığını anlayamamıştm. Yine o sevmediğim eve geldiğimizde Okan'a göz ucuyla baktım. Yol boyunca hiç konuşmamıştı. Yoksa yine bana kızgın mıydı?
"Inecek misin?" Okan emniyet kemerini çözerken bana çıkışmıştı. Bazen kendimi onun yanında cahil hissediyordum. Neden böyle olduğumu bilmesemde bu durum benim canımı ekstradan sıkıyordu.
"Siz merak etmeyin Hira Hanım ben hepsini odanıza çıkarırım." Ona yardım etmek için öne atıldığımda Okan seslenerek buraya gel demişti. Arkamı dönünceyse kötü bir şekilde bana baktığıni gördüm. Işte o an aklıma sözleri gelmişti. Korumaların önünde Mustafa ile diyaloga girmememi istemişti.
Yine verdiğim sözü unutmuş olsamda hemen hatırlayarak yanına yürümüştüm. Berbarce içeriye girince hizmetlilerden başka kimse yoktu. Yukarıya çıkmak için hamle yaptığimda nereye diye sordu. Ona lavaboya dediğimdeyse anlayamadığım şekilde kapiya baktı.
"Biraz daha sabret, Ayşe sende valizler için odamızı göster." Neden yukarıya çıkmama engel olmuştu bilmiyorum ama mecburen yanina oturdum. Mustafa da valizleri tek tek yukarıya çıkardığında dışarda olacağını söylemişti. Neden ona bir şey söyleyeceğim zaman kaşlarını çatıyordu. Benden nefret etmesini anlasamda ona nasıl bir kin beslediğini hâlâ anlayamadım.
"Ne o yukarıya çıkmayacak mıydın, hevesin mi kaçtı?"
"Şey sen bir şey söylemeyince kızarsın diye gitmek istemedim." Dik bir bakış atınca kızacak sanmıştım. Ama tam aksine ayağa kalkarak yürü demişti. Yukarıya çıkacağını anlayınca sesizce onu takip ettim. Merdivenlerden çıkarken adıni Ayşe bildiğim kız göz ucuyla beni süzerek aşağıya inmişti. Ara sıra yara izimi unutsamda bu tarz bakışlar aklımı başımı getiriyordu.
Odaya Okan'ın hemen ardından girdiğimde sol taraftaki dolabı fark ettim. Eski dolap gitmiş yenisi gelmişti. Eskiye nazaran daha büyük ve daha genişti. "Babam bu sabah verdiğim siparişin geldiğini söylemişti. Nasıl işini görür mü?' Dolabın sürgüsünü açınca Okan'ın kıyaflerini gördüm. Bu tarafı kapatıp diğer tarafı açıncaysa "Bilmem ki ancak eşyalarımı yerleştirdikten sonra söyleyebilirim." Demiştim.
"Bu odaya daha büyüğü olmaz Hira, ne istiyorsun kendine özel giyinme odası mı?" Yine kötü bir şey mi söylemiştim.
"Sen sorunca cevap verdim, amacım seni kızdırmak değildi."
"Aynı cümleyi kurup durma. Sürekli mazlum gibi davranman sana sempati duymama sebep olmaz." Mazlum mu? Asıl kendisi aynı cümleyi kurmuyor muydu? Ben mazlum değildim. Okan odadan çıkarken ağzım açılsa da tek kelime edemedim.
